Vandaag hebben we echt herfstweer namelijk motregen en ca. 14°C. Onze eerste korte stop is aan een typisch Noorse kerk in Lillestrom.
Nadat we de Noors-Zweedse grens, zonder enige controle, gepasseerd zijn, rijden we door het Haldenkanalen Regionalpark. Een brok natuur rond tientallen meren in alle formaten. We zijn nu in de regio Värmland waarvan Karlstad één van de grootste steden is. De stad ligt aan de Klaralven rivier, de grootste van Zweden. Ze kijkt ook uit op het Vänermeer (foto), met zijn 5.655 Km²het tweede grootste meer van Europa.
We overnachten er bij particulieren die hun bovenverdieping verhuren. Het is een modern appartement in een groene wijk.
16 juli 2023
Voor we onze reis verder zetten vanuit Karlstad gaan we een training bijwonen van de plaatselijke ijshockeyploeg in de nabijgelegen ijshal (foto).
Het is droog weer vandaag en daar zijn we zeer blij om. In Kristinehamn gaan we naar een sculptuur van Picasso (foto) kijken. Deze is op het strand opgebouwd in het jaar 1965.
9 Km verder stoppen we in Jarsberg bij de oudste Runesteen (foto) van Zweden.
Vandaar gaat het in één ruk naar ons doel in Alvsjo, een deelgemeente van Stockholm. Daar volgen we eerst de Tour de France en rijden dan naar het oude centrum van de stad. We wandelen achtereenvolgens langs :
Stadshuset met zijn 106 m hoge toren naast het water
Kungliga Slott : het koninklijk paleis met zijn wachten
Jarnpojke (foto) : de kleine 15 cm grote prins van Stockholm
Marten Trotzigs Grand (foto) : de smalste straat van de stad met trappen
Brantingtorget : het ronde plein met zijn drie ingangen onder een boog
Riddarhuset : het huis van de adel
Riksdaghuset : parlementsgebouw
Nationaal Museum : dat we over het water zien oprijzen
We keren terug naar onze rustige buitenwijk waar we nog nagenieten in ons gelijkvloers appartementje.
17 juli 2023
Iets voor de middag starten we aan onze fietstocht in de zuidelijke buurt van Stockholm. Onderweg kom ik zwaar ten val met de Ebike. Ik verbijt de pijn en we zetten onze tocht verder naar Skogskyrkogarden, de begraafplaats die UNESCO werelderfgoed is. Het is een enorm kerkhof in het groen. Daarna belanden we op Monteliusvagen waar je een panoramisch uitzicht hebt over de oude stad (foto).
We snellen terug naar ons appartement zodat we het opkomende onweer zouden mijden. Helaas, we worden kletsnat. Ondertussen is de pijn in mijn rechterheup zo toegenomen dat ik met moeite van de zetel naar de eettafel geraak. Ook twee ribben aan de linkerkant doen pijn bij het inademen. Na overleg besluiten we huiswaarts te keren en te stoppen met de reis. We pakken met veel moeite in en vertrekken rond 16 uur. We rijden de 1662 Km in één ruk, met een achttal stops, door. De pijn wordt stilaan ondraaglijk en in plaats van direct naar huis te rijden, stoppen we aan de spoed van het AZ.Diest. Ik word er meteen geholpen en er worden röntgenfoto’s gemaakt. Na een uurtje krijg ik het goede nieuws dat er niets gebroken is en iets slechter nieuws : ik mag minstens 10 dagen niet op mijn heup steunen. Het wordt dus platte rust i.p.v. een actieve wandel- en fietsvakantie.
We verlaten Denemarken langs de Oresundbrug. Eigenlijk is het een ca. 20 Km lange afwisseling van een tunnel, een dijkweg en dan de hoge brug. De tol bedraagt 499 Zweedse Kronen (67 euro).
Met zo’n 25°C en een licht briesje is het vandaag ideaal fietsweer . We besluiten dan ook voor een tochtje door Malmo, de moderne universiteitsstad. We parkeren aan Malmo Castle (niets bijzonders) en rijden dan naar de eyecatcher van deze stad die je al ziet van op de Oresundbrug : Turning Torso (foto). Een moderne hoogbouw in spiraalvorm.
We fietsen even langs het water in de buurt van de Dockplatsen en vandaar gaat het naar Stortorget, het centrale plein met zijn middeleeuwse gebouwen als het Rathaus (1542), Kocksa Husset (1522) en Lejonet Apothek (1571). Op de terugweg zien we talrijke zeer moderne gebouwen. Echte pareltjes zijn erbij.
