Categorie: Reiscommentaar

21 Juli 2017

De komende twee dagen staan de Alpen centraal. Deze morgen was het al blij ontwaken met het zonnetje dat scheen op de Hochkönig. Vanop ons terras doemt de alpenreus langzaam uit de wolken op (foto).

Het is vandaag ook een dag van uitersten. Eerst mooie opklaringen en daarna een zware regenbui waarin de temperatuur daalt tot 13°C.

We nemen de Felbertauernstrasse met bijhorende tunnel ( 11 euro tolgeld). Dit om het drukke verkeer te ontlopen. Enkele kilometers na de tunnel slaan we rechtsaf richting de Staller Sattel (2052 m). Een zeer rustige baan tot we boven op de top een merkwaardig verkeersbord spotten (foto).

Zoals je ziet heb je hier per uur een kwartier groen. Voor het bord staan de parkings vol en keuvelen de mensen rustig met elkaar. We hebben eigenlijk geluk want we moeten maar een kwartier wachten. Bij de afdaling begrijpen we de regel : de baan is zeer smal en erg bochtig.

Boven op de top was het 15°C. Gestaag loopt de temperatuur op. En tegen dat we in de file staan tussen Trento en Brescia is het zowaar 34°C.

Ghedi, waar we vandaag verblijven, ligt 15 Km van Brescia. We komen in een ruim, aircogekoeld appartement terecht. Behoorlijk proper maar nog met stopcontacten van in de tijd van Mussolini vrees ik. Onze stekkers passen er niet op. Het zal behelpen worden.

22 Juli 2017

Vandaag volgen we de Po stroomopwaarts richting Torino. Dit omdat ze in Frankrijk code rood geven en dus veel fileleed voorspellen. We trekken Frankrijk binnen langs de Montgenèvre en dalen af tot Briançon.

In de late namiddag picknicken we met zicht op de Alpen (foto).

Over Sisteron bereiken we Aix-en-Provence, de stad van Paul Cézanne. Alleen door zijn vele fonteinen al een bezoekje waard. Op de foto zie je de beroemdste.

We logeren vandaag in Rousset, 25 Km van Aix-en-Provence, in een aparthotel. Een verouderd vakantiedomein met een appartement waar van ver een vod is doorgesmeten .

Voor ik dit reisverslag afsluit, moet er mij toch nog iets van het hart.

De Baltische, Poolse en Tsjechische appartementen waren uitstekend uitgerust en hadden prima internetverbindingen. Ze waren zeer modern, goed onderhouden en op één na, Daugavpils in Letland, zeer netjes.

In Duitsland, Italië en Frankrijk was het internet een ramp : zeer traag en dikwijls geen verbinding. Het was er ook beduidend minder proper en vooral ons Frans verblijf, dat bovendien het duurste van allemaal was, rook niet fris en was nauwelijks gepoetst.

De prijzen lagen in de Westeuropese landen veel hoger terwijl ze veel minder te bieden hadden : geen was- of afwasmachines, kleine TV’s met slechte beeldkwaliteit, geen of weinig poetsmateriaal en vooral vuile afwassponsjes. Zo’n sponsje kost amper enkele centen, graag een nieuw en proper dan.

In het vroegere Oostblok doen de verhuurders nog moeite om hun klanten te plezieren. In het Westen mag je precies al content zijn dat ze je dulden in hun etablissement. Dit viel me ook al op bij onze Balkanreis twee jaar geleden. Toen de verhuurders ook stukken vriendelijker waren op de Balkan.

P.S. : van ons Spaans verblijf morgen in Olot weten we zeker dat het prijs-kwaliteit top is. We verbleven er namelijk al vorig jaar.

19 Juli 2017

We ondervinden nog maar eens dat door Polen rijden de hel is. Je staat er even lang stil als dat je rijdt. En die Poolse chauffeurs blijven wegpiraten. Het is ook het enige land waar we regelmatig botsen op een verkeersongeval, waarvan vandaag een zeer zwaar met een tot pulp gereden vrachtwagen. Na uren zwoegen op de weg rijden we eindelijk Polen uit, Tsjechië binnen. We kopen een vignet voor 10 dagen van 310 Tsjechische kronen  ( 1 euro = ca 26 kronen) voor de snelwegen .

