Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland

West-Italië

Eilandenreis / Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 15 augustus 202415 augustus 2024 Comments

11 augustus 2024

Ik tel Italië mee als eiland, het is namelijk een schiereiland.

We arriveren in de zeer vroege ochtend rond 0 u 30 in een Bed&Breakfast iets buiten de stad Civitavecchia. De koele kamer en de lekkere douche deden ons deugd. Na het gratis ontbijt rijden we langs de kust richting het zuiden. We gaan de volgende dagen zo weinig mogelijk de betalende snelwegen proberen te gebruiken. De tocht langs secundaire wegen laat je meer genieten van een land.

Sinds onze vorige passage in 2021 is er niet veel veranderd in de laars. Italianen blijven bij de slechtste chauffeurs van Europa en vegen aan alle verkeersregels hun voeten. Maar ook aan andere wetten hebben ze lak. Iedereen schijnt hier, op een zondag, een vuurtje te moeten stoken. En dat bij temperaturen boven de 35 °C en een superdroge natuur. Hier en daar ontstaan dan ook echt zware natuurbranden en zien we blusvliegtuigen en -helicopters heen en weer vliegen. De lucht tussen Rome en Napels ziet helemaal bruin van de vettige rook. Alles wordt hier namelijk opgestookt ruiken we.

En dan de staat van de wegen : erbarmelijk. Het blijft hier slalommen tussen de grote gaten. De bermen zijn echte vuilnisbelten rond Napels. Bij ons in België rapen de ‘mooimakers’ misschien een zak vol per kilometer bermschoonmaak. Hier kan je zonder overdrijven een container vullen op 100 meter. Het is schandalig hoe ze er bij liggen. Sommige inwoners proberen zelfs de vuilnishopen in brand te steken.

We bereiken onze stek voor de volgende twee dagen rond 16 uur. We moeten ons een beetje behelpen want we blijken een kamer te hebben geboekt i.p.v. een appartement. We verblijven niet ver van de Vesuvius (foto) en willen vandaag nog een deel van de vulkaan met de fiets bezoeken. Maar dit is ook geen sinecure te danken aan de Italiaanse autobestuurders en het te late vertrek onzentwege. Het is hier namelijk al donker rond 19 u 30 en dat hadden we niet verwacht. Opdracht mislukt.

12 augustus 2024

Omdat het opnieuw warmer dan 35°C is, laten we het bezoek aan het Archeologisch Park van Pompeï pas beginnen rond 16 uur. We parkeren vlak voor de ingang en betalen 20 euro pp. zonder audio-begeleiding. Ik heb zelf een wandeling opgesteld van ca. 6 Km om het bezoek wat te beperken in het meer dan 40 hectaren grote geheel. We voorzien ons van water en zelfs een regenscherm om ons tegen de brandende zon te beschermen. Overal waar het kan zoeken we de schaduw op. De wandeling begint al met een stevige klim naar de Porta Marina, de ingang van het park (foto).

Het is hier zeker geen overrompeling van toeristen. Ik denk dat het weer er voor iets tussenzit. We houden er een slakkengangetje op na en zetten ons regelmatig op een steen in de schaduw. We belanden zo in volgorde langs het Foro di Pompeï en langs enkele kleine straatjes (foto) bij het Teatro Grande en het Teatro Piccolo.

Natuurlijk zijn het maar een hoop oude stenen maar sommige woningen, van de rijkere inwoners, hebben de tand des tijds goed doorstaan zoals de Casa Menandro, Casa dei Verti en Casa del Fauno. In het Palestra Grande vind je wat overblijfselen van versteende mensen, potten en andere parafernalia. In de verste uithoek rusten we wat uit in het Anfiteatro waar zelfs Pink Floyd enkele keren in optrad. Muziek en foto-opnames ervan bevinden zich in de catacombe. Daarna keren we terug op onze stappen om te eindigen met de Tempio di Apollo (foto).

Nu hebben we wel een echt Italiaans ijsje verdiend. Het in ondertussen wel al 19 uur geworden en de intentie om vandaag ook de Vesuvius te bezoeken valt voor de tweede keer in het water. Misschien later ooit eens ?

