Categorie: Reiscommentaar

De laatste 110 Km in Duitsland afgelegd in 2 uur : werken, bijgevolg snelheidsbeperkingen, met als eindresultaat files. Eénmaal de Duits-Oostenrijkse grens overgestoken bij Salzburg was het probleem opgelost. Over Linz, Graz en Maribor bereikten we rond 18 uur onze bestemming : Apartment Flores. De GPS liet het weer duidelijk afweten, gelukkig werkte mijn innerlijke GPS wel behoorlijk.

We trokken met de auto het centrum in en bezochten er achtereenvolgens het Nationaal Kroatisch Theater, de Stefanus kathedraal en zijn omgeving ( de moeite waard ), de Mariakerk, de Mariuskerk met zijn Kroatische vlag op de pannen van de hoofdbeuk, het Banpaleis, het Parlementsgebouw, de Stenen Poort. Buiten het Theater liggen al deze bezienswaardigheden op het Kaptol of de oude bovenstad. Aan de voet van de heuvel ligt het Trg Bana Jelacica : een echt stadsplein waar we onze wandeling begonnen en ‘by night’ eindigden.

Daarna terug naar ons logeeradres. Dag 2 zat erop, het is 15 juli.

Rond 8 uur deze morgen in Waanrode vertrokken met Jelka (dochter) en Marina (vrouw) richting Munchen. De snelheidsduivels onder ons vinden Duitsland het Walhalla. Overal mogen ze het gaspedaal zo ver mogelijk indrukken, denken ze althans. Nu de realiteit : ofwel zijn er voortdurend snelheidsbeperkingen, ofwel zie je het bordje ‘baustelle’ over x-aantal Km. Vandaag hebben we zeker 150 Km ‘baustelle’ aan ons been gehad met een gemiddelde snelheidsbegrenzing van 80 Km per uur. Vergeet a.u.b. het fabeltje dat men in Duitsland overal plankgas mag duwen : dat is  80% van de tijd niet waar.

Het was wel een prachtige dag vandaag : gemiddeld 28 °C en volop zon. Geen files gezien en vlot toegekomen op onze bestemming rond 17 uur. We logeren in hotel Guenstigschlafen aan de Verdistrasse 21 te Munchen. Onze eerste bestemming, bij de verkenning van Munchen, was dan ook het 2 Km verder gelegen Schloss Nymphenburg. Een prachtig symmetrisch opgebouwd complex met kleine detailverschillen. Veel groen, maar slecht onderhouden.

Daarna reden we naar het stadscentrum. We bezochten achtereenvolgens de Karlstor en – platze, de Sint-Michielskirche, de Frauenkirche, de Residenz en de Marienplatze. We besloten onze stadstocht met een lekker ijsje en vertrokken moe, maar tevreden naar dromenland in ‘Guenstigschlafen’. Maar eerst hebben we nog de lof gezongen over onze perfecte gids Jelka Nussbaum.

’s Morgens ontwaken we in het zeer rustige dorpje Stojanac, 5 Km van de watervallen gelegen. Vandaag, 21 juli, hebben we een korte trip voor de boeg. We doen het rustig aan en rijden door het groene binnenland richting Zadar. Daar nemen we de snelweg naar Split. De afdaling naar Sibenik is de moeite waard. Eerst zie je van op grote hoogte twee meren liggen en een kwarttiertje later rij je tussen de twee meren door.

Rond 13 uur arriveren we in de haven van Split, waar we de autoferry moeten nemen naar het eiland Brac. Een ticket ( 33 Kuna per persoon, ongeveer 5 Euro en 160 Kuna voor de auto, ongeveer 23 Euro ) bemachtigen was simpel, maar dan dat aanschuiven en parkeren van de auto in het ruim ? Om kort te gaan : om 14 uur zitten we in de airco-gekoelde binnenzaal van het schip met prachtig uitzicht op de stad Split en om 14u20 varen we af richting Supetar op Brac. Het is een zeer rustige en ontspannen boottocht van 50 minuten met uitzicht op de hoge bergkam op het vasteland en de zee tussen de eilanden. Af en toe verplaatsen we ons naar het bovendek om een nog beter vergezicht te hebben. Iets over 15 uur staan we met wagen en al op vaste bodem.