Het is vandaag zwoel met temperaturen boven de 30°C en dat zijn we niet meer gewoon. We halen opgelucht adem wanneer we rond 18 u ons gekoeld appartement in Brno bereiken.

We blazen een kwartiertje uit en rijden met de auto tot hartje stad. We parkeren ons op 100 m van het oude centrum. We maken een wandeling langs een roze tank en een paard met enorm lange poten (foto) naar de astronomische klok (foto) en zo tot het centrale plein met zijn fontein.

Daarna nog even langs en rond de Petrus en Paulus Kathedraal waar je een mooi uitzicht over de stad hebt. We keren loom stappend naar de wagen terug om te gaan genieten van ons koel appartement.

20 Juli 2017

Voor de middag gaan we ondergronds in Brno. We dalen af naar het tweede grootste ossuarium van Europa. We betalen 140 kronen pp. Door de verschrikkelijke epidemies van pest en cholera, en de 30-jarige oorlog in het begin van de 18de eeuw, was er plaatsgebrek op het kerkhof. Na enkele jaren werden de mensen al ontgraven om plaats te maken voor nieuwe slachtoffers. Hun beenderen werden dan ondergronds opgeslagen. Zo ontstond het ossuarium. Het is wel een beetje luguber (foto).

Daarna trekken we de berg op door het Spilberk Park. Een groene oase binnen de stad met op de top het Kasteel van Spilberk (Hrad Spilberk). Een enorme burcht met een hijskraan uit de Middeleeuwen. Onderweg genieten we van de vergezichten over Brno.

Het is vandaag een zeer zwoele en zwaar bewolkte dag met temperaturen rond 35°C. Iets ten zuiden van de Tsjechische stad Znojmo en vlak tegen de Oostenrijkse grens stoten we op Excalibur City. Je komt precies in de set van ‘Game of Trones’ terecht (foto). Maar ook in de wereld van Merlijn de Tovenaar, ridders en andere filmsets. Kitscherig, maar het heeft zijn charme.

Daarna rest nog een lange rit tot 50 Km onder Salzburg waar we op 800m hoogte verblijven in een zeer ruim en net appartement. De internetverbinding is wel van een erbarmelijke kwaliteit. Spijtig dat we vanaf Salzburg en de rest van de avond striemende regen – en onweersbuien over ons heen krijgen.

Een middeleeuwse hijskraan

17 Juli 2017

Vandaag wordt het een overgangsetappe. In de regen verlaten we rond de middag onze laatste Baltische staat, Litouwen. Het is er veel drukker dan in de vorige landen. De wegen zijn er wel in goede staat en het landschap blijft wondermooi.

In Polen zitten we terug tussen de verkeershooligans. Hier in het oosten zijn er wel veel minder werken aan de gang.

We bezoeken het vernietigingskamp van Treblinka (foto) waar 800.000 mensen werden vergast of gefusilleerd. In de jaren ’60 werd er op de plaats een herinneringspark opgericht. Het is wel 5 Km wandelen om alles te bezichtigen. De inkom bedraagt 6 Zloty pp, nog geen  1,5 euro.

Na onze stop in Treblinka is er nog een merkwaardig voorval. We volgen de bewegwijzering richting hoofdstad en plots rijst er een hoge berm op en sluit de weg volledig af. Iedereen moet rechtsomkeer maken en zijn plan trekken. Niks bewegwijzering. We volgen dan maar een Pool die blijkbaar dezelfde weg op moet en na een half uurtje zitten we eindelijk terug op koers.

Ons appartement in Warschau is zeer modern ingericht en proper. Een winkel onder het appartement en een ondergrondse garage maken ons geluk compleet.

18 Juli 2017

Deze namiddag gaan we Warschau onveilig maken. We parkeren de auto in de buurt van de oude stad. Het eerste monument op onze weg is de Barbacane en de bijhorende stadsmuur (foto).

Daarna gaat het via het oude marktplein naar Plac Zankowy waar het Koninklijk Paleis en de ‘Zygmunt Zuil’ zich bevinden. Je hebt hier ook een mooi zicht op de hoger gelegen oude stad (foto) en aan de andere zijde op het ‘Nationaal Stadion’.

Daarna is het een flink eind stappen tot het ‘Monument voor de Helden van het Getto’. Het herdenkt de opstand van de Joden in 1943 in het Getto van de stad. Ze wilden  niet hun vrijheid terug maar wel eervol sterven. Dan volgt het Krasinski Park met zijn gelijknamig paleis en het Monument voor de Helden van Warschau (foto) even verderop.