13 augustus 2024

De zon bakt ons weer tegemoet en de dag begint met twee uur tergend langzaam verkeer. Vooral het stilstaan in de tunnels enerveert ons. Eenmaal aangekomen aan de Amalfikust tempert de verkeersdrukte een beetje. Deze kust is één van de drukstbezochte en populairste van het land. De prachtige tegen de bergen aangesmeten dorpen en stadjes spreken tot de verbeelding. De grillige smalle kustweg afrijden is een waar avontuur. Ik ben al blij dat ik na de tocht mijn twee buitenspiegels nog aan de auto hangen heb. Vooral de zwarte busjes en de lijnbussen vormen een waar gevaar op de weg.

De kust zelf is zeer steil en rotsachtig (foto). De stadjes liggen boven op deze rotsen en bieden een prachtig uitzicht over de zee.

Sommige van de schilderachtige dorpen reiken tot aan de zee. De mooiste onder hen zijn Positano (foto) en Atrani. Het adagium van de meeste toeristen is dan ook ‘zon, zee en strand’.

We verlaten stilaan de kronkelende Amalfikust en komen terecht in de vlakte aan het Archeologisch Park van Paestum. Het heette in de oudheid ‘Poseidonia’ toen het huidige Italie door de Grieken werd bezet. De indrukwekkende ruïnes werden toevallig rond 1750 ontdekt toen er in de streek werkzaamheden plaatsvonden. Het geheel ligt binnen een hoge stenen muur en is ongeveer één Km² groot. Van de drie goed bewaarde tempels in Dorische stijl is deze van Poseidon (foto) de mooiste. We vinden de inkomprijs echt wel veel te hoog namelijk 30 euro pp.. Terwijl alles zeer goed zichtbaar is van op de openbare weg.

Nu nog een 30-tal Km naar onze slaapplaats en de dag zit er weer op. Dat dachten we althans. We waren de datum uit het oog verloren. Bijna aangekomen in Castellabate informeert mijn reisleider Marina naar de plaats der ophaling van de sleutels. We krijgen een droog antwoord terug : ‘ik ga jullie gratis annuleren’. Ze blijkt de laatste dagen slechte commentaren te hebben gekregen van haar klanten en heeft besloten haar verhuur even on hold te zetten. Gelukkig beschik ik over de beste fixer ter wereld namelijk Marina Jonckers (met hoofdletters). Ze telefoneert er op los en binnen een uur heeft ze een nieuwe slaapgelegenheid gevonden in Cosenza in de regio Calabrië. Zo eindigt de dag nog positief in koel flat.

14 augustus 2024

We houden een langzaamaan actie. We moeten maar 75 Km ver door het herboeken na annulatie van gisteren. We nemen de weg door het binnenland van Calabrië. Het is hier dag en nacht verschil met Napels en omgeving. Op het traject komen we zelden een tegenligger tegen en in onze rijrichting zijn we één keer voorbijgestoken. Wat ons opvalt is het groene landschap ondanks de helse temperaturen van de laatste dagen. Op de hoogtes dalen we voor het eerst in drie weken onder de 30°C. We slagen erin meer dan 3 uren te rijden, dus een gemiddelde snelheid van minder dan 25 Km/u. We hebben dan ook genoten van de prachtige natuur, diepe dalen en vergezichten.

We mogen om 14 uur onze volgende verblijfplaats Casa di Asia in Lamezia Terme binnen, we krijgen zelfs 20 minuten respijt. Het is qua inrichting het beste dat we tot nu toe al gezien hebben. Na wat afkoeling laden we rond 18 uur onze fiets af voor een tochtje van 21 Km in het hinterland van Lamezia Terme. We doen dorpjes aan als Aglia, Fronti, Palmatico, Accaria, Vaiola, Cardola en Zangarona. Voortdurend kunnen we de kustvlakte en de zee (foto) in de verte aanschouwen.

Vandaag is de laatste volledige dag op het West-Italiaanse schiereiland.