Nadat we aangekomen zijn op Gardsboende in Skarby nabij Ystad komen we in de stal (foto) terecht van een voormalige boerderij. De stal is met zin voor authentieke elementen ingericht als knusse woonruimte.
We willen nog profiteren van het prachtige weer en bezoeken Ystad en omgeving met de fiets. Marvinsholm Slott, de kust, Brigitta House, Brahe House en Grabrodracloster liggen op onze weg.
Na een lekkere maaltijd leggen we ons languit in de zetel.
9 juli 2023
Na onze overnachting in de stal zetten we onze reis verder naar Ales Stenar, het Zweedse Stonehenge (foto). De 59 twee ton zware stenen staan in scheepsvorm opgesteld. Het geheel blijft voor de wetenschap een mysterie. Een mogelijke verklaring is dat de grootste steen vooraan een soort zonnewijzer is. Wanneer zijn schaduw recht op de steen valt binnen de ellips weet men er een bepaalde datum en uur op te plakken. Het geheel is echt wel het kleine broertje van Stonehenge en werd gebouwd rond de negende eeuw door Vikingen.
’s Middags picknicken we in de schaduw van een molen. Daarna snellen we naar Bromolla waar we het chaletje Edenryd betrekken. Van uit ons keukentje hebben we in de verte zicht op de Oostzee (foto).
’s Avonds maken we een fietstocht van 35 Km door Bromolla en naar de fietsbrug van Solvesborg (foto). Een lange, mooie brug over het water. We zijn hier in het Noorden al verwend geweest met zeer brede en vrijliggende fietspaden. Kopenhagen was wel het summum. Zelfs in het centrum van de stad wordt er voorrang gegeven aan koning fiets. Het enige nadeel aan dit beleid is dat er soms files ontstaan op deze lichtlopende fietswegen.
10 juli 2023
We staan op met een stralend zonnetje. Onze eerste stop is Almhult, de stad van IKEA. Alles ademt er IKEA : een museum, een hotel, gemeentevoertuigen in geel-blauw en een portret van stichter Ingvar Kamprad.
Rond 14 uur arriveren we in Jonkoping waar we nog een wandeling maken en langs het moderne cultuurpaleis (foto) passeren. We zullen overnachten in een modern sousterrain tegenover de Husqvarna fabriek, het Philips van Zweden. Het weer is helemaal omgeslagen : zwaar bewolkt en af en toe een bui.
11 juli 2023
We rijden nu verder noord westwaarts en stoppen eerst te Habo waar we het kerkje met het mooiste en één van de oudste interieurs (foto) van Zweden treffen. De zon komt er als het ware even piepen.
Daarna zetten we koers naar Smögen aan de westkust. Het kleurrijke stadje (foto) ligt achter een muur van rotsen weggestopt. Het is een wandelattractie die we niet willen missen. We wanen ons soms in een andere wereld (foto). De rotsen zorgen ervoor dat het stadje goed beschermd is tegen stormen en de ruwe zee.
Aan de Zweeds-Noorse grens is het een tijdje aanschuiven maar daarna raken we vlot tot in Hoybraten, deelgemeente van Oslo. Daar betrekken we een appartement.
12 juli 2023
We parkeren ons aan Prinsens Gate in centrum Oslo. De wandeling van 6 Km gaat langs de Domkerk, het Stadhuis, het Nobel Vredescentrum en Akershus Festning uit 1300. De regen speelt ons parten en we worden doornat. Toch willen we het wereldberoemde Operahuset (foto) zien. Architectonisch een pareltje. Je kan gewoon het gebouw op wandelen en over het dak slenteren : in de regen is dat iets minder romantisch. We stappen ook nog even het Munchgebouw binnen en besluiten, door onze doorweekte kleren, om later de Munch tentoonstelling te bezoeken.
13 juli 2023
Rond de middag komt de zon piepen en we haasten ons naar dezelfde parkeergarage van gisteren. Op wandel naar koninklijk Oslo moeten we ons ontdoen van onze trui en regenjasjes. De stralende zon doet goed aan onze oude lijven. Na 2 Km bereiken we het Koninklijk Paleis (foto) in het koninklijk park. Er is zeer veel volk op stap vandaag. We zijn net op tijd voor de aflossing van de wacht (foto). De militairen toen flink hun best om er een showtje van te maken.