We keren nu terug naar de auto via het nieuwe marktplein en het beeld van Maria Curie en verplaatsen ons daarna naar de parking op Plac Defilad vlak voor het immense Cultuurpaleis. Gebouwd door de communistische leiders in de jaren ’50 van vorige eeuw en toen het  tweede hoogste gebouw van Europa (foto).

Nu nog even doorbijten in het warme Warschau tot het Saksische park met het ‘Graf van de Onbekende Soldaat’. Daarna nemen we voor 7 Zloty een 90 minuten ticket voor de metro tot de ‘Syrena van Warschau’ aan de oever van de Wisla (foto).

Moe en blij om de eerste dag van 25°C keren we terug naar ons appartement.

15 Juli 2017

We rijden de laatste kilometers op Lets grondgebied aan een slakkengangetje. Letland is qua wegeninfrastructuur erbarmelijk. We rijden precies 24 Km het eerste uur. Men is overal bezig met de aanleg van betere wegen en daar horen alternerende verkeerslichten bij. Aan zo’n licht sta je welgeteld 8 minuten stil.

Vlak voor de Litouwse grens worden we staande gehouden door de Letse politie. De man vraagt kordaat alle papieren van de auto. Wanneer blijkt dat alles OK is, begint hij een babbeltje te slaan over onze reisplannen. Vriendelijke mensen die Letten.

Het oosten van Litouwen lijkt een beetje op teletubbie-land. Veel golvende velden en weides met hier en daar een vijver. Er is hier ook opmerkelijk meer verkeer dan in de overige Baltische staten. Rond de middag arriveren we te Purnuskes, het geografische middelpunt van het werelddeel Europa.

20 Km verder staan we al in het Europapark. De inkom bedraagt 9 euro pp. Het is een park vol beeldende kunst. Persoonlijk vind ik de reuzenstenen zeer geslaagd (foto).

We brengen meer dan een uur door in het park en schieten nog enkele kiekjes. Een compilatie :

Daarna begeven we ons naar ons appartement aan de oevers van de Neris en vlak bij het stadscentrum. Aan de buitenkant is het weer een zeer oud gebouw, maar het verblijf is piekfijn in orde, oef.

s’ Avonds bezoeken we een deel van de stad en we steken de rivier eens over waar we een foto scoren van het fort van Vilnius.

16 Juli 2017

Voor de middag trekken we naar de ‘ drie-kruisen-heuvel ‘ die over Vilnius uitkijkt. De drie kruisen boven op de heuvel waken over de stad foto). Aan de andere zijde van de heuvel dalen we de 250 trappen af onder de tonen van één of andere opera-aria (weet niet welke, ben maar een leek  ). Tijdens de zomer zijn er in de stad optreden met verschillende soorten muziekgenres. We struinen verder door de straten en straatjes van de oude stad. Passeren de revue : de synagoge, het artilleriebastion, de Poort van de Dageraad, de Basiliaanse Poort, het Raadhuisplein met zijn Raadhuis en tenslotte het Presidentieel Paleis (foto). In de tuin staan verschillende beelden in keramiek. Nu even enkele uren uitblazen op ons appartement.

Rond 19u bezoeken we het kunstmatige dorpje Belmontas op 5 Km van het centrum. Enkele sfeerbeelden :

14 Juli 2017

Wegens het slechte weer van gisterenavond, besluiten we deze morgen om eens door de intellectuele hoofdstad van Estland te lopen. We parkeren de auto aan de oevers van de Emajogi en slenteren naar het hoogstgelegen deel van de stad. Daar vinden we achtereenvolgens de Duivelsbrug, de ruines van de Toompkerk en de Engelenbrug (foto). De legende zegt dat de wens die je doet terwijl je over de brug stapt, zal uitkomen. Je moet wel de ganse tijd de adem inhouden. We hebben het geprobeerd.

 We dalen af naar het Raadhuisplein tot aan de fontein van de ‘Kussende studenten’ (foto).

Vandaag willen we de Russische grens zien. Daarvoor moeten we door het echte binnenland van Estland en Letland. Tientallen meren en vijvers, enorm veel bos en braakliggende gronden, dorpjes met houten huizen, verlaten wegen en ander natuurschoon zijn ons deel. ’s Middags picknicken we in het lieflijke Estse dorpje Plaani (foto).

