Reisweg : Saint Clère sur Epte, Armenucourt, La Roche Guyon, Bennecourt, Breval, La Chaussèe d’ Ivry, Boncourt (picknick), Nogent le Roi, Villiers le Morhier
Het eerste deel van de rit is ronduit prachtig : kronkelende wegen doorheen de bossen, een prachtig kasteel op een berg en vanaf La Roche Guyon een tochtje langs de Seine. Naast het baantje langs de rivier zijn er helderwitte krijtrotsen (foto) die fel afsteken in de zon. In sommige zijn huizen gevestigd, of winkeltjes( foto).
Na een hele tijd zoeken vinden we toch een geschikt picknickplaatsje onder enkele eenzame bomen en, jawel, tussen de graanvelden die opnieuw overvloedig aanwezig zullen zijn tijdens mijn tocht na de pauze.
Het weer is ineens helemaal omgeslagen. De wind komt nu vanuit het zuiden (dus wind op kop), er komen dreigende wolken opdagen en ik krijg de eerste regenbui over me heen.
We overnachten vandaag in Gîte de la Drouet : een kamertje in een oude gîte aan de rivier de Drouet. Wegens geen keuken aanwezig zal het vandaag meeneem-pizza worden.
Dit is zo’n dag die je snel uit je geheugen wil wissen. De eerste twee uren rijd ik reddeloos verloren. En ken je dat : ik ga dit probleem oplossen zonder een helpdesk in te schakelen (Marina) ? Het zal me meer dan 25 Km extra kosten. Pas in Croissy sur Celle kom ik terecht op mijn vooraf uitgestippelde route na eindeloze omzwervingen in het achterland van Amiens. Van dit deel herinner ik me alleen dat de eindeloze graanvelden al eens onderbroken werden door eentje van maïs en een windmolen (foto).
Rond 14 uur picknicken we samen te Francastel naast een authentieke Michelin richtingaanwijzer (foto) in de schaduw van enkele bomen. Daarna wordt het landschap opmerkelijk veel groener (bossen en weiden) wat het rijden veel aangenamer maakt.
Na Armentières krijg ik de eerste mini-col voorgeschoteld met één haarspeldbocht.
Rond 17 uur komen we aan in Maison Maelys, gelegen in de schaduw van een reusachtige versterkte herenhoeve te Courcelles lès Gisors. De Airco doet ons deugd na de veel te lange rit.
Rond 11 uur terug de baan op. Het wordt een wat saaie dag qua omgeving : alleen maar graanvelden. De baan loopt stevig op en af. De enige lichtpunten in deze saaiheid zijn de dorpen en steden, oases in deze grijze natuur.
Peronne is de eerste stad die ik passeer. Het stadje heeft vele fortificaties en in eentje schuilt het oorlogsmuseum (foto).
Onze dagelijkse picknick houden we aan een grote, prachtig groene vijver in Cappy (foto).
Daarna is het weer één en al graanvelden. Daartussen de vele oorlogskerkhoven en memorials zoals dat van de 3de Australische Divisie (foto). De Slag aan de Somme was dan ook één van de belangrijkste veldslagen in WO I : in de 141 dagen durende slag vielen meer dan 1 miljoen slachtoffers.
Rond 16 uur arriveren we in het Cosy 3 appartement in Amiens en kan Marina aan haar dagelijkse fietstripje beginnen. s’ Avonds eten we buiten op ons knusse terrasje.
Reisweg : Houdeng, Baudour, Quaregnon, Sars la Bruyère (laatste Belgische gemeente), Malplaquet (picknick), Bavay, La Quesnoy (drankstop), Cambrai.
Om 11 uur vertrokken onder een stralende zon. Het eerste half uur rijd ik door nogal grauwe gemeentes als Ecausinnes en Mignault. Vanaf Houdeng besluit ik om langs het kanaal te rijden. Dat blijkt eerst een prima idee. Ik fiets langs authentieke en antieke scheepsliften (foto). Het zijn prachtige stalen constructies : Wallonie mag fier zijn op zijn erfgoed. Enkele kilometers verder zie ik de moderne scheepslift van Strépy-Bracquenies hoog boven de velden uitsteken (foto). Oud en nieuw ontmoeten hier elkaar.
Ik zet mijn weg verder langs het centrumkanaal richting Baudour en daar gaat het ergens fout. Ergens heb ik een afslag gemist en dat kost mij 15 Km omweg.
