Auteur: guidonus@gmail.com

Onze koffers gepakt en om 10 uur waren we op weg richting Budapest. Het zou een korte reis worden. We besloten een ommetje te maken naar de bisschoppelijke stad Esztergom, dicht bij de Slovaakse grens. Hier was duidelijk te zien dat zowel de Hongaarse staat als de Hongaarse katholieke kerk in diepe crisis vertoeven. Het domein rond de Basiliek was helemaal verkommerd. De kerk zelf was sober ingericht met een indrukwekkende koepel.

We zetten onze reis verder naar Budapest. Onze GPS deed het, zoals gewoonlijk, weer uitstekend : niet dus. Dat ding heb ik al honderden keren verwenst omdat hij het nooit doet wanneer het moet. Enfin, na een zoektocht van een klein uurtje vonden we ons Hotel Corvin Lux. Eerst moesten we nog twee agenten overtuigen de wielklem van onze auto te halen die we 5 minuutjes eerder verkeerd hadden geparkeerd. Ik weet nog altijd niet om welke reden we verkeerd geparkeerd zouden gestaan hebben.

Het hotel zelf is zeer luxueus en dichtbij de Metro gelegen. Dus vlug gegeten en richting metrostation Corvin. We stappen uit in het centrum van Budapest en trekken naar de Kabelbrug over de Donau. We wandelen over de brug naar Boeda en nemen er de kabelbaan naar het oude stadsgedeelte : De Burchtwijk. We bezoeken het Koninklijk Paleis, de Matthiaskerk en het vissersbastion. Vooral dit laatste is van een ongeziene schoonheid. We wachten boven op de heuvel tot de lichtjes van de stad aanfloepen. Om 21 uur is het zover : iedereen op de heuvel is overdonderd en de fototoestellen flitsen constant.

                                  Vissersbastion

Na deze lichtvoorstelling nemen we de kabelbaan naar beneden en keren naar het hotel terug om van een verdiende nachtrust te genieten. Morgen staat de rest van Budapest op het programma. Tot dan !

Vandaag trekken we door Wien. Eerst schaffen we ons een shoppingkaart (Euro 5,20) voor de metro aan. Zo kunnen we snel van de ene plaats naar de volgende. Tussen de vele wandelingen door natuurlijk.

We nemen lijn 66 tot aan de Opera. Vandaar trekken we te voet tot aan de twee grote musea om over te steken naar de Hofburgwijk : een zeer groot complex met verschillende paleizen en een mooie tuin. We dwarsen deze tuin en voor ons duikt het imposante parlementsgebouw op, ronduit prachtig. We zetten onze weg verder langs het Rathaus en de Votivkirche, waar één of andere onverlaat de toestemming gegeven heeft om er een enorme reclamedoek van Samsung op te bevestigen, ronduit schandalig. We lopen door tot aan het Burgtheater en de Stephansdom. In de buurt van deze laatste bezoeken we op de Hohermarkt het Ankeruhr.

Hofheim : binnenplein

Hohermarkt : klok

Nu nemen we de metro tot Schönbrunn : een groot paleizencomplex even buiten het centrum en keren met de metro terug tot Wien Centrum. Na een kleine zoektocht vinden we het Hundertwasser Haus : een groot appartementsgebouw met hevige kleurtjes, kronkelende pilaren en tuintjes op het gebouw en tegen de gevels. Een zeer speelse architectuur en een bewijs dat een woonblok niet saai hoeft te zijn. Eeh prachtige afsluiter van ons dagje Wien.

Schönbrunn

Hundertwasserhaus

Ik was het weer nog vergeten : we hadden af en toe onze paraplu nodig, maar het positieve was dat de buien minder intens waren. Dus er is beterschap.

Bye’kes.

Om 10 uur goedgemutst vertrokken uit het Rhön Hotel in Hausen. We dachten dat we het ergste qua regenbuien gisteren hadden beleefd, dag Jan. De ene zware regen- en hagelbui volgde de andere op. Om de regenellende wat te ontvluchten stopppen we ’s middags aan een Mac Donald. Na de vettige vreetbui zetten we onze weg verder richting Oostenrijkse grens. We passeren enkele keren de prachtige Donau : maar spijtig genoeg ligt hij er verzopen bij.

Na de grens trekt het weer eventjes open en we halen zelfs de 20 graden. We passeren de abdij van Melk. Deze diende als achtergrond voor de prachtige roman van Umberto Eco : De naam van de Roos.

Rond 18 uur komen we bij ons hotel Laaerberg aan. We treffen een vriendelijke hotelhouder. Het hotel zelf oogt een beetje ouderwets , maar toch heeft het zijn charmes. Vooral de nabijheid van de metrolijn, die rechtstreeks verbinding geeft met het historische centrum, is een grote troef.

Na een korte maaltijd besluiten we al even naar het centrum te sporen. We stoppen aan de Belvedere wijk. Het prachtige Belvedere Slot met zijn mooie tuinen is een eerste opsteker. Daarna volgen nog de mooiste kerk van Wenen, de Karlskirche. De invallende duisternis maakt het gebouw nog mooier. Vrouw- en dochterlief kunnen niet weerstaan aan de ijsjeskraam.

Belvedere

Karlskirche

We zetten onze weg verder richting Opera en omgeving om te eindigen aan de Stephansdom. We stappen nog even door de winkelstraat en nemen op de Karlsplatze de tram richting Hotel Laaerberg. Met een geslaagde dag achter de rug neem ik afscheid van jullie.

Tot morgen ?

Vanmorgen om 9 uur ons kikkerlandje verlaten en de steven richting Duitsland gericht. We kwamen van de regen in de drop terecht. Kletsende regen was ons deel.

Ik wou de plaatsen van mijn roots even bezoeken. Zo kwamen we rond de middag in Neukirchen terecht, een deelgemeente van Rheinbach. En wonder boven wonder het weer klaarde op toen we ons voor de Sint-Margaretha kerk bevonden. Hier werden talloze voorvaderen van mij gedoopt en traden ze in het huwelijk. Eén van mijn voorvaderen namelijk Tilmann Nussbaum was er leenheer van de Heerlijkheid Neukirchen en dit rond 1650. Toch wel een magische plaats voor mij persoonlijk.

Daarna ging het richting Altenahr, slechts enkele kilometer verderop. Hier werd mijn overgrootvader, Jakob Nussbaum, geboren en trad er in het huwelijk met Louise Vorwig. We stopten aan de rivier de Ahr en wandelden even door het dorpje. Het dorpje lag er zeer pitoresk bij in de schaduw van een enorme rots en omgeven door wijngaarden.

Even verderop hebben we snel onze boterhammen opgegeten want er dreigde een enorme plensbui. Daarna reden we verder van plensbui tot plensbui. We passeerden Koblenz en Frankfurt-am-Main. Hier stonden we een tijdje in de file en reden we een 30-tal kilometer verkeerd. Na een uitstekende co-pilotage van mijn vrouwtje passeerden we Fulda en vanaf daar begon de miserie : de ene omleiding na de andere, de GPS die het niet meer deed, nog maar eens een hevige plensbui,…

Maar eind goed, al goed : hier zit ik nu in de lobby van Hotel Rhon Park met een prachtig uitzicht over de omgeving. Mijn vrouw en dochter liggen in het subtropische zwembad en krijgen stilaan het gevoel van een prachtige vakantie. Zo hopen we althans.

Tot morgen.