Vanaf de grens met Letland zijn de wegen terug in slechtere staat.

Toch bereiken we heelhuids de Lets-Russische grens in Goliseva (foto boven). We maken een praatje met de Letse douanier, die ons in zijn beste Engels uitlegt dat hij de Europese buitengrens streng bewaakt. Hij had ons zien rondwandelen en foto’s maken in de buurt van de grenspost, en sprak er ons op aan. Druk was de grenspost niet en vrachtwagens konden er niet door : aan Russische zijde liep er alleen een quasi onberijdbare modderweg.

Restte ons alleen nog een trip van 150 Km naar Daugavpils waar we de nacht zullen doorbrengen in zo’n typisch Russisch woonblok. Appartementen van nauwelijks 40 m² gestapeld in grote grijze blokken van zes hoog. We verblijven op de 4de verdieping. Qua hygiëne is het op het randje, maar we maken er het beste van.

13 juli 2017

We vertrekken bij een stralend zonnetje. Toch is het thema van de dag : water. Voor degenen die het nog niet moesten weten : ik geniet van watervallen. Wel, vandaag wordt het een mooie dag.

Oostwaarts van Tallinn komen we eerst bij de Jagala Juga (foto). Bij zeer zware regen is de waterval breder dan vandaag.

We volgen nu de kust van de Finse Golf richting de Russische grens. Het noorden van Estland is dun bevolkt en zeer groen, zoals de rest van het land. Estland : 1.250.000 inwoners voor 1,5 keer de oppervlakte van Belgie. We naderen rond de middag de Valaste Juga (foto). Een smal beekje stort zich hier meer dan 30 m diep in zee.

Nu draaien we zuidwaarts en rijden door eindeloze bossen tot het Peipsimeer (foto). Het meer vormt de grens met Rusland. Langs de weg verschijnen verschillende ‘SUITSUKALA’ kramen. Men verkoopt er gerookte en gebakken vis zoals thuis frieten worden verkocht.

Wat ons opvalt zijn de vele klinkers in de Estse taal : ik denk dat de Polen hun klinkers met vrachtwagens richting Estland sturen .

Om het thema ‘water’ te besluiten krijgen we bij aankomst in onze Tigutorn-toren, waar we verblijven, een fikse hoosbui over ons heen.

                                  Kiela Juga

11 Juli 2017

Nadat we de drukte van de stad eindelijk achter ons hebben gelaten, rijden we tot aan de grens met Estland langs de Golf van Riga (foto).

Eenmaal de grens gepasseerd slaat het weer om en begint het fel te regenen. We hebben wel geluk met onze stops. Eerst kunnen we droog picknicken en bij ons bezoek aan de Kiela Juga, een waterval, blijven we eveneens gespaard van regen. Aan de waterval (foto) maken we een korte wandeling.

Rond 17u30 komen we bij ons appartement te Tallinn aan. Wanneer we naar ons verblijf geleid worden vrezen we het ergste, maar wanneer de deur opengaat slaan we een zucht van opluchting. Het is een fijne en gezellige woning.

’s Avonds lopen we naar de oude stad die 2 Km verder ligt. Onze wandeling passeert achtereenvolgens de toren ‘Piek in Kök’, de Alexander Nevski Kathedraal en de Toompeaheuvel met zijn kasteel. We dalen dan langs de Pikke Jalg (foto) af naar de oude stad en het Raadsplein met het mooie Raadhuis (foto). Vervolgens stappen we langs de Sint-Catharina passage (foto) naar de Virupoort. Daarna pauzeren we nog even bij het gedenkteken voor de onafhankelijkheidsstrijd 1918-1920, waar je een mooi panorama krijgt voorgeschoteld van het moderne Tallinn (foto).

P.S. : op onze tocht kwamen we geregeld een Darth Vater tegen (foto).

12 Juli 2017

Vandaag doen we het Kadriorg Park aan even buiten het centrum van Tallinn. In het park vind je het Kunstmuseum (KUMU) van Estland. Het is gevestigd in een ultramodern gebouw. Even verder stoten we op het ‘Kadriorg Kasteel’ (foto). Het werd gebouwd in het begin van de 18de eeuw in opdracht van tsaar Peter de Grote. Het kasteel kreeg de naam van zijn vrouw Catharina (=Kadriorg).