We keren terug richting haven met zijn Operahuset en Munck Museum. Net wanneer we het Munch gebouw (foto) binnentreden begint het te stortregenen. We maken van de gelegenheid gebruik om het Munch Museum te bezoeken (160 Noorse Kronen pp.). Geen korting voor senioren. Het 13 verdiepingen hoge gebouw is voor de helft gewijd aan het werk van Edvard Munch. De thema’s waarover hij schildert zijn de dood, veel Bijbelse taferelen, naakten, de natuur en natuurlijk zijn beroemdste werken : de Madonna en de Schreeuw. Van de Schreeuw zijn er drie verschillende versies gemaakt een zwartwitte, één met blauwe tinten en één met oranje tinten (foto). Om het halfuur verschijnt er een andere versie waar dan iedereen staat te drummen om opname te kunnen maken.
Omdat het nog steeds regent besluiten we een ‘ice cream’ te eten in de buurt van ’the scream. Tijdens een droog momentje keren we terug naar onze auto en rijden naar Holmenkollen. Op de berg ligt de Holmenkollenschans (foto). De oudste schans ter wereld. Indrukwekkend gewoon. Ik klim tot halfweg en krijg er een prachtig uitzicht over Oslofjord.
14 juli 2023
Vandaag maken we een fietstocht door Oslo. We zien eindelijk het Opera- en Munch huis (foto) in de zon liggen. Ze zien er een stuk mooier uit.
Daarna begeven we ons naar het Vikingskiphuset waar er een vikingboot zou te bewonderen zijn : het staat echter in de steigers en is gesloten. Onderweg passeren we langs Aker Brygge met zijn grote klok langs het water.
Dan maar naar Vigeland Park. Een sculpturenpark met beelden over de levensfases van de mens. Centraal staat de monoliet opgebouwd uit verstrengelde lichamen (foto).
Rond de monoliet staan er verschillende beelden van mensen in allerlei poses. Lager gelegen is er een zwarte enorme fontein (foto) en een brug met eveneens mensbeelden. Het geheel is opgesmukt met rozenstruiken. Met dit weertje ziet het geheel er zeer kleurrijk uit.
Nu nog met de fiets naar ons verblijf waardoor we er 52 Km opzitten hebben. Het wordt onze laatste avond in Oslo. Morgen terug naar Zweden.
Voor onze Scandinavie reis moeten we weer door bouwwerf Duitsland. Wanneer we de laatste 40 jaar door het land bollen, belanden we om de 50 Km in een echte bouwwerf : wanneer gaan die snelwegen eindelijk eens op orde geraken ?
Het Ruhr – gebied wordt stilaan industrieel erfgoed : de vieze smoglucht van weleer lijkt verleden tijd. De industriële gebouwen gaan tegenwoordig door het leven als landschapspark.
We maken een korte stop in Ledde (foto) waar mijn beide overgrootouders en een groottante overleden zijn. Het waren echte globetrotters : geboren in de buurt van Bonn en na omzwervingen langs Aken, Luik, een aantal adressen in het Brusselse ( waar mijn betovergrootvader overleed), een tiental adressen in Antwerpen, een tijdje in de buurt van de Nederlands-Duitse grens, dan naar Mönchengladbach om uiteindelijk terecht te komen in Ledde bij Munster.
Rond 15 uur arriveren we in Jeersdorf bij Bremen waar we onze eerste nacht doorbrengen in een ruim appartement.
5 juli 2023
Storm Poly (hier verkocht als orkaan) laat ons besluiten de boottocht tussen Puttgarden en Rodbyhavn te ruilen voor een omweg over Kolding en de Störebelt brug (foto). We betalen 36 euro om over de brug te mogen rijden. We kunnen wel betalen met Euro’s maar krijgen Deense Kronen terug. Door de felle wind is het toch een beetje gevaarlijk en voelen we de auto soms heen en weer schudden.
Het weer valt wat tegen. Veel buien, stevige wind en temperaturen rond 15°C voelen niet echt zomers aan.
We belanden rond 18 uur in Herlev, een voorstad van Kopenhagen en logeren in een ‘Cosy House’ in een rustige wijk.
6 juli 2023
Om de buien te mijden vertrekken we al voor de middag met de auto naar het oude centrum van Kopenhagen. We parkeren in de ondergrondse parking Landgreven : het grapje zal ons omgerekend 27 euro kosten voor ongeveer 3 uren.
Eerst begeven we ons naar de Rundetarn (foto) : een ronde toren uit de 17de eeuw met een traploze oploop die tot een prachtig vergezicht leidt over Kopenhagen en de Sont-brug tussen Denemarken en Zweden. De inkom bedraagt 40 DK pp..