Uiteindelijk geraak ik terug op mijn oorspronkelijk traject en fiets ik rond 14 uur gezwind de Belgisch-Franse grens over. In het eerste dorpje in Frankrijk (Malplaquet) ontmoet ik Marina en picknicken we naast het dorpskerkje.
Dan is het nog 50 Km cruisen door het heuvelende landschap tot op mijn eindbestemming Cambrai. Ik rijd het stadje binnen langs de ‘Porte Notre Dame’ (foto). We verblijven op ‘Appartement du Temple’, vlak in het centrum.
Terwijl ik dit intik maakt Marina een fietstocht in de buurt.
Eindelijk op weg voor de bedevaart-plaatsen-route. Na 3 weken rotweer en weer enkele lichamelijke kwaaltjes kon ik vandaag iets voor de middag mijn fiets op richting Santiago de Compostela.
Ik begin mijn tocht aan de basiliek van Scherpenheuvel (foto) waar ik mijn jeugd heb doorgebracht. Ik vond het ook een mooi begin om te starten in een bedevaartsoord om naar een ander bedevaartsoord te fietsen.
De reisweg leidt langs Lubbeek, Haasrode, Oud-Heverlee (waar ik even stop aan de ‘Zoete Waters’, verder naar Ottenburg (de laatste Vlaamse gemeente), over Waver en Nijvel tot Braine le Comte.
Vooral in Waver en Limelette zie ik de enorme schade die het noodweer van vorige week gehad heeft. Overal staat in de straten een enorme hoeveelheid huishouding te wachten en te stinken tot de ophaaldiensten het komen ophalen.
Aan het hellend vlak van Ronquières maak ik een korte stop en een foto.
Rond 16 uur arriveer ik in Studio Neuf Côté. Alleen want Marina staat in de file
Vandaag wordt het eindelijk een echte zomerdag. We rijden tot Chatsworth House. Niet zozeer voor het huis maar wel voor de riante tuin. Er is een trappencascade aanwezig met steeds een andere vorm van de volgende trap. Men wil daarmee variatie brengen in het geluid van het klaterende water. Er is tevens een soort geiser fontein, een mooie rotstuin en een schitterend landschap met overal grazende en vrij rondlopende schapen.
Trappencascade aan Chatsworth HouseMarina in de rotstuin
In de namiddag belanden we in Cambridge, de universiteitsstad met zijn vele colleges o.a. King’s-, John’s-, Trinity- en Corpus Christus college. Ze wedijveren om de mooiste gevel van de stad. Dan zijn er nog de bruggen over de River Cam, waar men Venetië probeert te imiteren. We wandelen nog voorbij de appelboom van Isaac Newton en spoeden ons daarna naar Royston, een stadje 30 Km ten zuiden van Cambridge. Daar zullen we overnachten in een uiterst net, rustig en stil appartement. En met een groot bed, zalig.
St.John’s CollegeBootjes op de River CamKing’s College
6 augustus 2019
Vandaag starten we onze laatste dag in Groot-Brittannië met een bezoek aan Canterbury. Er liep weer veel volk rond en de kathedraal stond voor meer dan de helft in de steigers. En dan durft men daar nog 12,50 pond inkom voor te vragen, gewoon om te buitenkant te kunnen bekijken. Diefstal noem ik dat. We hebben ze dan maar van op afstand op beeld gezet. Ook de Augustijnen abdij mochten we niet binnen of fotograferen wegens de privacy van de studenten (was toch de uitleg van de portier). Waarom dan nog Canterbury bezoeken, vraag ik me dan af.
Canterbury Cathedral van op afstand
We sluiten af op de witte kliffen van Dover waar we onze laatste picknick houden op Britse bodem. Rond 17 uur varen we af richting de EU, namelijk Dunkerque. We overnachten daar in All Suites Appartements. Het is er weer zeer Frans : tamelijk vuil en ongezellig.
The White Cliffs of Dover
Morgen wordt onze laatste etappe richting Waanrode.