Sheffield – Cambridge – Duinkerke

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 5 augustus 201923 juli 2021 Comments

5 augustus 2019

Vandaag wordt het eindelijk een echte zomerdag. We rijden tot Chatsworth House. Niet zozeer voor het huis maar wel voor de riante tuin. Er is een trappencascade aanwezig met steeds een andere vorm van de volgende trap. Men wil daarmee variatie brengen in het geluid van het klaterende water. Er is tevens een soort geiser fontein, een mooie rotstuin en een schitterend landschap met overal grazende en vrij rondlopende schapen.

In de namiddag belanden we in Cambridge, de universiteitsstad met zijn vele colleges o.a. King’s-, John’s-, Trinity- en Corpus Christus college. Ze wedijveren om de mooiste gevel van de stad. Dan zijn er nog de bruggen over de River Cam, waar men Venetië probeert te imiteren. We wandelen nog voorbij de appelboom van Isaac Newton en spoeden ons daarna naar Royston, een stadje 30 Km ten zuiden van Cambridge. Daar zullen we overnachten in een uiterst net, rustig en stil appartement. En met een groot bed, zalig.

6 augustus 2019

Vandaag starten we onze laatste dag in Groot-Brittannië met een bezoek aan Canterbury. Er liep weer veel volk rond en de kathedraal stond voor meer dan de helft in de steigers. En dan durft men daar nog 12,50 pond inkom voor te vragen, gewoon om te buitenkant te kunnen bekijken. Diefstal noem ik dat. We hebben ze dan maar van op afstand op beeld gezet. Ook de Augustijnen abdij mochten we niet binnen of fotograferen wegens de privacy van de studenten (was toch de uitleg van de portier). Waarom dan nog Canterbury bezoeken, vraag ik me dan af.

We sluiten af op de witte kliffen van Dover waar we onze laatste picknick houden op Britse bodem. Rond 17 uur varen we af richting de EU, namelijk Dunkerque. We overnachten daar in All Suites Appartements. Het is er weer zeer Frans : tamelijk vuil en ongezellig.

Morgen wordt onze laatste etappe richting Waanrode.

Als laatste geef ik nog een algemene en persoonlijke indruk van onze Brexit-trip. Het links rijden ging me na een tijdje goed af. Maar die Engelse wegen zijn een ramp. Op de grote snelwegen vind je zo goed als geen toiletten : vandaag bv. heb ik 130 Km snelweg afgelegd voor ik eindelijk naar het eerste toilet kon. Het is te hopen dat je geen diarree hebt in Engeland. De aanduidingen naar de verschillende steden en aan de ‘roundabouts’ zijn afgrijselijk. En het rijden op een rondpunt is echt gokken. Aan wegomleggingen bij werken en wegenafsluitingen, doen de Britten niet mee. Trek uw plan is hier het parool. Je mag wel zeer snel rijden op grote banen met 1 rijvak (97 Km/u) en op de pseudo-autosnelwegen (113 Km). Op deze laatste staan geen vangrails, geen echte op- en afritten, staan er om de haverklap verkeerslichten, rijden er tractoren op de baan en volgt het ene rondpunt het andere op. En een laatste vaststelling : ik geloof dat de Britten hun rijbewijs vissen op de kermis. Want een Brit die degelijk met een auto kan rijden is een uitzondering.

Wales, met zijn vele wegen tussen twee hoge hagen en amper breed genoeg voor één auto, was prachtig van natuur.

Ierland vond ik duur maar had wel een zeer goed wegennet en de kust was schitterend, evenals deze van Noord-Ierland.

Schotland was wel de parel van deze reis. Schitterende landschappen en prachtige steden met één valse noot : Edinburgh was veel te commercieel.

Dundee – Newcastle upon Tyne – Sheffield

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 3 augustus 20194 augustus 2019 Comments

Voor de middag staan we al in Edinburgh. We maken een stevige wandeling door de oude binnenstad. We beginnen in het midden van de Royal Mile. Deze verbindt The Castle met Holyrood Park en bezit een groot aantal middeleeuwse gebouwen. In Holyrood Park bevindt er zich een mooi kasteel. Vandaar trekken we Calton Hill op waar ook een aantal zeer oude gebouwen en monumenten staan o.a. het National Monument of Scotland Het is precies één vleugel van het Partenon.

