Categorie: Eilandenreis

West-Italië

Eilandenreis / Engeland, Schotland, Wales, Ierland, Noord-Ierland guidonus@gmail.com Comments

11 augustus 2024

Ik tel Italië mee als eiland, het is namelijk een schiereiland.

We arriveren in de zeer vroege ochtend rond 0 u 30 in een Bed&Breakfast iets buiten de stad Civitavecchia. De koele kamer en de lekkere douche deden ons deugd. Na het gratis ontbijt rijden we langs de kust richting het zuiden. We gaan de volgende dagen zo weinig mogelijk de betalende snelwegen proberen te gebruiken. De tocht langs secundaire wegen laat je meer genieten van een land.

Sinds onze vorige passage in 2021 is er niet veel veranderd in de laars. Italianen blijven bij de slechtste chauffeurs van Europa en vegen aan alle verkeersregels hun voeten. Maar ook aan andere wetten hebben ze lak. Iedereen schijnt hier, op een zondag, een vuurtje te moeten stoken. En dat bij temperaturen boven de 35 °C en een superdroge natuur. Hier en daar ontstaan dan ook echt zware natuurbranden en zien we blusvliegtuigen en -helicopters heen en weer vliegen. De lucht tussen Rome en Napels ziet helemaal bruin van de vettige rook. Alles wordt hier namelijk opgestookt ruiken we.

En dan de staat van de wegen : erbarmelijk. Het blijft hier slalommen tussen de grote gaten. De bermen zijn echte vuilnisbelten rond Napels. Bij ons in België rapen de ‘mooimakers’ misschien een zak vol per kilometer bermschoonmaak. Hier kan je zonder overdrijven een container vullen op 100 meter. Het is schandalig hoe ze er bij liggen. Sommige inwoners proberen zelfs de vuilnishopen in brand te steken.

We bereiken onze stek voor de volgende twee dagen rond 16 uur. We moeten ons een beetje behelpen want we blijken een kamer te hebben geboekt i.p.v. een appartement. We verblijven niet ver van de Vesuvius (foto) en willen vandaag nog een deel van de vulkaan met de fiets bezoeken. Maar dit is ook geen sinecure te danken aan de Italiaanse autobestuurders en het te late vertrek onzentwege. Het is hier namelijk al donker rond 19 u 30 en dat hadden we niet verwacht. Opdracht mislukt.

12 augustus 2024

Omdat het opnieuw warmer dan 35°C is, laten we het bezoek aan het Archeologisch Park van Pompeï pas beginnen rond 16 uur. We parkeren vlak voor de ingang en betalen 20 euro pp. zonder audio-begeleiding. Ik heb zelf een wandeling opgesteld van ca. 6 Km om het bezoek wat te beperken in het meer dan 40 hectaren grote geheel. We voorzien ons van water en zelfs een regenscherm om ons tegen de brandende zon te beschermen. Overal waar het kan zoeken we de schaduw op. De wandeling begint al met een stevige klim naar de Porta Marina, de ingang van het park (foto).

Het is hier zeker geen overrompeling van toeristen. Ik denk dat het weer er voor iets tussenzit. We houden er een slakkengangetje op na en zetten ons regelmatig op een steen in de schaduw. We belanden zo in volgorde langs het Foro di Pompeï en langs enkele kleine straatjes (foto) bij het Teatro Grande en het Teatro Piccolo.

Natuurlijk zijn het maar een hoop oude stenen maar sommige woningen, van de rijkere inwoners, hebben de tand des tijds goed doorstaan zoals de Casa Menandro, Casa dei Verti en Casa del Fauno. In het Palestra Grande vind je wat overblijfselen van versteende mensen, potten en andere parafernalia. In de verste uithoek rusten we wat uit in het Anfiteatro waar zelfs Pink Floyd enkele keren in optrad. Muziek en foto-opnames ervan bevinden zich in de catacombe. Daarna keren we terug op onze stappen om te eindigen met de Tempio di Apollo (foto).