Als laatste geef ik nog een algemene en persoonlijke indruk van onze Brexit-trip. Het links rijden ging me na een tijdje goed af. Maar die Engelse wegen zijn een ramp. Op de grote snelwegen vind je zo goed als geen toiletten : vandaag bv. heb ik 130 Km snelweg afgelegd voor ik eindelijk naar het eerste toilet kon. Het is te hopen dat je geen diarree hebt in Engeland. De aanduidingen naar de verschillende steden en aan de ‘roundabouts’ zijn afgrijselijk. En het rijden op een rondpunt is echt gokken. Aan wegomleggingen bij werken en wegenafsluitingen, doen de Britten niet mee. Trek uw plan is hier het parool. Je mag wel zeer snel rijden op grote banen met 1 rijvak (97 Km/u) en op de pseudo-autosnelwegen (113 Km). Op deze laatste staan geen vangrails, geen echte op- en afritten, staan er om de haverklap verkeerslichten, rijden er tractoren op de baan en volgt het ene rondpunt het andere op. En een laatste vaststelling : ik geloof dat de Britten hun rijbewijs vissen op de kermis. Want een Brit die degelijk met een auto kan rijden is een uitzondering.
Wales, met zijn vele wegen tussen twee hoge hagen en amper breed genoeg voor één auto, was prachtig van natuur.
Ierland vond ik duur maar had wel een zeer goed wegennet en de kust was schitterend, evenals deze van Noord-Ierland.
Schotland was wel de parel van deze reis. Schitterende landschappen en prachtige steden met één valse noot : Edinburgh was veel te commercieel.
Voor de middag staan we al in Edinburgh. We maken een stevige wandeling door de oude binnenstad. We beginnen in het midden van de Royal Mile. Deze verbindt The Castle met Holyrood Park en bezit een groot aantal middeleeuwse gebouwen. In Holyrood Park bevindt er zich een mooi kasteel. Vandaar trekken we Calton Hill op waar ook een aantal zeer oude gebouwen en monumenten staan o.a. het National Monument of Scotland Het is precies één vleugel van het Partenon.
National Monument of Scotland
We keren nu terug langs het Walter Scott Monument naar de Royal Mile en zijn Castle. Het is er over de koppen lopen. Ook de Royal Mile is ondertussen veranderd in een grote braderie met overal straatoptredens. Wij spoeden ons naar onze auto en zetten onze tocht verder.
Stadszicht met Edinburgh Castle op de achtergrond en rechts het Scott Monument
We picknicken in de buurt van Melrose waar we ook de ruïne van de Cisterciënzerabdij bezoeken. Het is er een oase van rust en stilte. Na het hectische Edinburgh is dit een echte verademing.
Melrose Abbey
Na Melrose volgen we de Hadrianus Wall route maar van deze zien we weinig of niets. De muur liep van de oost- naar de westkust tussen Schotland en Engeland en vormde de middeleeuwse grens tussen beide. We zijn ondertussen terug in Engeland beland en vannacht slapen we in Newcastle upon Tyne. In Schotland vielen ons de Wullie mannekes op. Een Schots kinderfiguurtje dat onderwerp is van een cultureel project. In alle Schotse steden kwamen we ze tegen in verschillende kleuren. Er zouden er 200 van bestaan.
Wullies
4 augustus 2019
Vandaag willen we eerst stoppen aan het Howard Castle. Het heeft veel weg van een Loire-kasteel. Het verkoopt zich ook zo. Het ligt in een natuurgebied en vandaag treedt Ronan Keating er op. Ze zijn hier dan ook wat uit hun doen.
De schoonheid en het Castle Howard
Maar tussen Newcastle en Gateshead zien we in de verte een enorm beeld opdagen. Dit vraagt om een bezoek. Het is Angel of the North van Antony Gormley. Het moet een baken in het landschap symboliseren. Het beeld is van roestbruin staal en meet 20 m hoog met 54 m reikwijdte van de vleugels.
Angel of Belgium met Angel of the North
Rond de middag is York aan de beurt. We kuieren eerst door de Museum Garden waar talrijke Romeinse ruïnes staan. Daarna doen we Minster York aan. Het is de grootste middeleeuwse gotische kathedraal boven de Alpen. Men begon er aan te bouwen in 1220 en het duurde 250 jaar voor ze af was. Het begint flink te regenen en we korten de wandeling serieus in. We willen wel nog het kortste straatje met de langste naam van York zien : de Whip-ma-whop-ma-gate. We eindigen met de Judy Dench Walk langs de rivier de Ouse. De actrice werd hier geboren.