We keren nu terug langs het Walter Scott Monument naar de Royal Mile en zijn Castle. Het is er over de koppen lopen. Ook de Royal Mile is ondertussen veranderd in een grote braderie met overal straatoptredens. Wij spoeden ons naar onze auto en zetten onze tocht verder.

Stadszicht met Edinburgh Castle op de achtergrond en rechts het Scott Monument

We picknicken in de buurt van Melrose waar we ook de ruïne van de Cisterciënzerabdij bezoeken. Het is er een oase van rust en stilte. Na het hectische Edinburgh is dit een echte verademing.

Na Melrose volgen we de Hadrianus Wall route maar van deze zien we weinig of niets. De muur liep van de oost- naar de westkust tussen Schotland en Engeland en vormde de middeleeuwse grens tussen beide. We zijn ondertussen terug in Engeland beland en vannacht slapen we in Newcastle upon Tyne. In Schotland vielen ons de Wullie mannekes op. Een Schots kinderfiguurtje dat onderwerp is van een cultureel project. In alle Schotse steden kwamen we ze tegen in verschillende kleuren. Er zouden er 200 van bestaan.

4 augustus 2019

Vandaag willen we eerst stoppen aan het Howard Castle. Het heeft veel weg van een Loire-kasteel. Het verkoopt zich ook zo. Het ligt in een natuurgebied en vandaag treedt Ronan Keating er op. Ze zijn hier dan ook wat uit hun doen.

Maar tussen Newcastle en Gateshead zien we in de verte een enorm beeld opdagen. Dit vraagt om een bezoek. Het is Angel of the North van Antony Gormley. Het moet een baken in het landschap symboliseren. Het beeld is van roestbruin staal en meet 20 m hoog met 54 m reikwijdte van de vleugels.

Rond de middag is York aan de beurt. We kuieren eerst door de Museum Garden waar talrijke Romeinse ruïnes staan. Daarna doen we Minster York aan. Het is de grootste middeleeuwse gotische kathedraal boven de Alpen. Men begon er aan te bouwen in 1220 en het duurde 250 jaar voor ze af was. Het begint flink te regenen en we korten de wandeling serieus in. We willen wel nog het kortste straatje met de langste naam van York zien : de Whip-ma-whop-ma-gate. We eindigen met de Judy Dench Walk langs de rivier de Ouse. De actrice werd hier geboren.

In de regen in het kortste straatje met de langste naam

Vandaag slapen we in Sheffield in South-Yorkshire. En daar is alles mee gezegd. Onze gastheer is uiterst vriendelijk en behulpzaam. Het appartement knus en proper. Alleen die bedden hier in het Verenigd Koninkrijk : veel te smal.

Glasgow – Inverness – Dundee

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 1 augustus 20192 augustus 2019 Comments

1 augustus 2019

Voor we Glasgow verlaten, bezoeken we nog eerst de prestigieuze universiteit met haar majestueuze gebouwen. Het moet een genot zijn om hier te mogen studeren.

Zuilengalerij van de universiteit van Glasgow

Het weer valt enorm mee en dat is nodig vandaag, want we trekken de Schotse Highlands in. Vanaf Loch Lomond treffen we een woest en prachtig landschap. Je zou elke kilometer willen stoppen om een foto te kunnen nemen. Tussen de felgroene bergen liggen grote, blauwe meren en stromen heldere beekjes de diepte in. Even voorbij Fort William nemen we de afslag naar de watervallen van het Ben Nevis massief. We hebben gekozen voor de hoogste : de Steall Waterfall. We moeten wel een beetje klauteren om er te geraken, maar door de aangename temperatuur van 22°C ( een uitzondering hier) en een bijwijlen brandende zon, valt het reuze mee.

De volgende stop is Urquhart Castle aan Loch Ness. Ja dat van het monster. Het blijft echter verstopt voor ons vandaag. Het kasteel zelf is een ruïne die boven het meer uitsteekt.