Daarna stappen we verder tot slot Rosenborg in het stadspark Ostre Anlaeg (foto). Het is een renaissance-kasteel met in de kelder de kroonjuwelen en in de koninklijke tuin een standbeeld van de schrijver Hans Christian Andersen.
We passeren de Frederikskirke, het Kastelet met zijn mooie waterpartijen om zo terecht te komen bij de kleine zeemeermin : hèt beeld van Kopenhagen en wereldwijd bekend (foto).
Op de terugweg zien we nog de prachtige Gefion-fontein, opgebouwd rond enkele briesende stieren en koninklijk Amalienborg, om onze wandeltocht te eindigen op Nyhavn (foto), de pittoreske wandelboulevard naast het water met zijn restaurantjes en cafés in alle kleuren van de regenboog. Het was daar wel over de koppen lopen.
Moe van onze 7 Km lange wandeling zullen we deze nacht waarschijnlijk goed slapen : dat hopen we althans.
7 juli 2023
Na wat gedoe met de sleutel van het verblijf (iemand had deze kwijtgespeeld) vertrekken we rond 14 uur met de fiets. Onze eerste stop wordt Christiania (foto) : een Vrijstaat binnen Kopenhagen met een eigen, nogal ultra-liberale, wetgeving. Het staatje is gesticht in de jaren ’60 van vorige eeuw door hippies. Het is een zeer kleurrijk, maar rommelig gedoe. Tientallen handelaars van kraampjes met drugs roepen je toe en prijzen hun waren aan. Het handeltje lijkt goed te floreren want de rook om ons hoofd ruikt naar weed. De hele gemeenschap is hier precies aan het blowen aan de rookwolken boven de hoofden te zien.
Na een tijdje hebben we genoeg gezien en fietsen verder tot Christiansborg Palace (foto) en zijn omgeving.
Daarna zetten we onze tocht verder naar Brondby waar we houten reuzenbeelden willen spotten. We vinden er slechts twee van de zes. Ook andere toeristen zijn hopeloos op zoek naar de houten giganten. We komen Little Tilde (foto) en Thomas of the Mountain tegen na lang zoeken.
De rit van 57 Km eindigt aan ons vakantiehuisje in Herlev rond 19 uur.
Voor de middag flaneren we nog in de buurt van ons verblijf. De Puerta Nueva de Bisagra (foto) staat in het middelpunt van onze belangstelling. Om 11 u 30 pakken we vlug in en rijden verder naar onze eindbestemming. Na een 75 Km zien we in de verte de molens van Consuegra opduiken. We zijn hier namelijk in de streek waar Don Quichote de la Mancha zijn strijd tegen de molens aanbond.
Uit pure nostalgie besluiten we ze nog eens te bezoeken. 15 Jaar geleden waren we hier ook in de buurt samen met onze Bert en ons Jelka. We wandelen tussen de molens (foto) : toch wel de moeite waard.
Onderweg picknicken we nog op de grote boomrijke parking van het kerkhof van Murena. En dan rechtstreeks naar Relleu, ons tweede verblijf. Daar gaan we de rest van de maand genieten van de zon en de rust. Dat hopen we althans.
Voor de middag stappen we nog eens richting de ‘Murallas de Avila’ en bewonderen we de Iglesia San Vicente (foto). Daarna zetten we om 12 uur onze reis verder richting El Escorial.
We parkeren ons in El Escorial vlak bij het Monasterio de San Lorenzo en maken een wandeling rond het enorme gebouw (foto). Het is hier, op meer dan duizend meter hoogte, excellent wandelweer : een lekker zonnetje en 22°C.
We picknicken in Portillo de Toledo en belanden om 16 u 30 aan de Puerta Nueva de Bisagra waar ons appartement zich bevindt.
We maken een flinke wandeling door de oude stad. We doen achtereenvolgens de Puerta del Sol, het Mezquita del Christo de la Luz, het Alcazar, de kathedraal foto), enkele riante pleinen en pleintjes, het Monasterio de San Juan de los Reyos en de Puerta del Combron aan. We zullen vannacht hopelijk goed slapen van dat vele stappen.
Morgenvroeg gaan we de nabije omgeving nog ontdekken voor we verder reizen.