Nu hebben we wel een echt Italiaans ijsje verdiend. Het in ondertussen wel al 19 uur geworden en de intentie om vandaag ook de Vesuvius te bezoeken valt voor de tweede keer in het water. Misschien later ooit eens ?

13 augustus 2024

De zon bakt ons weer tegemoet en de dag begint met twee uur tergend langzaam verkeer. Vooral het stilstaan in de tunnels enerveert ons. Eenmaal aangekomen aan de Amalfikust tempert de verkeersdrukte een beetje. Deze kust is één van de drukstbezochte en populairste van het land. De prachtige tegen de bergen aangesmeten dorpen en stadjes spreken tot de verbeelding. De grillige smalle kustweg afrijden is een waar avontuur. Ik ben al blij dat ik na de tocht mijn twee buitenspiegels nog aan de auto hangen heb. Vooral de zwarte busjes en de lijnbussen vormen een waar gevaar op de weg.

De kust zelf is zeer steil en rotsachtig (foto). De stadjes liggen boven op deze rotsen en bieden een prachtig uitzicht over de zee.

Sommige van de schilderachtige dorpen reiken tot aan de zee. De mooiste onder hen zijn Positano (foto) en Atrani. Het adagium van de meeste toeristen is dan ook ‘zon, zee en strand’.

We verlaten stilaan de kronkelende Amalfikust en komen terecht in de vlakte aan het Archeologisch Park van Paestum. Het heette in de oudheid ‘Poseidonia’ toen het huidige Italie door de Grieken werd bezet. De indrukwekkende ruïnes werden toevallig rond 1750 ontdekt toen er in de streek werkzaamheden plaatsvonden. Het geheel ligt binnen een hoge stenen muur en is ongeveer één Km² groot. Van de drie goed bewaarde tempels in Dorische stijl is deze van Poseidon (foto) de mooiste. We vinden de inkomprijs echt wel veel te hoog namelijk 30 euro pp.. Terwijl alles zeer goed zichtbaar is van op de openbare weg.

Nu nog een 30-tal Km naar onze slaapplaats en de dag zit er weer op. Dat dachten we althans. We waren de datum uit het oog verloren. Bijna aangekomen in Castellabate informeert mijn reisleider Marina naar de plaats der ophaling van de sleutels. We krijgen een droog antwoord terug : ‘ik ga jullie gratis annuleren’. Ze blijkt de laatste dagen slechte commentaren te hebben gekregen van haar klanten en heeft besloten haar verhuur even on hold te zetten. Gelukkig beschik ik over de beste fixer ter wereld namelijk Marina Jonckers (met hoofdletters). Ze telefoneert er op los en binnen een uur heeft ze een nieuwe slaapgelegenheid gevonden in Cosenza in de regio Calabrië. Zo eindigt de dag nog positief in koel flat.

14 augustus 2024

We houden een langzaamaan actie. We moeten maar 75 Km ver door het herboeken na annulatie van gisteren. We nemen de weg door het binnenland van Calabrië. Het is hier dag en nacht verschil met Napels en omgeving. Op het traject komen we zelden een tegenligger tegen en in onze rijrichting zijn we één keer voorbijgestoken. Wat ons opvalt is het groene landschap ondanks de helse temperaturen van de laatste dagen. Op de hoogtes dalen we voor het eerst in drie weken onder de 30°C. We slagen erin meer dan 3 uren te rijden, dus een gemiddelde snelheid van minder dan 25 Km/u. We hebben dan ook genoten van de prachtige natuur, diepe dalen en vergezichten.