We slapen vannacht in Fortrose, even ten noorden van Inverness, de hoofdstad van de Highlands. Het wordt ons duurste verblijf op onze trip : 214 euro voor één nacht. Maar de Highlands wilden we voor geen geld missen.

2 augustus 2019

We beginnen de dag met dolfijnen te spotten in de Noordzee aan de vuurtoren van Fortrose. Het lukt ons een aantal keren en Marina slaagt er zelfs in er enkele te filmen. Daarna rijden we in één ruk tot Aberdeen. Onderweg volgen we wel de Single Malt Route. Ze brengt ons langs Glenfiddich waar men volgens de meeste whiskydrinkers de beste van de wereld distilleerd.

In Aberdeen bezoeken we King’s College Chapel, St. Machar Cathedral en zijn middeleeuwse omgeving, Brew Dog Castlegate en vooral Marischal College.

We eindigen bij de universiteitsbibliotheek met zijn uiterst moderne binnenbouw.

We bollen verder zuidwaarts tot Glamis Castle. Een wondermooi kasteel in een groene omgeving. Een tip voor wie ongestoord kastelen wil bezoeken : doe het na 17u. Dan is er zeer weinig volk. Persoonlijk ben ik van mening dat wanneer je één van dergelijke kastelen aan de binnenkant hebt gezien, je ze allemaal hebt gezien.

Nu nog het drukke verkeer in Dundee trotseren en rond 18u30 arriveren we in Cupar, een kleine 20 Km onder Dundee.

Belfast – Glasgow

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 30 juli 201931 juli 2019 Comments

30 juli 2019

Voor we de overzetboot in Larne richting Cairnryan in Schotland nemen, willen we de Peace Wall zien in Belfast. De metershoge muur werd gebouwd om katholieken en protestanten van elkaar te scheiden. Sinds 1969 werd de muur stelselmatig uitgebreid. Aan beide zijden staat hij vol graffiti. In tegenstelling tot in Berlijn kan men vrij langs de poorten, die op regelmatige afstand staan, naar de overzijde. Weinigen hebben er behoefte aan en blijven aan hun eigen kant. Soms zijn er nu nog provocaties langs beide zijden en worden er al eens stenen over de muur gegooid. ’s Avonds worden de hekken tussen beide gemeenschappen gesloten om deze provocaties te vermijden. Er is nu wel de vraag gekomen om tegen 2023 de muur te verwijderen. Muren zijn en blijven slechts tijdelijke oplossingen en lossen problemen tussen gemeenschappen niet op. Eat that Trump !

Ik weet dat ik nogal veel post over kastelen en kasteelruïnes. Maar in het Verenigd koninkrijk staan er nu eenmaall veel van. Ook vandaag doen we Belfast Castle aan. Het is volledig gerestaureerd en is vrij te bezichtigen.

Om 13u30 stipt vertrekt onze boot naar Cairnryan in Schotland. De overtocht kost ons 187,50 euro. We varen 2 uur op een kalme zee. Na de ontscheping rijden we kilometers lang langs de prachtige Schotse kust. Af en toe stoppen we om een foto te maken en te genieten. Eén van de prachtige kastelen, Culzean Castle, staat op een hoge klip. We lopen zo goed als alleen door het domein van het kasteel.

We arriveren om 19 uur in Iconic Buildings naast het water in Glasgow Centrum. Het regent fel en we maken tijd om wat uit te rusten.

31 juli 2019

Vandaag leggen we ons toe op het centrum van Glasgow. In de voormiddag rijden we met de auto naar de buurt van de Glasgow Cathedral. Daar staat Provand’s Lordship : het oudste huis van de stad uit 1471. Daarna klimmen we hogerop naar de Necropolis achter de Kathedraal. Prachtige en zeer oude grafstenen sieren dit enorme geklasseerde kerkhof waar alle belangrijke historische families van de stad begraven zijn.

We verplaatsen ons naar de buurt rond Glasgow Green. Daar prijkt de grootste terracotta fontein van de wereld. We willen vooral het standbeeld zien van James Watt, de uitvinder van de stoommachine en hier geboren.

