15 juli 2022
Het duurt even eer we uit Podgorica raken en daar is mijn kameraad de GPS verantwoordelijk voor. Gelukkig weet ik dat we richting Kolasin in de noorden moeten. De eerste 50 Km rijden we op een gloednieuwe betalende autosnelweg. Tunnels en viaducten volgen elkaar op. Prachtige vergezichten in een Alpijns landschap zijn ons deel. Nabij Kolosin moeten we de snelweg verlaten en tot onze niet geringe verbazing krijgen we de rit gratis (zei de man in het betaalhokje).
Naargelang we dichter de grens met Kosovo naderen wordt de weg steeds slechter. Daarna hebben we weer twee grenscontroles aan ons been. Aan Montenegrijnse kant loopt het vlot, we zijn dan ook de enigen die over willen. Aan Kosovaarse kant gaat het minder vlot : onze groene verzekeringskaart (die nu wit is) blijkt er niet geldig. We moeten een speciale verzekering nemen die 15 dagen geldig is in Kosovo. Prijs 15 euro.
Na de formaliteiten aan de grens willen we de White Drinit stroomversnellingen nabij Radac eren met een bezoek. Maar ze vinden is wat anders. Gelukkig heb ik een ervaren co-piloot die me met stalen zenuwen op het juiste pad leidt. Het is namelijk zo dat in dit land wegwijzers, dorpsnamen en aanduidingen naar toeristische plaatsen noch in velden noch in wegen te bespeuren zijn.
Het White Drinit resort blijkt nog beter mee te vallen dan oorspronkelijk gedacht : er waren niet alleen mooie waterpartijen en schaduwrijke en avontuurlijke wandelpaadjes maar, last but not least : een waterval.
Na deze meevaller, dachten we dat de dag niet meer stuk kon, maar. Om 17 uur komen we aan bij ons appartement in Pristina, de hoofdstad van Kosovo. Ik wil natuurlijk nog het laatste deel van de tourrit zien : de TV werkt niet. De koelkast geeft warmte i.p.v. te koelen. Er is geen zetel aanwezig en alle kranen staan los. En hier gaan we drie dagen verblijven ? We hopen dat we het zolang uithouden. Uiteindelijk zijn de TV en koelkast rond 19 uur opgekalefaterd. Want gemaakt, daar vrezen we voor.
16 juli 2022
Ondanks de verouderde toestand van ons appartement kunnen we toch de ganse voormiddag lekker in de schaduw op ons terrasje zitten. De zachte bries doet deugd. Alleen het zicht op een elektriciteitspaal uit de jaren stilletjes is er te veel aan (foto). Je kan hem aanraken vanaf het terras en alles is met haken en ogen aan elkaar gemaakt.
Tijdens de namiddag wandelen we onder een stralende zon door de stad. Vermits straatnamen een zeldzaamheid zijn en we geen verbinding hebben met een satelliet wegens de hoge roamingkosten, heb ik een tochtje uitgestippeld zoals in de goeie oude tijd : zoveelste straat rechts, daarna zoveelste straat links,…
Bij ons eerste monument, NEWBORN, loopt het al fout. Uiteindelijk vinden we het juiste traject en doen we vervolgens volgende bezienswaardigheden aan :
- Bill Clinton monument : werd opgericht in 2019 omdat hij er voor zorgde dat de bombardementen door de Serviërs stopten in 1999 en er zo een einde kwam aan het conflict tussen Servië en zijn, volgens hen, nog steeds opstandige provincie. Slechts een paar landen erkennen Kosovo als land. Waaronder de USA en Groot-Brittannië. Daarom ook dat er boulevards vernoemd zijn naar George Bush, Bill Clinton en Tony Blair.
- Mother Theresia Cathedral : een zeer sober ingerichte kerk ter ere van moeder Theresa.
- De Nationale Bibliotheek : gebouwd in 1982 en beschouwd als één der lelijkste gebouwen ter wereld. Ik vind het wel iets hebben.
- Verrezat e Deshmoreve : vuil monument ter ere van de slachtoffers van de oorlog van 1999. De graven in de buurt zijn meestal wel uit wit marmer. Vanaf het monument heb je ook een stadszicht.
- Sheshi Skenderbeu : ruiterstandbeeld ter ere van de Albanese held die streed tegen het Ottomaanse rijk in de 15de eeuw. Kosovo wordt voor een groot deel bevolkt door etnische Albanezen. Je ziet hier enorm veel Albanese vlaggen.
- Newborn monument : na wat geslenter door de binnenstad komen we onverwachts toch nog terecht aan het Newborn monument. Een modern werkstuk uit opstaande letters die regelmatig in een andere kleur of kleuren worden geschilderd.