Er volgt nog een adembenemende autoreis van Supetar tot Milna door het ruige binnenland van het 40 bij 15 Km grote eiland. De wegen zijn smal en nauwelijks berijdbaar en een vrachtwagen kruisen is een hele onderneming. Rond 16 uur zijn we ter bestemming : een nieuw appartement met airco en zwembad op nauwelijks 50 meter van een zee-inham. Het appartement beschikt over de nodige luxe : flatscreen-TV met BVN ontvangst, WIFI, afwasmachine,… Ook aan ontspanning is gedacht : tafeltennis, biljart, voetbaltafel, darts,…

De temperatuur overschrijdt de 30 graden en we hopen hier lekker te ontspannen de volgende 14 dagen. Dan beginnen we aan de terugreis en hoop ik jullie terug te verblijden met een reisverslag. Tot dan !

Voor de middag houden we platte rust. We hebben het even nodig. Alleen het oorlogsmonument over ons appartement trekt de aandacht. Het is er eentje uit 1991 en herinnert aan de gesneuvelden van deze kleine gemeenschap, met een 400-tal bewoners, tijdens de Bosnisch-Kroatische oorlog. Heel het dorp was weggebombardeerd en werd na de oorlog op kosten van het nieuwe onafhankelijke Kroatisch bewind heropgebouwd. Er staan een 15-tal namen van gesneuvelden op de gedenksteen. Oorlog is soms dichterbij dan je vermoedt.

In de namiddag is het dan eindelijk zo ver : we bezoeken de meren en watervallen van Plitvice. De inkomprijs is schappelijk : 110 Kuna voor een volwassene en 55 Kuna voor kinderen tot en met 18 jaar. 1 Euro = 7 Kuna. Daarna kan de wandeling door het prachtige park beginnen. We vertrekken aan parking 1, de bovenzijde van het park en krijgen onmiddellijk een uitzicht over de grote waterval en een panoramisch zicht op een groot deel van de eerste meren. Na een flinke afdaling belanden we tussen de kleinere watervallen en meertjes. Je weet niet waar eerst kijken.

Halfweg de wandeling worden we met een boot naar de andere oever van het grootste meer gebracht, waar de feeërieke wandeling wordt verdergezet. We aanschouwen een honderdtal watervallen aan deze zijde van het park. We zien ontelbare vissen in het heldere water. Ja zelfs een waterslang en een grote groene kikker staan op het kijkmenu.

Na een stevige wandeling van 4 uur bereiken we het treintje dat ons in een sneltreintempo naar onze vertrekplaats brengt. Ik heb voor een tijdje genoeg watervallen gezien.

We willen deze zonnige en prachtige dag beëindigen met een uitstapje naar Bihac in Bosnië-Herzegovina. Na een stevige aanschuifbeurt aan de grens belanden we in een mooi land qua landschap. Hetgeen ons opvalt zijn de minaretten die boven elk dorp uitreiken. Bihac zelf is een nogal klein nietszeggend stadje en teleurgesteld keren we terug naar Kroatië, waar we onszelf tracteren op een pizza.

Nu nog even nagenieten  met een glaasje wijn op het terras van ons verblijf. Morgen volgt de laatste dag van onze weektrip. Ik laat jullie wel weten hoe hij verlopen is.

Opgestaan met een heerlijk zonnetje, eindelijk zou ik zeggen, in centrum Budapest. Blijgezind vertrokken naar het zuiden langs het Balatonmeer waar we een half uurtje file hadden door een vrachtwagen die een deel van zijn lading verloren had (dakpannen). Maar onze dag kon niet stuk, dachten we.