We mogen om 14 uur onze volgende verblijfplaats Casa di Asia in Lamezia Terme binnen, we krijgen zelfs 20 minuten respijt. Het is qua inrichting het beste dat we tot nu toe al gezien hebben. Na wat afkoeling laden we rond 18 uur onze fiets af voor een tochtje van 21 Km in het hinterland van Lamezia Terme. We doen dorpjes aan als Aglia, Fronti, Palmatico, Accaria, Vaiola, Cardola en Zangarona. Voortdurend kunnen we de kustvlakte en de zee (foto) in de verte aanschouwen.

Vandaag is de laatste volledige dag op het West-Italiaanse schiereiland.

Sardinië

Eilandenreis guidonus@gmail.com Comments

3 augustus 2024

We maken een omweg langs Castelsardo. Een aan de kust en op een vulkanische rots gelegen kleurrijk stadje. We rijden er even met de fiets door, maar buiten de citadel en het algemeen stadszicht (foto) is er weinig te zien.

Omdat we pas rond 17 uur aan land kwamen, besluiten we een extra overnachting te boeken in een splinternieuw B&B Hotel te Sassari. Om de eerste halve dag op Sardinië af te sluiten maken we nog een avondwandeling langs de Piazza d’ Italia, de Fontana di Rosella en de duomo.

4 augustus 2024

We zetten onze reis verder naar het zuiden. We maken tussenstops in typisch sardeense dorpen als Alghero, Bosa en Oristano. Alghero vinden wij het mooist en gezelligst. Gelegen aan de westkust met een zuiderse promenade langs diezelfde kust (foto) en met zijn talrijke donjons. Ook de kleurrijke mozaiekkoepel (foto) van de Michel Arcangelo kerk en de Immacolato kathedraal zijn blikvangers. Voorts vind je ook twee middeleeuwse katapulten en uit latere tijden stammende kanonnen terug op de wandelboulevard.

In Bosa en Oristano passen we het systeem van hop-on-hop-off met eigen auto toe. Oristano, met zijn Torre Medievalle San Christophoro en zijn duomo, maakt een lauwe indruk op ons. Bosa (foto) daarentegen kan ons zeker bekoren met zijn felgekleurde huisjes aan de Temo-rivier met daarboven een citadel.

Rond 17 uur arriveren we in Iglesias waar we de volgende week zullen verblijven in casa PiMa-Morada. Gelegen in een doodlopende straat en schuin over een gevangeniscomplex of kazerne. In ieder geval hoog ommuurd en met meters prikkeldraad er bovenop. Het is een klein appartementje op de begane grond met iets dat van ver tegen een airco heeft aangelegen. Wel pas vernieuwd en modern ingericht met alle comfort.

5 augustus 2024

Onze eerste indruk van het eiland is er één van slechtonderhouden secundaire wegen. Het is er ook veel minder groen en minder indrukwekkend qua natuur dan op Corsica. De hoofdwegen liggen er iets beter bij maar je mag nergens sneller dan 80 Km per uur rijden, waar de locals zich geen bal van aantrekken.

Onze eerste volledige dag in Iglesias recupereer ik al lezend op ons kleine terrasje, Marina al duttend in de zetel. Tegen de avond maken we een kleine wandeling door het stadscentrum dat op een tiental minuutjes ligt. De blikvangers zijn de oude stadsmuur, de duomo (zoals in elke stad in Italië) en vooral de kleine straatjes en pleinen vol kleurrijke parasols (foto). Hier en daar komen we nog een beeldje op een sokkel tegen en ook enkele muurschilderingen. De temperaturen zijn intussen aangenamer geworden en er waait een fris briesje.

6 augustus 2024

Vandaag willen we een fietstocht maken langs de falaise kust rond Porto Flavia. We laden onze ebikes op de auto en vertrekken richting Buggurru. Af en toe krijgen we een voorsmaakje van deze steile kust (foto).

Aangekomen in onze startplaats stellen we vast dat we de batterijen vergeten zijn. Daar gaat onze fietstocht. We besluiten de rit dan maar met de auto af te leggen. Na een rit door het woeste berglandschap belanden we aan Capo Pecora. Deze rotsachtige en grillige kaap is een pareltje (foto). We maken er een korte wandeling. Een zacht windje en de azuurblauwe lucht maken het plaatje af.