We slenteren wat door het park en rijden nog even langs het Glasgow Science Center. Onze voormiddag zit er op. De Namiddag en de avond zijn onweerachtig. We besluiten om ons terug te trekken op het appartement en ons de rest van de dag onledig bezig te houden met o.a. een blog te schrijven.

Dublin – Belfast

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 28 juli 201929 juli 2019 Comments

28 juli 2019

Het lijkt hier wel een goeie oude Belgische zomer : 18°C, af en toe een streepje zon en ’s avonds enkele buitjes. We hebben tijd en rijden door het groene binnenland van Ierland naar Trim Castle. Een ruïne van een kasteel uit de 13de eeuw. Het geheel is in nog tamelijk goede staat. Zo goed zelfs dat er in 1994 veel scenes uit de film ‘Braveheart’ werden gedraaid.

We passeren nog even langs de Hills of Tara. Buiten wat rimpelingen in het landschap is er weinig te zien. Van uit de lucht ziet het er spectaculairder uit : toch volgens de foto’s.

Het is even zoeken in Belfast voor we rond 16u ons appartement vinden aan Lisburn Road. We laden uit en vertrekken met de auto naar de oevers van de Lagan. Daar vinden we het Titanic Center, een hypermodern gebouw. Het werd er neergepoot omdat in de buurt de RMS.Titanic werd gebouwd. Het vertelt tevens de geschiedenis van de ondergang van de onzinkbare boot.

Het begint te regenen en we lopen nog even langs bij Big Fish voor we terugkeren. Big Fish is een met keramische tegels en teksten bekleedde sculptuur op de kade langs de rivier.

Ondertussen zijn we terug in het Verenigd Koninkrijk beland en moeten we onze ponden terug bovensleuren.

29 juli 2019

Na een bezoekje aan Parliament Houses op het Stormont-landgoed, waar het Noordierse parlement zetelt, rijden we naar het noorden van het eiland.

Na een rit van een kleine 100 Km kunnen we genieten van de wondermooie Noordierse kust. We volgen de ‘Causeway Coast Road’ en stoppen bij de Giants Causeway. Een raar natuurfenomeen waar de kust geërodeerd is in een blokkenpartij. Het is er zeer druk en de wandeling er naar toe is stevig maar de moeite waard.

We blijven de kustlijn volgen en slaan af naar Carrick-a-Rede. We zetten onze auto op de parking die gebruikt werd als decor in de TV-reeks ‘Game of Trones’. Trouwens zeer veel opnames voor deze kaskraker werden gemaakt in Ierland. Na een wandeling van 1 Km bereiken we de Rope Bridge. Deze touwbrug overspant en verbindt een eilandje met het vasteland. We hebben 9 pond pp. betaald om ze te mogen oversteken. Nadat Marina merkt dat er een diepte van meer dan 20 m gaapt boven de woeste zee, besluit ze om het er niet op te wagen. Ik besluit dan maar om er voor twee van te genieten :-).

Ondertussen loopt het tegen 19 uur aan en spoeden we ons terug naar Belfast om onze laatste avond op Ierse bodem te door te brengen.

Liverpool – Dublin

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 26 juli 201927 juli 2019 Comments

26 en 27 juli 2019

Om 10 u moeten we uit ons appartement en de boot naar Dublin vertrekt pas om 14u15. We hebben tijd zat om wat door North-Wales te zigzaggen. Zo komen we terecht in : ‘Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch’, het dorp met de tweede langste naam ter wereld. De naam bevat 58 letters.

Station van Llanfairpwllgwyngyllgogerychwyrndrobwllllantysiliogogogoch

Om 13u30 schepen we in Holyhead in bij Irish Ferries. De overtocht kost ons 179,50 euro. De tocht over de Ierse Zee duurt iets langer dan 3 uur. We houden ons nuttig bezig in de cafetaria aan boord en kuieren af en toe eens over het open bovendek. De wind staat nogal stevig, vandaar de korte momenten op het buitendek.

Na de boottocht volgt nog een enerverend ritje van 10 Km door het centrum van Dublin. Bussen en taxi’s hebben hier volstrekte voorrang en rijden je van de baan als het moet. Er rijden ook enorm veel fietsers rond. Een bijkomende moeilijkheid in het al drukke verkeer. Rond 19u checken we in op ons piepkleine, maar net appartementje in Rathgar Road.