Om augustus te zijn was het vandaag een frisse dag van 20°C. We vertrekken rond 10u30 richting het zuiden. Na een 150 Km autosnelweg besluiten we door het binnenland te rijden en verlaten in Medicanell de snelweg. We stijgen langzaamaan naar boven de 1000m waar de temperatuur nog een duik neemt naar 16°C. We vervolgen onze weg langs Radona, Alcubilla de las Penas, Barahona, Atienza en Santibanez de Ayllon. Even voorbij dit laatste dorpje picknicken we op 1200 m hoogte, fris maar in het zonnetje.
Na ons etentje rijden we verder tot Segovia. We parkeren in de ondergrondse parking Cathedral, waar we onze wandeling door het oude stadsdeel beginnen. We passeren de San Sebastian Kerk, de kathedraal (foto) en eten in één van de pittoreske straatjes een ijsje.
Daarna begeven we ons naar het Aquaduct (foto) dat door het midden van de stad stroomt. Het is een prachtig kunstwerk dat de eeuwen behoorlijk overleefd heeft.
We zoeken onze auto terug op en zetten onze reis verder naar Avila, een ommuurde stad (foto) dat tot ons werelderfgoed behoort. We maken een ritje met de fiets door en daarna rond de stad. Hierrna trekken we ons terug in ons appartement op een 500 m van de poorten van de stad.
Gisteravond bij een wandeling door het middeleeuwse Bergerac heb ik de beslissing genomen om te stoppen. Al 10 dagen doet mijn linkerknie pijn en de laatste 2 dagen zwol ze ’s avonds op. De pijn was niet meer te harden ondanks ijsbehandelingen, Brufen slikken en Flexiumgel smeren. Ook het weer valt enorm tegen : voor de volgende 5 dagen gaven ze regen en dat deed de emmer overlopen.
Ik ben enorm teleurgesteld en hoop in de toekomst hier in Bergerac te herstarten en de tocht verder te zetten.
De voorlopige balans : 12 ritten samen goed voor 1.107 Km en 9.310 hoogtemeters.
We zetten nu koers richting Spanje. Iemand (Marina) is er zeer blij mee. Ze was die regen en kou zo beu als koude pap.
Ik eindig met een foto van Cyrano de Bergerac die in het begin van de 17de eeuw een werk schreef over reizen, maar dan door de lucht. Toen ook een onmogelijke opdracht. En bedankt aan de volgers.
We verlaten rond de middag Slovenië in de blakende zon. We halen voor het eerst meer dan 30°C. Het plezier is van korte duur. We passeren Triest, daarna Pordenone en even later krijgen we een hels onweer over ons heen. Rond 17 u bereiken we Trento en installeren ons in een chique appartement. Dat mag wel voor 140 euro per nacht. Het is veruit onze duurste overnachting.
We verblijven in het centrum van de stad en wagen ons aan een stadswandeling. Eerst naar het 200m verder gelegen Piazza Duomo. Echt prachtig dat plein. Ik probeer een zo getrouw mogelijk beeld te scheppen van een deel van het plein met de volgende filmpjes : Piazza Duomo en Piazza Duomo (2)
Gelukkig blijft het droog wanneer we langs de verkeersvrije straatjes en pleinen kuieren tot aan het Castillo del Buonconsiglio.
Daarna begeven we ons naar het appartement om wat na te genieten met een echte Italiaanse pizza. Terwijl ik dit schrijf, valt de regen met bakken uit de lucht.
Dag 2
Op enkele kleine vertragingen na komen we vlot, in de vroege namiddag, in Torino aan . Eerst installeren we ons in het appartement en werken we een lekkere koude schotel naar binnen. Nu zijn we klaar om Torino te ontdekken. We rijden tot in een stadsparking vlak in het centrum onder Piazzale Valdo Fusi.
Het begint wel te regenen, maar dat weerhoudt ons niet om op te stuiven naar achtereenvolgens Piazza San Carlo, Piazza Castello, het Koninklijk Paleis en de Mole Antonelliana. Deze laatste staat op de Italiaanse euromunt van 2 cent. We nemen de panoramische lift tot ca. 100m hoogte. De toren zelf is 167m hoog en de bouw ervan begon in 1863. Boven krijgen we een panoramisch zicht over de stad.
Piazza Castello
Koninklijk Paleis
Piazza San Carlo
Mole Antonelliana
Dag 3
We geraken vlot weg uit Torino. We rijden Frankrijk binnen langs Montgenèvre en dalen af naar Briançon. Een stadje aan de voet van zijn citadel. We besluiten even halt te houden en wandelen het oude centrum in. Briançon is ook bekend door de Tour de France en is geliefd bij de amateur-wielrenners.