- Het Paleis voor de Jeugd : dit monumentale gebouw staat vlak achter het Newborn en staat als typische communistische bouw in fel contrast met het moderne Newborn.
- Heroinat : vlak tegenover Newborn staat dit monument gemaakt uit meer dan 26.000 medailles met een vrouwenhoofd zoals het monument voorstelt. Dit ter nagedachtenis van de meer dan 26.000 verkrachte Kosovaarse vrouwen door de Servische nationalistische strijders tijdens de oorlog van 1999.
Foto’s :
Moe van onze 9 Km lange wandeltocht, ploffen we neer op ons bed bij gebrek aan een zetel.
17 juli 2022
We hebben onze rit met de fiets tot vandaag, een zondag, uitgesteld. We hadden al opgemerkt dat het verkeer hier een warboel is èn levensgevaarlijk om door te fietsen. Een ander probleem is dat onze twee doelen bijna uitsluitend te bereiken zijn via de snelwegen in de buurt. We moeten daar op de pechstrook rijden, zo hadden we het toch gezien van andere fietsers. Bij elke af- en oprit heb je meer dan twee ogen nodig om niet onder de wielen van een wagen te geraken. Nergens geeft men fietsers voorrang, ook al fiets je op een voorrangsweg. We geraken desondanks heelhuids op onze eerste bestemming : Gazimestan. Een monument uit de 14de eeuw voor de martelaren (foto). Boven op de toren heb je een mooi uitzicht over de streek rond Pristina en de stad zelf. Om het monument te mogen bezoeken moeten we onze ID’s achterlaten bij twee politieagenten aan de ingang. Onze fietsen zijn wel veilig bij hen. Bij ons vertrek vraag ik aan één van de agenten of we wel mogen fietsen op de snelweg. Natuurlijk antwoordt hij, we zijn hier in Kosovo.
Gerustgesteld zetten we onze weg op de pechstrook verder naar het zuidelijk gelegen Graçaniça. De helse rit brengt ons zonder ongelukken bij het klooster van het stadje. Het ziet er fantastisch uit, zowel aan de binnen- als de buitenkant (foto). De binnenzijde hebben we alleen maar kunnen bewonderen van uit de openstaande poort en een kleine zijdeur. We hadden geen bedekte bovenarmen, vandaar.
Om de terugweg niet zo hectisch te laten verlopen, besluit ik naar de hoogste heuvel in de buurt te rijden en te kijken waar Pristina ligt. We zien de stad in de verte aan onze voeten liggen en proberen er recht op af te rijden. Wonder boven wonder lukt het ons en zien we na een tijdje de Mother Tereza Cathedral voor ons opduiken. Vanaf hier kennen we de weg nog van onze voettocht gisteren.
Nu nog alles een beetje herschikken in onze tassen, want morgen nemen we de nachtboot van Durres in Albanië naar Bari in Italië. Eens wat anders dan in een studio of appartement overnachten.
18 juli 2022
We blijven tot de laatste minuut in ons krot te Pristina. We kregen er de laatste twee dagen nog nachtlawaai bij ook. We raken vlot de stad uit en hebben daarna autosnelweg, waar je 80 mag rijden, tot Prizren. We proberen de ZEER drukke stad te bezoeken en vinden, na drie keer het centrum doorkruist te hebben, een privé parkeerplaatsje voor 5 euro. De sympatieke man kent Gent goed want de kinderen van zijn broer voetballen er. We stappen over het bekende en oude stenen bruggetje, langs de Xhamia e Sinan Pashes moskee waar juist opgeroepen wordt tot het gebed van 13 uur. De moskeeën wedijveren met mekaar om ter hardst roepen. Al uitgenodigd worden tot gebed, bestijgen we de heuvel achter de moskee tot het Kalaja, fort, van Prizren. We genieten nu van een panorama over de stad (foto).
Daarna gaat het verder richting Kosovaars-Albanese grens waar de grens geplogenheden herbeginnen. Het gaat er tamelijk vlot vooruit alhoewel de douane beambten zeer norse mensen zijn.
Omdat onze boot richting Italië pas om 23 uur vertrekt, trekken we nog de vertrekstad Durres (Albanië) in. Het is een typische stad aan de Adriatische Zee. Zeer net ook. We flaneren wat op de dijk, bezoeken het vervallen amfitheater en de stadsmuur. Op de dijk staan er verschillende beelden. Eén ervan stelt een hoop zangers voor (foto) : het zijn Mick Jagger, Tina Turner, Bob Dylan en een onbekende zanger op de bank.
Om 20 uur schepen we in en betrekken onze kajuit bestaande uit een stapelbed, badkamertje met W.C. en een kleine kast. We blijven op het dek wachten en kijken hoe de boot geladen wordt met auto’s, vrachtwagens en bussen. Met 1 uur vertraging varen we af en even later leggen we ons te rusten.