Door de slechte ervaringen met het verkeer in Dublin gisteren, besluiten we vandaag naar het centrum te reizen met Dublin Bus. We betalen met munten op de dubbeldekbus en zetten ons bovenaan. We stoppen vlak in de buurt van Trinity College. Dit bezoeken we vluchtig.

Daarna trekken we naar Dublin Castle. Het valt een beetje tegen en ziet er meer uit als één of ander katholiek college.

We zitten hier in een ultra-katholiek land en dan is een bezoek aan enkele kerken een must. We doen achtereenvolgens Christ Church en Saint Patrick’s Cathedral aan. De eerste is veruit de mooiste. De tweede is deze van de patroonheilige van Ierland. Het is trouwens ook de kerk van de schrijver tevens deken van de kerk Jonathan Swift, de auteur van Gulliver’s Travels. Hij ligt er begraven onder een koperen plaat. De inkom voor senioren bedraagt 7 euro pp..

We keren met de bus terug naar onze verblijfplaats om een siësta te houden en te eten.

Tegen de avond trekken we nog eens met de bus naar het centrum. We steken de Liffey over langs de Ha’Penny Bridge. De brug is genoemd naar de Penny die betaald moest worden in het verleden om ze te mogen gebruiken. Daarna wandelen tot bij ‘The Needle’ : een enorme naald die precies tot in de wolken reikt. In de North Earl Street, vlak bij The Needle, staat het beeld van James Joyce. De Ierse dichter die in Dublin geboren is. We passeren onderweg nog enkele typisch Dublin-huizen met ijzeren balkonnetjes die dateren uit de 19de eeuw.

De typische huizen, Marina op de Ha’Penny Bridge, The Needle en James Joyce

Moe maar voldaan keren we huiswaarts.

Cardiff – Liverpool

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 25 juli 201925 juli 2019 Comments

24 en 25 juli 2019

Terwijl men in België kreunt onder de hittegolf cruisen wij van zuidwest naar noordoost door Wales bij een zalige temperatuur van 23° C. Onze eerste stop wordt de jaarlijkse afspraak met tenminste één waterval. De primeur is dit jaar weggelegd voor de Henrhyd Waterfall in Brecon Beacons National Park. Een korte maar stevige wandeling brengt ons tot daar.

’s Middags picknicken we aan de rand van een typisch Welsh dorpje. Dan naar Portmeirion. Een bizar en in Italiaanse stijl gebouwd dorp rond een centrale piazza. De architect ervan, Clough Williams-Ellis, deed hiermee zijn jongensdroom in vervulling gaan. Het werd gebouwd omstreeks het midden van de vorige eeuw. Het is nu een toeristische attractie.

En nu naar Conwy, een ommuurde oude stad in het noorden van Wales. We slenteren binnen de stadsmuren door het centrum naar het kleinste huisje van Groot-Brittannië. De laatste bewoner was een visser. het huisje is aper 4 m² groot. De stad bezit eveneens een stevige burcht.

Vandaag reden we door het groene binnenland van Wales. Door de nationale parken van Brecon Beacons en Snowdonia. Ik moest spontaan denken aan Tom Jones’ hit ‘ Green green gras of home ‘. Ik begrijp nu de heimwee in de song. Het gebied is één grote heuvelachtige weide bevolkt met ontelbare schapen. Deze lopen vrij rond en zijn met verf op de rug gemerkt.

Rond 19 uur arriveren we aan de Mersey-side van Liverpool waar we een ultranieuw appartement huren. Diezelfde avond bezoeken we de Mersey-side met zijn dokken en musea. We ontmoeten er ook de ‘Fab Four’, The Beatles. Nog even de zonsondergang beleven aan de oever van de Mersey en onze dag zit er op.