We keren terug naar ons verblijf in Iglesias en ik boks nog snel een fietstocht van 35 Km in de buurt bij elkaar. De omgeving nodigt uit tot fietsen. De hoogteverschillen zijn binnen de perken, maar de wegen blijven zeer slecht onderhouden. Gaten van 30 cm diep zijn schering en inslag. Het motto is dan ook ‘voorzichtig zijn’. De Grotta San Giovanni (foto) is ons einddoel. De inkom bedraagt 5 euro pp., helm verplicht. Onze fietshelm is toegelaten in deze enorme grot, waar je ook kan doorfietsen op een goed onderhouden asfaltweg. Maar dan alleen tussen 9 en 9u30 ’s morgens. Dus dat gaat niet meer. Dan maar wandelen door de enorme, koele grot. Een beetje spijtig van die weg waardoor stalagmieten weinig kans krijgen zich te vormen. De grot is in feite een lange tunnel met een in- en uitgang. Er loopt ook een riviertje door, dat nu echter droogstaat. Na een uurtje is onze verkoeling afgelopen en keren we terug naar Iglesias.

7 augustus 2024

Bij een temperatuur van 37°C rijden we naar de hoofdstad Cagliari. In de stad is de temperatuur draaglijker namelijk 32°C. We parkeren op het plein voor het Ospedale San Giovanni di Dio. Voor 2 euro mogen we er een ganse dag stationeren. We slenteren, want wandelen kost teveel zweet, langs de chiesa Sant’Efisio. Daarna stijgen we naar de hoogte van het Bastione di Saint-Remy, veruit het indrukwekkendste gebouw van de stad (foto). We beklimmen via een honderdtal trappen het monument en belanden zo op het plein bovenop (foto), waar we een mooi uitzicht hebben over de stad en zijn haven.

We zetten ons slentergangetje verder langs de Torre dell’Elefante tot de Orto Botanico : een tuin verbonden aan de universiteit die je voor 4 euro pp. kan bezoeken. We besluiten de groene schaduwrijke omgeving ervan op te zoeken. Palmbomen, vele soorten cactussen, een kunstmatig watervalletje, andere subtropische planten en een kronkelende reuzeboom (foto) passeren de revue.

We moeten nu weer de hoogte in langs het Anfiteatro Romano (dat gesloten is wegens slecht onderhouden) tot de Torre San Pancrazio aan de Porta Christina. Om dan weer af te dalen tot de kathedraal en zo tot bij de parking. Het was een zeer vermoeiende en hete wandeling maar wel de moeite waard.

8 augustus 2024

Ons volgende eiland voor één dag is Antioco op 45 Km van Iglesias gelegen. We maken er een fietstocht van 45 Km van rond het ganse eiland. In beginsel wilden we het eiland Calaforte bezoeken, maar dan moesten we weer de veerboot nemen en dat gaan we deze vakantie nog een aantal keren doen. De twee eilanden liggen slechts op enkele kilometers van elkaar. Antioca is te bereiken via een brug. Het eilandje ligt slechts 100 meter van het vasteland van Sardinië. We zetten onze auto onder een brug naast de zee in Sant’Antioco. Onder een brug om in de schaduw te kunnen staan, want het is hier weer 33°C.

We maken de tocht tegen de klok in. De eerste 10 Km tot aan Cala Sapone (foto) is het nogal druk op de baan en Italianen zijn, zoals ik uit het verleden al weet, geen heren in het verkeer. Ze scheren rakelings langs je door en claxonneren voortdurend.

Na Cala Sapone wordt het minder druk, maar ook smaller. De omgeving is weids en begroeid met kleine struiken. De zee is meestal dicht bij ons aan onze linkerzijde. Steile kusten wisselen af met zandstrandjes. Op een bepaald moment zien we het eiland Calaforte in de verte liggen aan Capo Sperone, een steile rotskust.