’s Middags picknicken we met zicht op het Lac de Serre-Ponçon.
We overnachten in Aimargues, een dorpje halfweg de steden Nimes en Montpellier. Het appartement is weer naar de Franse slag. Eerst laat de gastheer ons 1,5 uur wachten. De huurprijs voor 1 nacht bedraagt 77 euro en is daarmee ons tweede duurste appartement. Alles opnoemen wat ons stoort zou ons te ver leiden. Maar toch deze : de airco lekt en de beloofde WIFI werkt niet want we krijgen na herhaald aandringen het wachtwoord niet. Frankrijk was en blijft voor ons het land waar de gastheren het minst hun best doen om er een zorgeloos verblijf van te maken.
Dag 4
Marina kan niet snel genoeg weg zijn uit ons overnachtingshol 🙂 .
Ik heb tijdens deze vakantie nog geen waterval gezien en na enig smeken, mag ik van mijn liefste vrouw 100 Km omrijden. We rijden door de Hérault en volgen het riviertje ‘La vis’. Na een uurtje bereiken we de Cascade de La Vis. We maken er een korte wandeling en genieten van de mooie omgeving. Filmpje op link : Cascade de la Vis (2) .
Na enkele uren op de saaie Franse en Spaanse snelwegen, rijden we net voorbij Barcelona richting Igualada. We passeren langs het Montserrat-gebergte : mooi in al zijn natuurpracht. Daarna nemen we de slingerende weg door de naaldbossen tot Valls. Dezelfde weg legde ik in 2016 af met de fiets. Het was een blij weerzien. We slapen voor het eerst in een hotel : Class Valls.
Morgen nog een laatste etappe naar ons vakantiehuis in Relleu. We zullen dan ongeveer 7.000 Km gereden hebben. We reden terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw in de dorpjes van Polen, Roemenië en Moldavië. Er stonden nog hooimijten en bijna alles werd er met paard en kar gedaan, zelfs de taxi in Moldavië. Op bepaalde velden rooide men nog aardappelen met de riek en overal liepen er honden (vooral veel zwerfhonden) rond. Voor varkens, paarden, ganzen, kippen en koeien moesten we regelmatig remmen omdat ze vrij rondliepen op de straat. Maar één ding viel ons op : we werden overal zeer vriendelijk onthaald en alles was kraaknet (wat we van de Fransen nog nooit hebben kunnen zeggen 🙁 ). In de steden was er een enorme kloof tussen arm en rijk. We weten nu dat ons leventje in België en de volgende 3 weken in Spanje een luxeleven is waar veel mensen enkel kunnen van dromen.
Bedankt om onze reis te volgen : groetjes van Marina en Guido.
Tijdens onze laatste 100 Km door Moldavië genieten we van de vergezichten en het vele groen in dit landje dat bijna even groot is als België maar slechts 3,4 miljoen inwoners telt. Van lintbebouwing hebben ze hier nog nooit gehoord. Plaatsnaamborden zijn een zeldzaamheid : het is hier rijden op den tast, zoals ze bij ons zeggen.
Aan de grens met Roemenië is het weer meer dan een uur aanschuiven. Eerst ID-conrole aan de Moldavische kant en koffer openen. Enkele honderden meters verder aan de Roemeense kant : ID en gelijkvormigheidsattest van de auto gaan nog eens door de veiligheidscomputer. Koffer nogmaals openen. En dan zeggen sommigen dat de buitengrenzen van de EU zo lek als een zeef zijn. Wel deze grens overschrijd je niet onopgemerkt.
De wegen in Roemenië zijn sinds ons laatste bezoek in 2013 fel verbeterd. Maar autosnelwegen hebben we er nog niet gezien. Daardoor vorderen we traag omdat we ook door elk dorpje moeten.
Tegen de avond bereiken we ons appartement in de buurt van Brasov nl. Predeal. Een wintersport dorp in het Bucegi-gebergte. We besluiten nog even langs te gaan bij het Peles Kasteel in Sinaia. Het kasteel kunnen we echter alleen van op afstand bewonderen wegens reeds gesloten, spijtig.