Dag twee bezoeken we de binnenstad van Liverpool. Chinatown willen we zeker zien. Vooral de Ereboog fascineert ons. Daarna nemen we Berry Street langs de Saint Georges Hall tot de Walker Art Gallery. Deze kan je gratis bezoeken. Er bevindt zich werk van de meeste grote Europese kunstenaars o.a. Rubens, Rembrandt en Renoir hangen er. Marina wordt onwel en legt zich neer op een bank aan de ingang. We krijgen meteen hulp van het personeel van de Gallery. Ze bellen een taxi die ons naar het Walk-in Health Center brengt. Na circa twee uren wachten en een uitgebreid onderzoek van urine, bloed en bloedsomloop wordt ze terug gezond verklaard. Het zou om dehydratatie gaan. Na de medische stop begint het te onweren en we spoeden ons naar ons appartement.

s’ Avonds, nadat Marina zich terug topfit voelt, keren we nog eens terug naar het Albert Dock om wat uit te waaien.

Cheddar – Cardiff

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 22 juli 201923 juli 2019 Comments

22 en 23 juli 2019

We vertrekken in de motregen. Het is onze bedoeling om Tintern Abbey te bezoeken. De weg er naartoe is echter onderbroken. Het was ons al opgevallen dat bij wegenwerken de Britten niet voorzien in een omleiding. Het is gewoon : trek uw plan. De GPS brengt ook geen oplossing. Dus geen bezoek aan de abdij. Omdat het eindelijk is opgehouden met miezeren, besluiten we te picknicken. We zijn ondertussen in Wales gearriveerd.

Daarna gaat onze tocht langs Caerleon ( bezoek aan Romeins amfitheater, allez toch wat er van overblijft) naar Caerphilly Castle. Een riant middeleeuws kasteel. We nemen een ticket voor 8,90 pond pp. De rust en kalmte in deze omgeving steekt schril af bij de drukte in Engeland. Caerphilly is ook de plaats waar de Britse komiek Tommy Cooper geboren is.

Nu nog naar Elmstreet 53 in Cardiff (Caerdydd in het Welsh) waar we twee nachten zullen verblijven. Voor het huis bots ik nog tegen de wagen van een autochtoon. De vrouw is in alle staten. Gelukkig bleef het bij wat krassen op de auto, die nog geen 2.000 km op de teller heeft.

’s Avonds trekken we nog de stad in langs het Cardiff Castle, het Milennium Stadium, de Animal Wall en de City Hall.

Dag twee in Cardiff start onder een blauwe hemel. We rijden met de auto tot Cardiff Bay. We parkeren vlak bij het Noorse houten kerkje en wandelen over de dijk richting centrum. Onze eerste stop is het regeringsgebouw van Wales. We kunnen, na een degelijke screening, het hart van de Welshe politiek betreden.

Daarna gaan we naar het Wales Millennium gebouw. Ook hier bezoeken we de binnenkant waar een enorme wereldbol de ingang domineert. Het herbergt tevens een concertzaal en een aantal vergaderzalen. Aan de ingang bevindt zich ook de afbeelding van de Welshe draak, die prominent aanwezig is op hun vlag.

Noors kerkje, zeevaardersmonument, Welshe Draak, wereldbol in Wales Millennium

We lopen daarna nog wat rond in de buurt en over de kermis die ook aanwezig is.

s’ Avonds brengen we nog een blitzbezoek aan het centrum.

Een dag in Cheddar

Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com 21 juli 2019 Comments

21 juli 2019

Vandaag nemen we een snipperdag. Rond de middag bezoeken we het middeleeuwse stadje Wells. Vooral de kathedraal is één van de mooiste die ik ooit gezien heb. In de buurt van deze ligt dan ook nog Vicars’ Close. Het is één van de weinige 14de eeuwse straten in Europa die intact gebleven zijn. Hier heerst er ook een rust die bij de grote toeristische attracties ver zoek is.

Een andere niet te missen site is het bisschoppelijk paleis, dat ook uit de middeleeuwen stamt. We betalen 8,85 pond pp. inkom. Het paleis heeft een mooie tuin waarin zich waterbronnen bevinden die de ganse stad bevoorraden.

Na een stevige maaltijd in ons huisje op de camping rijden we door de Cheddar Gorge, die op sommige plaatsen meer dan 100m diep is. Maar we hebben al veel mooiere gorges gezien.