Onze drank raakt op en we besluiten de stad Calaseta binnen te rijden om wat drank in te slaan. We vinden geen enkele winkel open. Dus maar verder langs de kust langs Cussorgio. We hebben nu wind in de rug en het gaat zeer vlot vooruit. Wat ons hier in het zuiden van Sardinië en ook hier op Antioco is opgevallen, zijn de cactusmuren zoals wij ze noemen : hoge wanden van cactussen (foto) links en rechts van de wegen.

Terug aangekomen bij onze auto vinden we eindelijk een bar open waar we onze dorst kunnen laven.

10 augustus 2024

Gisteren hebben we een dag platte rust ingelast. Het is hier echt heet met gemiddelde temperaturen rond de 35°C en dat hakt erin.

In de namiddag zouden we om 14 u 30 moeten inschepen in Olbia 300 Km ver aan de noordoostkust van het eiland. We vertrekken dan ook voor 10 u in Iglesias. Een uurtje later krijgen we bericht dat het vertrek 2 uur is uitgesteld. Dan maar een Nuraghe bezoeken. Nuraghi zijn torens uit de bronstijd zo’n 6.000 jaar oud. Het waren verzamelplaatsen waar goederen werden verhandeld tussen de Nuraghi-volkeren die in Centraal- en Zuid-Sardinië leefden. De Nuraghe die wij bezoeken ligt in de buurt van de stad Abbasante en heeft de naam Nuraghe Losa (foto) meegekregen. Om de site te bezoeken moeten we wel 6 euro pp. betalen. Op Sardinië zijn nog een honderdtal Nuraghi behouden gebleven, maar weinigen zijn zo goed in stand gehouden als deze.

Daarna moeten we ons een beetje haasten om op tijd in te schepen, zo denken we althans. Deze verloopt op zijn Italiaans namelijk zeer chaotisch. Gevolg : in plaats van om oorspronkelijk om 15 u te vertrekken, komt hij pas in beweging rond 17 u 45. We arriveren dan ook pas rond middernacht in Civitavecchia op het vasteland. We hebben er wel een prachtige zonsondergang (foto) bovenop gekregen.

Waanrode-Lyon-Toulon-Corsica

Eilandenreis guidonus@gmail.com Comments

24 juli 2024

We vertrekken in de motregen bij een temperatuur van 16 graden naar hopelijk beter weer op onze eilandentrip met tocht door Italie.

Onze eerste tussenstop is Lyon. De centraal gelegen Franse stad waar we misschien al 100 keer gepasseerd zijn, maar het nooit de moeite vonden om er een bezoekje aan te brengen. Het wordt wel een korte trip door het oude stadsdeel.

Voor 2,20 euro pp. nemen we aan het monument van Lumiere (foto) de metro richting Place Bellecour. Een enorm groot en levendig plein. Vandaar wandelen we naar Place des Jacobins met zijn mooie fontein. Dan gaat het over de Passerelle de la Palais de Justice, langs datzelfde Paleis bergop naar de hoogte van Fouvière waar de trotse kerk ‘Notre Dame de Fouvière’ (foto) boven de stad uittorent.

We willen ook nog het Odeon de Lyon bezoeken, maar wegens uitzonderlijke omstandigheden is dit niet mogelijk vandaag. Het odeon is een Romeinse site binnen de stad. Daarna dalen we af tot aan Place Bellecour waar onze korte wandeling van ca 5 Km er op zit.