Dag 2
We brengen onze voormiddag door rond en in het Kasteel van Bran. Het kasteel waarin Bram Stoker zijn verhaal over graaf Dracula situeerde. We hebben geluk bij de kassa waar we op 5 minuten tickets kunnen bemachtigen aan 40 Lei ( ca 10 euro) pp.. Binnen in het kasteel is het een echte mierenhoop. Het is overal aanschuiven en wachten. Het zit er zo boordevol mensen zodat mooie foto’s maken een hele kunst is. De tocht door het kasteel duurt ongeveer één uur. Daarna lopen we nog even rond in de tuin aan de voet van de burcht. Daar staan tientallen souvenir kraampjes en er is ook een griezelmuseum. Maar dat laatste lijkt meer op een kermisattractie. Bij het verlaten van de site staat er wel een rij wachtenden van 50m.
De reis naar Timisoara duurt weer langer dan verwacht. Door de slechte wegen met diepe putten enerzijds en de vele vrachtwagens op de kronkelende wegen anderzijds. Voor het eerst rijden we over een echte snelweg hier in Roemenië en dit gedurende 100 Km. Het weer valt tegen : het regent de ganse tijd en zo valt ons geplande bezoek aan Timisoara in het water.
Dag 3
Vandaag zal de langste trip van de vakantie worden : 650 Km. Aan de Hongaarse grens voeren de douaniers een stiptheidsactie en wij zijn de sigaar. Aanschuiven is ons deel. Maar eenmaal in Hongarije gaat het vlot langs Szeged, Budapest en Szekesfehervar. We zijn hier al een aantal keren gepasseerd op onze vorige reizen en deden nooit de moeite om in deze stad, ten noorden van het Balatonmeer, even halt te houden. Vandaag maken we wel een ommetje langs deze pittoreske oude koningsstad. Het raadhuis, het klokkenmuseum en de vele beelden in de stad maken het de moeite waard.
Raadhuis
Klokkenmuseum
Tante Kati
Mujko de nar
Na het bezoek aan de stad zetten we onze reis verder langs de Hongaars-Sloveense grens die we zonder enige controle kunnen oversteken (zoals het zou moeten in de interne markt die de EU wil zijn). We kopen er een snelwegvignet van 15 euro dat 1 maand geldig is. Wanneer de avond valt bereiken we ons appartement in Slovenska Bistrica.. Een dorp 25 Km voorbij Maribor.
De laatste 100 Km door Polen zijn een marteling voor de autobestuurder en zijn passagier. Enorme files aan wegenwerken maken dat we gemiddeld 40 Km/u halen. Uiteindelijk zien we na drie uur rijden het verlossende plaatje van Slovakije en is het veel rustiger op de baan. We schaffen ons een snelwegvignet aan van 10 euro (10 dagen geldig) en picknicken even later met zicht op het Tatra-gebergte.
Onze enige halte in Slovakije is Spissky Hrad. Een kasteelruïne op een hoge heuvel. De ruïne is werelderfgoed en ligt halfweg tussen de steden Poprad en Presov. Het wordt een stevige wandeling bergop. Maar het uitzicht is prachtig.
We zetten onze weg verder over Kosice en aan de Slovaaks-Hongaarse grens kopen we een snelwegvignet voor 10 dagen van 13 euro. Over Miskolc bereiken we rond 19 uur Debrecen. We installeren ons in het appartement ‘Bella Casa’ en trekken nog even de stad in. Zo belanden we op het Kossuth Ter : een groot plein met zijn prachtige kathedraal en fontein. We kuieren nog wat in de buurt rond en trekken moe maar voldaan ons bedje in.
Dag 2
Rond de middag passeren we de Hongaars-Roemeense grens. Voor het gebruik van de wegeninfrastructuur betalen we 5 euro om deze een week te mogen gebruiken. Sinds onze vorige passage in 2013 zijn ze wel fel verbeterd. De eerste ooievaars duiken op in het straatbeeld en er wordt hier nog zeer veel met paard en kar gewerkt. Zelfs het gemeentepersoneel is er mee in de weer. Loslopende dieren zijn nog zo’n specialiteit : honden, paarden,koeien en zelfs een varken kruisen onze weg. De rest van onze dagtrip verloopt rimpelloos omdat we op zoek gegaan zijn naar rustige wegen en de steden zoveel mogelijk gemeden hebben. Ons einddoel vandaag is Bistrita, ook de poort tot Transsylvanië genoemd. We lopen even door de stad. Nog een detail het is hier 1uur later dan in België en het is toch even aanpassen. De foto’s tonen Marina in Bistrita.