Rond 12 uur bereiken we de Hongaars-Kroatische grens. Er schuiven een 50-tal wagens aan, maar de grenspost blijft dicht : stiptheidsactie vermoeden we. Want zowel het Hongaars als het Kroatisch gaan ons petje te boven. Iedereen zijn wagen uit, maar niemand begrijpt de reden van de afgesloten grens. Mijn vrouw wisselt voor alle zekerheid een aantal Euro’s in voor Kuna’s. Na een half uur wachten komt er schot in de zaak en schuiven we stilaan richting de grenspost, waar we een degelijke check-up ondergaan. Oef, we zijn in Kroatie.

We vervolgen onze weg langs Zagreb waar de thermometer 34 graden aanwijst. In Karlovac verlaten we de snelweg en nemen de rijksweg 1 richting Plitvice Jezera. Onderweg zien we nog een auto op zijn dak liggen en een ziekenwagen die snel wegrijdt met de gewonden.

Rond 17 uur bereiken we onze bestemming, appartement Ana in Smoljanac. We betrekken een ruime studio en schrijven ons in voor de barbecue van Ana. Het wordt waarschijnlijk een leuke avond.

Deze morgen zijn moeder en dochter even gaan shoppen, wat je ” even ” kan noemen naar vrouwelijke normen natuurlijk. Rond de middag zijn we richting Budapest city gespoord.

Het parlement viel van dichtbij wat tegen, wegens de vele restauratiewerken. We gingen dan maar een bezoekje brengen aan de Sint-Stephan basiliek, waar we ook de binnenkant van bezochten : indrukwekkend groot in ieder geval. Daarna volgden de synagoge en het Holocaust-monument ( wel speciaal ). Ook de Opera mocht een bezoekje van ons ontvangen net als het onderin gelegen metrostation, dat uit het begin van de vorige eeuw dateert.

Holocaust monument

Parlement

We hadden een afspraak met onze zoon Sam en zijn trekkersbende die samen zo’n 150 Km door Hongarije stapten in één week : schitterende prestatie. We spraken af aan de Rotskerk op het gedeelte Boeda. Samen trokken we naar de markt en later naar ons hotel waar mijn vrouw hen trakteerde op een ijsje en een drankje.

Het bleef beschaafd voor de rest van de avond, want morgen volgt een nieuwe reisdag.

Groetjes.

Onze koffers gepakt en om 10 uur waren we op weg richting Budapest. Het zou een korte reis worden. We besloten een ommetje te maken naar de bisschoppelijke stad Esztergom, dicht bij de Slovaakse grens. Hier was duidelijk te zien dat zowel de Hongaarse staat als de Hongaarse katholieke kerk in diepe crisis vertoeven. Het domein rond de Basiliek was helemaal verkommerd. De kerk zelf was sober ingericht met een indrukwekkende koepel.

We zetten onze reis verder naar Budapest. Onze GPS deed het, zoals gewoonlijk, weer uitstekend : niet dus. Dat ding heb ik al honderden keren verwenst omdat hij het nooit doet wanneer het moet. Enfin, na een zoektocht van een klein uurtje vonden we ons Hotel Corvin Lux. Eerst moesten we nog twee agenten overtuigen de wielklem van onze auto te halen die we 5 minuutjes eerder verkeerd hadden geparkeerd. Ik weet nog altijd niet om welke reden we verkeerd geparkeerd zouden gestaan hebben.

Het hotel zelf is zeer luxueus en dichtbij de Metro gelegen. Dus vlug gegeten en richting metrostation Corvin. We stappen uit in het centrum van Budapest en trekken naar de Kabelbrug over de Donau. We wandelen over de brug naar Boeda en nemen er de kabelbaan naar het oude stadsgedeelte : De Burchtwijk. We bezoeken het Koninklijk Paleis, de Matthiaskerk en het vissersbastion. Vooral dit laatste is van een ongeziene schoonheid. We wachten boven op de heuvel tot de lichtjes van de stad aanfloepen. Om 21 uur is het zover : iedereen op de heuvel is overdonderd en de fototoestellen flitsen constant.