25 juli 2024

Onder een stralend zonnetje fietsen we tijdens de voormiddag door het stadspark van Lyon : ‘ la Tête d’ Or ‘ . Een groene oase midden deze drukke stad met plantenserres en een kleine zoo, alles gratis toegankelijk. Beiden zijn wel minimalistisch opgevat. In de serres is alles kriskras door elkaar aangeplant. Van de dieren in de zoo krijgen we weinig te zien door de overvloedige plantengroei in de kooien en de zeer ruime Afrikaanse steppe waar je wat geluk moet hebben om wat dieren te spotten.Toch zien we giraffen, pelikanen, flamingo’s, enkele aapjes, wat gazellen en één of ander rund met lange horens. Voor ons, bezoekers, misschien veel minpunten maar voor de dieren waarschijnlijk een zegen : zoveel ruimte en groen.

’s Middags picknicken we aan een idyllische vijver en dan moeten we ons reppen om op tijd in Toulon te geraken waar we om 19 uur moeten inschepen op de veerboot Meridional (foto) naar Ile Rousse op Corsica. Het aan boord gaan verloopt zeer vlot en we kunnen beschikken over een warme buiten-kajuit met een twijfelaar als bed. Tijdens de nachtelijke tocht van bijna 12 uur stellen we vast dat onze frigobox stuk is. We vallen in kosten, want dit item is wel onontbeerlijk voor ons.

26 juli tot 3 augustus 2024

Onze eerste indruk van Corsica is er één van bergen en rotspartijen met panoramische vergezichten. Onze eerste stop is aan de Eglise Saint Michel (foto) in Murato. De kerk heeft wat weg van een giraf ( dat vinden wij althans).

Na een bezoek aan Bastia met zijn Citadel, zijn gezellige oude haven aan de Eglise Saint Jean Baptiste en zijn Place de Saint-Nicolas met een standbeeld van Napoleon, rijden we naar onze verblijfplaats voor acht dagen in Cervione. Ons appartement is spiksplinternieuw : we zijn de eerste huurders in Residence a Casetta. Het ligt wel op de tweede verdieping en dat is afzien en zweten bij 34°C om alles boven te krijgen. Eén groot mankement is er wel : geen wifi en voor een diehard pc-werker is dat een ramp. Marina lost het op door het tariefplan van haar abonnement op te trekken zodat ik haar smartphone als mobiele hotspot kan gebruiken.

We zijn hier aan de Costa Verde te gast. Om te acclimatiseren fietsen we de eerste dagen hier in de bergachtige buurt rond. Vooral de Strada di a Curnice, een zeer hoog gelegen kronkelende en schaduwrijke weg met vergezichten over de kust is onze dada. De route loopt langs enkele watervalletjes, bergdorpjes, een aquaduct en enkele uit de rotsen gehakte tunnels. Af en toe maken we wat langere ritjes met de fiets op de Strada Pianola met zijn cascade de la Struccia en de kloosterruïne van Pedicroce.

Eerste grote uitstap op 29 juli

Het is vandaag snikheet en daarom zoeken we een beetje verkoeling in de auto richting Ajaccio. Deze havenstad, die soms overspoeld wordt door cruiseschepen, ademt Napoleon Bonaparte. Vandaag ligt er trouwens een schip van TUI voor anker. Voor de rest staat er op elk plein met naam wel een standbeeld van de Franse keizer. Vele straatnamen zijn genoemd naar generaals. De stad herbergt ook het Napoleonhuis en de Chapelle Imperial met zijn graftombes van de familie Bonaparte. Op de plaats waar Napoleon als kind veel zou gespeeld hebben, Place Austerlitz, staat het meest imposante beeld van de door hun geroemde burger (foto). Naast de Chapelle Imperial vind je het Musée Feche. Ook de citadel aan de kust oogt indrukwekkend.

Op de terugweg stoppen we eerst aan de Cascade Anglais op de hoogte van Vizzavona. Het is hier veel koeler nl. 30°C. De weg naar de twee kleine watervalletjes loopt door het bos en langs een met rotsblokken bezaaid bergriviertje waar op geregelde plaatsen kleine zwemvijvertjes zijn ontstaan waar de bezoekers dankbaar gebruik van maken (foto). Het is wel een stevige klimwandeling van een tweetal Km.