In de regen in het kortste straatje met de langste naam
Vandaag slapen we in Sheffield in South-Yorkshire. En daar is alles mee gezegd. Onze gastheer is uiterst vriendelijk en behulpzaam. Het appartement knus en proper. Alleen die bedden hier in het Verenigd Koninkrijk : veel te smal.
Voor we Glasgow verlaten, bezoeken we nog eerst de prestigieuze universiteit met haar majestueuze gebouwen. Het moet een genot zijn om hier te mogen studeren.
Zuilengalerij van de universiteit van Glasgow
Het weer valt enorm mee en dat is nodig vandaag, want we trekken de Schotse Highlands in. Vanaf Loch Lomond treffen we een woest en prachtig landschap. Je zou elke kilometer willen stoppen om een foto te kunnen nemen. Tussen de felgroene bergen liggen grote, blauwe meren en stromen heldere beekjes de diepte in. Even voorbij Fort William nemen we de afslag naar de watervallen van het Ben Nevis massief. We hebben gekozen voor de hoogste : de Steall Waterfall. We moeten wel een beetje klauteren om er te geraken, maar door de aangename temperatuur van 22°C ( een uitzondering hier) en een bijwijlen brandende zon, valt het reuze mee.
Highlands Schotland
De volgende stop is Urquhart Castle aan Loch Ness. Ja dat van het monster. Het blijft echter verstopt voor ons vandaag. Het kasteel zelf is een ruïne die boven het meer uitsteekt.
Urquhart Castle en Loch Ness
We slapen vannacht in Fortrose, even ten noorden van Inverness, de hoofdstad van de Highlands. Het wordt ons duurste verblijf op onze trip : 214 euro voor één nacht. Maar de Highlands wilden we voor geen geld missen.
2 augustus 2019
We beginnen de dag met dolfijnen te spotten in de Noordzee aan de vuurtoren van Fortrose. Het lukt ons een aantal keren en Marina slaagt er zelfs in er enkele te filmen. Daarna rijden we in één ruk tot Aberdeen. Onderweg volgen we wel de Single Malt Route. Ze brengt ons langs Glenfiddich waar men volgens de meeste whiskydrinkers de beste van de wereld distilleerd.
Opgestapelde whiskyvaten
In Aberdeen bezoeken we King’s College Chapel, St. Machar Cathedral en zijn middeleeuwse omgeving, Brew Dog Castlegate en vooral Marischal College.
Marischal College in Aberdeen
We eindigen bij de universiteitsbibliotheek met zijn uiterst moderne binnenbouw.
Inkomhal van bibliotheek
We bollen verder zuidwaarts tot Glamis Castle. Een wondermooi kasteel in een groene omgeving. Een tip voor wie ongestoord kastelen wil bezoeken : doe het na 17u. Dan is er zeer weinig volk. Persoonlijk ben ik van mening dat wanneer je één van dergelijke kastelen aan de binnenkant hebt gezien, je ze allemaal hebt gezien.
Glamis Castle
Nu nog het drukke verkeer in Dundee trotseren en rond 18u30 arriveren we in Cupar, een kleine 20 Km onder Dundee.
Voor we de overzetboot in Larne richting Cairnryan in Schotland nemen, willen we de Peace Wall zien in Belfast. De metershoge muur werd gebouwd om katholieken en protestanten van elkaar te scheiden. Sinds 1969 werd de muur stelselmatig uitgebreid. Aan beide zijden staat hij vol graffiti. In tegenstelling tot in Berlijn kan men vrij langs de poorten, die op regelmatige afstand staan, naar de overzijde. Weinigen hebben er behoefte aan en blijven aan hun eigen kant. Soms zijn er nu nog provocaties langs beide zijden en worden er al eens stenen over de muur gegooid. ’s Avonds worden de hekken tussen beide gemeenschappen gesloten om deze provocaties te vermijden. Er is nu wel de vraag gekomen om tegen 2023 de muur te verwijderen. Muren zijn en blijven slechts tijdelijke oplossingen en lossen problemen tussen gemeenschappen niet op. Eat that Trump !
Peace Wall
Ik weet dat ik nogal veel post over kastelen en kasteelruïnes. Maar in het Verenigd koninkrijk staan er nu eenmaall veel van. Ook vandaag doen we Belfast Castle aan. Het is volledig gerestaureerd en is vrij te bezichtigen.