Dag 3
Vandaag vertrekken we iets vroeger zodat we de Rode Duivels kunnen zien spelen tegen Engeland voor de 3de plaats op het WK voetbal. We lassen 2 tussenstops in. Eerst het ‘Izvorul Sentinela’ in Vatra Dornei : een tempeltje uit 1896 boven een bron van mineraalwater gebouwd. Daarna bezoeken we het Voronetklooster. Eén van de mooiste kloostergebouwtjes van Roemenië. De inkom + parking + foto’s mogen trekken bedraagt 22 Lei : iets minder dan 7 Euro. Zowel in Polen als Roemenië moet je bijbetalen wanneer je foto’s wil nemen.
Izvorul Sentinela
Voronetklooster
Daarna belanden we in een felle onweersbui met hagel en veel regen. Uiteindelijk bereiken we ons appartement ‘Luxury Suites’ in Iasi rond 16u15 (17u15 Roemenië tijd) en hebben we de eerste goal van de Belgen gemist. Na de wedstrijd trekken we de stad in. Iasi verbaast ons met zijn gezellige wandelstraten en prachtig Cultuurpaleis. De oude binnenstad is tevens verkeersarm : alleen openbaar vervoer en taxi’s zijn er welkom.
wandellaan naar Nationaal Theater
Cultuurpaleis
Dag 4
Na 20 minuten bereiken we de Roemeens-Moldavische grens. Het wordt een uur aanschuiven. Terwijl Marina een wegenvignet van 6 euro koopt, neem ik een foto van de grenspost. Plots staat er een douanier bij me en die eist dat ik de foto van mijn toestel verwijder. De toon is gezet. De eerste 150 Km op Moldavische bodem denderen we van put naar drempel. Om de 5 Km staat er dan nog een alternerend verkeerslicht omdat men druk bezig is met het verbeteren van de wegen. We halen een gemiddelde snelheid van 35 Km/u. De autochtonen steken ons met een ontstellende snelheid voorbij.
Rij een stukje mee met ons op de Moldavische snelweg
Nog een opmerkelijke feit : overal zie je zwerfhonden die bedelen om eten wanneer we een stop inlassen. Op het gebied van dierenleed is er nog veel werk : koeien, paarden en geiten staan overal in en rond de dorpen vastgebonden aan een touw van een vijftal meter. Op een bepaald moment staan we stil op de enige vierbaansweg tussen Orhei en Chisinau : een boer steekt de baan over met een meute koeien.
We stoppen onderweg bij het Saharna klooster dat vlak tegen de grens met Transnistrië ligt. Het deel van Moldavië dat zich onafhankelijk heeft verklaard maar door geen enkel land, buiten Rusland, wordt erkend.
Op 50 Km van Chisinau bezoeken we Orheiul Vechi. Weer een klooster, maar dit keer in een prachtig landschap.
Er vallen vandaag veel buien en bovendien werkt de GPS niet. We behelpen ons met de GSM van Marina maar deze bereikt op een bepaald moment zijn datalimiet en valt daardoor uit. We moeten ons behelpen met een vintage landkaart van Roemenie, waar aan de rand enkele wegen van Moldavië te zien zijn. Uiteindelijk bereiken we toch ons ruim appartement in de hoofdstad Chisinau.
Dag 5
Vandaag verkennen we de hoofdstad Chisinau. We wandelen door het Park Eternitate dat opgedragen is aan de slachtoffers van verschillende oorlogen. Naast het park bevindt zich een kerkhof waar de kloof tussen arm en rijk duidelijk tot uiting komt. De armen liggen in een graf zonder zerk en overwoekerd door de natuur. Het rijkere deel probeert mekaar af te bluffen met de meest groteske graftombes, -stenen en -beelden. We zetten onze tocht verder en belanden in de buurt van het Kathedraalplein. Hier bevinden zich de mooiste gebouwen, omgeven door een verzorgd park. Het Archeologiemuseum, het standbeeld van Stefan de Grote, de Moldavische versie van de Arc de Triomphe, de kathedraal zelf en het beeld van de verliefden zijn de meest markante bezienswaardigheden. We rusten even uit op een terrasje met een drankje. We besluiten met het Oorlogsmuseum : een onverzorgd stelletje oorlogsmateriaal, tentoongesteld in open lucht. Het is wel gratis te bezoeken.
Park Eternitate
Pronkgraf
Archeologiemuseum
Arc de Triomphe
De verliefden
Mig 21 uit 1959
We zitten ondertussen ongeveer halfweg onze reis en hebben al 3.000 Km afgelegd. Onze gehuurde appartementen waren van zeer degelijke kwaliteit : dichtbij de stadscentra, meestal met ondergrondse garage en qua prijs schommelend tussen 35 en 50 euro. We begeven ons vanaf morgen terug westwaarts.