Even later belanden we in Corte, de vroegere hoofdstad van Corsica. We maken hier een fietstocht door de Gorges de la Restonica met zijn met witte reuzekeien bezaaide rivier en zijn bergen bezaaid met rotsen die als kaarsvet lijken naar beneden te druipen. We geraken niet tot op het einde van de Gorges omdat de brug halfweg is ingestort. Daarna dalen we rustig af tot in het centrum van Corte waar ik nog een mooie foto maak van haar citadel en zijn omgeving (foto).

Omdat stilaan de duisternis intreedt besluiten we onderweg nog een pizza te verorberen om daarna moe en voldaan ons appartement te bereiken.

Tweede grote uitstap op 1 augustus

Na een halfuur file aan de kust slaan we iets voor Bastia af richting binnenland om de Strada Mare a Mare te verkennen. We willen kennismaken met het Parc National de Corse. De route van ca. 80 Km loopt dwars door het noorden van het eiland. We maken kennis met de prachtige natuur en het hooggebergte. In het begin rijden we langs de Scala de Santa Regina langs overstekende rotsen en zeer smalle, slecht onderhouden wegen. We slalommen voorzichtig langs spiegels van kruisende wagens. Door de weerkaatsing van de rotsen loopt de temperatuur op tot 38°C.

De weg loopt gestaag op tot de top van de Col de Vergio op 1467 meter hoogte. De temperatuur is hier veel draaglijker (30°C) en we lopen er wat rond. Wat ons ook de vorige dagen opviel is het feit dat hier nogal wat dieren rondzwerven op de wegen. Zo zijn we al enkele keren moeten stoppen voor berggeiten, koeien (sommige met zeer lange horens), zwarte varkens, paarden en zelfs een enkel everzwijntje. Hier op de top komen we een verdwaalde ezel tegen ( foto).

We dalen nu langzaam af door de Gorges de Spelunca waar de rotspartijen en -vlaktes ons blijven verbazen. Na meer dan drie uren rijden bereiken we Portu aan de Westkust van Corsica. Het is een gezellig kustdorp met een klein zandstrand nabij het Chateau (foto).

We willen de Callanches de Piana, die hier in de buurt liggen, met de fiets bezoeken. De Callanches zijn werelderfgoed en over een lengte van een paar kilometers zie je de mooiste rotsformaties. Van uit Portu begint de site bij de stenen hond (foto). Daarna zijn eenzame rotsblokken, smalle doorgangen (foto), prachtige vergezichten en kronkelende wegen tussen enorme gesteenten ons deel. Een echte overrompeling van toeristen is het zeker niet. Wie is er ook zo zot om bijna 4 uur door de bergen te crossen ? We genieten van het moment, eten een artisanaal ijsje en dalen voldaan af naar onze startplaats.

De hond

Nu 180 Km terug naar Cervione. We rijden nog eens door de Callanches om een tweede maal te genieten van de natuurpracht.

3 augustus 2024

We beleven onze laatste dag op Corsica en vertrekken rond 10 uur te Cervione. We willen Porto Vecchio en Bonifacio nog bezoeken voor we moeten inschepen om 14 u 30 in dit laatste plaatsje. Voor 130 Km rijden zou dat moeten lukken. Helaas door het drukke verkeer en de vele files in de buurt van de badsteden zien we ons genoodzaakt Porto Vecchio te schrappen en hebben we nog een uurtje over om door Bonifacio te dwalen. Het is er zeer druk in de middeleeuwse straatjes. We merken ook dat de stad boven het water oprijst (foto). Later zien we vanaf de veerboot hoe hoog Bonifacio boven de kliffen (foto) uittorent.

Zo zien we vanop de overzetboot Ichnusalines Corsica aan het zicht verdwijnen en in de verte Sardinië opdagen. Na een uur varen komen we aan in Santa Teresa op Sicilië.