Vanaf het kasteel loopt er een lange laan tot aan het Russalka – monument (foto). Het werd in 1902 opgetrokken ter nagedachtenis van de opvarenden van het Russische schip, de Russalka, dat in 1893 voor de Finse kust zonk.

Met nog een ommetje langs de Japanse tuin keren we naar onze auto terug en rijden een drietal Km verder tot aan het bombastische Russische oorlogsmonument annex Duits soldatenkerkhof. Het is een betonnen constructie, groot en log, zonder enige franje. Typisch een Sovjet bouwsel.

We parkeren onze auto vlak in het centrum en trekken nog eens de oude stad in. We doen nu het noordelijke deel aan. We beklimmen nog eens de Toompeaheuvel om een panoramisch zicht over de stad te krijgen. We dalen terug af langs Pikk Targ, langs het ‘Zwarthoofdenhuis’ en de poort en toren van ‘Dikke Margriet’. Nu nog langs de oude vestingsmuur (foto). Van deze met torens getooide muur is uitzonderlijk veel overgebleven. Het is één van de best bewaarde vestingen van Europa.

Nu nog een lekkere pizza eten en Tallinn zit er weer op.

9 Juli 2017

Omdat het deze morgen droog is, maken we een wandeling naar het Papemeer in Liepaja. We stappen over een houten pad door het moeras tot aan de kijkhut, waar we een prachtig zicht over het meer hebben (foto).

Het is prachtig ‘Belgisch zomerweer’, dus met af en toe een bui .  Rond de middag bezoeken we te Dobele, ‘Zemgale’ een 14de eeuwse ruïne van de Lijflandse Orde (foto).

Daarna stoppen we bij het 18de eeuwse Rundalepaleis in Pilsrundale. De architect van dit paleis was dezelfde als deze van het Winterpaleis in Sint-Petersburg nl. Francesco Bartolomeo Rastrelli. Het is een statig gebouw met een prachtige rozentuin (foto’s). De inkom voor tuin en interieur bedraagt 9 euro pp.

Om 18 uur betrekken we ons grote appartement op een tweetal Km van hartje Riga. We maken een avondwandeling door het oude stadsdeel nadat we onze auto parkeerden aan het kasteel van de stad. We wandelen achtereenvolgens langs de drie gebroeders : 3 eeuwenoude huizen. De oude Jakobskazerne waar nu winkeltjes en bars ingebouwd zijn. Het Vrijheidsmonument en de Laima Clock (foto).

Het Kattenhuis : gebouwd door een Let die geen lid mocht worden van de door Duitsers geleide gildenhuizen aan de overkant en daarom een kat met het achterste naar de gildenhuizen op zijn dak plaatste. Later werd hij toch als lid aanvaard en draaide hij de kat om. Het Raadhuisplein met het ‘Zwarthoofdenhuis’ (foto).

10 Juli 2017

Na een halve dag platte rust duiken we terug de oude binnenstad in. Op het programma : het Maris Lipa monument, de Zweedse poort en de Orthodoxe basiliek (foto).

Daarna rijden we naar het Bikerniekibos. In dit bos werden tussen 1941 en 1944 duizenden Joden gefusilleerd en in massagraven gedumpt. Er werd een gedenkteken opgericht ter nagedachtenis aan deze vreselijke jaren. In het midden staat een betonnen constructie met op een marmeren gedenksteen de woorden : ‘Aarde dek mijn bloed niet toe, laat mijn jammerklacht geen rustplaats vinden’. Rond het monument zijn duizenden stenen opgericht die de massa doden voorstellen. Tussen de stenen staan plaatjes met de plaatsnamen waar de Joden vandaan kwamen. In het bos rond het monument zijn de massagraven gemarkeerd door een grote opgerichte steen.

Een tiental Km buiten Riga ligt het Lets Volkenkundig Openluchtmuseum. Het is een soort Bokrijk waar de huizen ingedeeld staan volgens de Letse etnografische regio’s : Lijfland, Koerland, Semgallen en Letgallen. De meeste gebouwen dateren van de 18de eeuw en vroeger. Ik voeg een foto toe van de Orthodoxe kerk. Zo kan je het verschil zien met de latere en rijkere Orthodoxe kerken in de geschiedenis.