Om 13u30 stipt vertrekt onze boot naar Cairnryan in Schotland. De overtocht kost ons 187,50 euro. We varen 2 uur op een kalme zee. Na de ontscheping rijden we kilometers lang langs de prachtige Schotse kust. Af en toe stoppen we om een foto te maken en te genieten. Eén van de prachtige kastelen, Culzean Castle, staat op een hoge klip. We lopen zo goed als alleen door het domein van het kasteel.
De Schotse kust in de buurt van Gavan
We arriveren om 19 uur in Iconic Buildings naast het water in Glasgow Centrum. Het regent fel en we maken tijd om wat uit te rusten.
31 juli 2019
Vandaag leggen we ons toe op het centrum van Glasgow. In de voormiddag rijden we met de auto naar de buurt van de Glasgow Cathedral. Daar staat Provand’s Lordship : het oudste huis van de stad uit 1471. Daarna klimmen we hogerop naar de Necropolis achter de Kathedraal. Prachtige en zeer oude grafstenen sieren dit enorme geklasseerde kerkhof waar alle belangrijke historische families van de stad begraven zijn.
Necropolis
We verplaatsen ons naar de buurt rond Glasgow Green. Daar prijkt de grootste terracotta fontein van de wereld. We willen vooral het standbeeld zien van James Watt, de uitvinder van de stoommachine en hier geboren.
James Watt
We slenteren wat door het park en rijden nog even langs het Glasgow Science Center. Onze voormiddag zit er op. De Namiddag en de avond zijn onweerachtig. We besluiten om ons terug te trekken op het appartement en ons de rest van de dag onledig bezig te houden met o.a. een blog te schrijven.
Het lijkt hier wel een goeie oude Belgische zomer : 18°C, af en toe een streepje zon en ’s avonds enkele buitjes. We hebben tijd en rijden door het groene binnenland van Ierland naar Trim Castle. Een ruïne van een kasteel uit de 13de eeuw. Het geheel is in nog tamelijk goede staat. Zo goed zelfs dat er in 1994 veel scenes uit de film ‘Braveheart’ werden gedraaid.
Trim Castle
We passeren nog even langs de Hills of Tara. Buiten wat rimpelingen in het landschap is er weinig te zien. Van uit de lucht ziet het er spectaculairder uit : toch volgens de foto’s.
Het is even zoeken in Belfast voor we rond 16u ons appartement vinden aan Lisburn Road. We laden uit en vertrekken met de auto naar de oevers van de Lagan. Daar vinden we het Titanic Center, een hypermodern gebouw. Het werd er neergepoot omdat in de buurt de RMS.Titanic werd gebouwd. Het vertelt tevens de geschiedenis van de ondergang van de onzinkbare boot.
Titanic Center
Het begint te regenen en we lopen nog even langs bij Big Fish voor we terugkeren. Big Fish is een met keramische tegels en teksten bekleedde sculptuur op de kade langs de rivier.
Big Fish
Ondertussen zijn we terug in het Verenigd Koninkrijk beland en moeten we onze ponden terug bovensleuren.
29 juli 2019
Na een bezoekje aan Parliament Houses op het Stormont-landgoed, waar het Noordierse parlement zetelt, rijden we naar het noorden van het eiland.
Parliament Houses in Belfast
Na een rit van een kleine 100 Km kunnen we genieten van de wondermooie Noordierse kust. We volgen de ‘Causeway Coast Road’ en stoppen bij de Giants Causeway. Een raar natuurfenomeen waar de kust geërodeerd is in een blokkenpartij. Het is er zeer druk en de wandeling er naar toe is stevig maar de moeite waard.
Giants Causeway
We blijven de kustlijn volgen en slaan af naar Carrick-a-Rede. We zetten onze auto op de parking die gebruikt werd als decor in de TV-reeks ‘Game of Trones’. Trouwens zeer veel opnames voor deze kaskraker werden gemaakt in Ierland. Na een wandeling van 1 Km bereiken we de Rope Bridge. Deze touwbrug overspant en verbindt een eilandje met het vasteland. We hebben 9 pond pp. betaald om ze te mogen oversteken. Nadat Marina merkt dat er een diepte van meer dan 20 m gaapt boven de woeste zee, besluit ze om het er niet op te wagen. Ik besluit dan maar om er voor twee van te genieten :-).
Carrick-a-Rede Road Bridge
Ondertussen loopt het tegen 19 uur aan en spoeden we ons terug naar Belfast om onze laatste avond op Ierse bodem te door te brengen.