                                  Vissersbastion

Na deze lichtvoorstelling nemen we de kabelbaan naar beneden en keren naar het hotel terug om van een verdiende nachtrust te genieten. Morgen staat de rest van Budapest op het programma. Tot dan !

Vandaag trekken we door Wien. Eerst schaffen we ons een shoppingkaart (Euro 5,20) voor de metro aan. Zo kunnen we snel van de ene plaats naar de volgende. Tussen de vele wandelingen door natuurlijk.

We nemen lijn 66 tot aan de Opera. Vandaar trekken we te voet tot aan de twee grote musea om over te steken naar de Hofburgwijk : een zeer groot complex met verschillende paleizen en een mooie tuin. We dwarsen deze tuin en voor ons duikt het imposante parlementsgebouw op, ronduit prachtig. We zetten onze weg verder langs het Rathaus en de Votivkirche, waar één of andere onverlaat de toestemming gegeven heeft om er een enorme reclamedoek van Samsung op te bevestigen, ronduit schandalig. We lopen door tot aan het Burgtheater en de Stephansdom. In de buurt van deze laatste bezoeken we op de Hohermarkt het Ankeruhr.

Hofheim : binnenplein

Hohermarkt : klok

Nu nemen we de metro tot Schönbrunn : een groot paleizencomplex even buiten het centrum en keren met de metro terug tot Wien Centrum. Na een kleine zoektocht vinden we het Hundertwasser Haus : een groot appartementsgebouw met hevige kleurtjes, kronkelende pilaren en tuintjes op het gebouw en tegen de gevels. Een zeer speelse architectuur en een bewijs dat een woonblok niet saai hoeft te zijn. Eeh prachtige afsluiter van ons dagje Wien.

Schönbrunn

Hundertwasserhaus

Ik was het weer nog vergeten : we hadden af en toe onze paraplu nodig, maar het positieve was dat de buien minder intens waren. Dus er is beterschap.

Bye’kes.

Om 10 uur goedgemutst vertrokken uit het Rhön Hotel in Hausen. We dachten dat we het ergste qua regenbuien gisteren hadden beleefd, dag Jan. De ene zware regen- en hagelbui volgde de andere op. Om de regenellende wat te ontvluchten stopppen we ’s middags aan een Mac Donald. Na de vettige vreetbui zetten we onze weg verder richting Oostenrijkse grens. We passeren enkele keren de prachtige Donau : maar spijtig genoeg ligt hij er verzopen bij.

Na de grens trekt het weer eventjes open en we halen zelfs de 20 graden. We passeren de abdij van Melk. Deze diende als achtergrond voor de prachtige roman van Umberto Eco : De naam van de Roos.

Rond 18 uur komen we bij ons hotel Laaerberg aan. We treffen een vriendelijke hotelhouder. Het hotel zelf oogt een beetje ouderwets , maar toch heeft het zijn charmes. Vooral de nabijheid van de metrolijn, die rechtstreeks verbinding geeft met het historische centrum, is een grote troef.

Na een korte maaltijd besluiten we al even naar het centrum te sporen. We stoppen aan de Belvedere wijk. Het prachtige Belvedere Slot met zijn mooie tuinen is een eerste opsteker. Daarna volgen nog de mooiste kerk van Wenen, de Karlskirche. De invallende duisternis maakt het gebouw nog mooier. Vrouw- en dochterlief kunnen niet weerstaan aan de ijsjeskraam.

Belvedere

Karlskirche

We zetten onze weg verder richting Opera en omgeving om te eindigen aan de Stephansdom. We stappen nog even door de winkelstraat en nemen op de Karlsplatze de tram richting Hotel Laaerberg. Met een geslaagde dag achter de rug neem ik afscheid van jullie.

Tot morgen ?