Auteur: guidonus@gmail.com

Gisteren bezochten we te voet Sofia. We vertrokken aan ons hotel aan het Centrale Park met het Cultuurpaleis en bezochten :

– de bekende Aleksander Nevski-herdenkingskerk met zijn gouden koepels en orthodoxe interieur

– langs de prachtige Russische kerk bereikten we de Assemblee ( parlement eigenlijk ) waar een betoging tegen de  geldgraaiers van de regering liep. Er stond een tentenkamp vlak voor de Assemblee.

– we trokken voorbij het presidentieel paleis ( Presidentsvo ) met  recht er tegenover het Communistische Partijhuis

– enkele meters verder zien we het Sveta Sofia-monument en de Sveti Georgirotonde, het kleinste en oudste kerkje van Sofia

– het bewijs dat Sofia een multiculturele stad is bewijzen ons de volgende monument : de Banya Bashi-moskee met 100 meter verder de Sofia Synagoge en weer 100 meter verder de Svetla Nedelya kerk en daar tussenin de hogergenoemde Sveti Georgirotonde. Vier verschillende godsdiensten op een steenworp van elkaar.

– we bezochten nog het prachtige Nationaal Theater met zijn romantische fontein en het Slaveykovplein met zijn boekenmarkt

Moe van het stappen, besloten we eens een Mac Donald te doen. En het smaakte na een weekje zonder frieten.

Deze morgen vertrokken we om 10 uur plaatselijke tijd oostwaarts richting Plovdiv, dat in een enorme vlakte gelegen is. We hadden autostrade tot in de buurt van Sliven. Wat ze hier autostrade noemen natuurlijk. Je mag wel 140 Km rijden, maar als je dat riskeert dan kom je alleen met uw 4 wielen aan de andere zijde van Bulgarije aan. De rest ben je onderweg kwijtgespeeld door de duizenden grote en kleine gaten in de weg. De vachtwagenbestuurders rijden tientallen Km op de pechstrook om de putten te vermijden. Wij rijden, als het kan tenminste, op het tweede rijvak waar de putten minder diep zijn en dan nog tegen 110 Km maximum.

Vanaf Sliven moeten we noordwaarts over secundaire wegen, die meestal beter onderhouden zijn dan de te betalen snelwegen. We rijden door dorpjes waar de tijd lijkt stilgevallen te zijn in onze jaren ’60. In elk dorp lopen paarden over de weg of ze staan met een lang touw vastgebonden op de dorpspleinen. Loslopende honden zijn geen zeldzaamheid en boeren met paard en kar of ezel en kar kleuren het straatbeeld. Vele oogsten worden nog met de hand binnengehaald en terwijl we stonden te picknicken langs een nationale weg, passeerde er zelden of raar een auto.

Vanaf Sumen hadden we terug autostrade en begon het rammelen van de auto opnieuw. Zo bereikten we Varna en de Zwarte Zee. Nog enkele kilometers noordwaarts en we waren op onze bestemming : Albena. Hier huren we een prachtige villa met zicht op de Zwarte Zee en de satd Balsjik. Alleen de weg, niet breder dan een karrenspoor en met gaten tot een halve meter diep, naar de villa is een hele belevenis. Tegen 5 Km/u leggen we de laatste honderden meters af. Oef we zijn er en nu 14 dagen genieten.

Na wat zoeken eindelijk rond 11 uur uit Belgrado geraakt richting Nis. Alle mogelijke nationaliteiten zoeven voorbij. De Servische Politie doet nochtans zijn best om de snelheidsduivels het leven zuur te maken. Eenmaal is zelfs, na een flitscontrole, de ganse snelweg afgezet om de overtreders hun boetes te laten betalen. Na Nis is het afgelopen met de autosnelweg en moeten we verder langs een gewone baan. Deze slingert de eerste kilometers door een mooie Gorges. Rond de middag bereiken we de Servisch-Bulgaarse grens. Het aanschuiven kan weer beginnen en een half uurtje later staan we in Bulgarije. We wisselen wat euro’s om in leva’s en kopen een snelwegvignet geldig voor 1 week ( 10 euro ). Daarna zetten we onze reis verder tot Sofia. We hebben weer problemen met de GPS en moeten een tijdje zoeken eer we onze bestemming bereiken. We logeren in een appartement in de buurt van het centrale park. Bij onze aankomst blijkt er juist voor het appartement ingebroken te zijn in een auto. Mooie start. Ik besluit onze auto onder te brengen in een te betalen parkeergarage onder het centrale park : het zal ons 32 leva kosten voor 2 dagen, ongeveer 16 euro. We komen ook in een andere tijdzone terecht en moeten er 1 uur bijtellen. De temperatuur is bij aankomst 29 C. Morgen bezoeken we het centrum van Sofia.

Rond 11 uur verlieten we de Kroatische hoofdstad. We reden naar, voor ons, onbekende oorden : Slavonië, Vojvodina en Belgrado. De temperatuur was wat aan de slappe kant, 22°C.

Het was een beetje een saaie reisweg : vlak en enorme landbouwvelden. Alleen de Kroatisch – Servische grensovergang verbrak de eentonigheid : die mensen hebben echt tijd genoeg en zeker als het vrouwelijke beambten zijn.  Rond 16 uur kwam Belgrado in zicht en je raad het nooit ? De GPS deed het niet : goed spel jong zo een GPS aan boord.

Nadat Marina een vijftal keren de weg had gevraagd, kwamen we eindelijk op onze besteming aan : Residence Apartments aan de Cara Dusana in Zemun-Belgrado. En mooi appartement met airco en het stadscentrum is makkelijk bereikbaar : altijd rechtdoor, wat toch scheelt zo zonder werkende GPS.

We hebben ons eigen potje gekookt en hebben daarna een verkenningstocht naar het centrum gemaakt.

We bezochten het oude stadsdeel rond de Kalemegdan-heuvel en de citadel. Nu beëindigen we de dag met een glaasje wijn.

De laatste 110 Km in Duitsland afgelegd in 2 uur : werken, bijgevolg snelheidsbeperkingen, met als eindresultaat files. Eénmaal de Duits-Oostenrijkse grens overgestoken bij Salzburg was het probleem opgelost. Over Linz, Graz en Maribor bereikten we rond 18 uur onze bestemming : Apartment Flores. De GPS liet het weer duidelijk afweten, gelukkig werkte mijn innerlijke GPS wel behoorlijk.

We trokken met de auto het centrum in en bezochten er achtereenvolgens het Nationaal Kroatisch Theater, de Stefanus kathedraal en zijn omgeving ( de moeite waard ), de Mariakerk, de Mariuskerk met zijn Kroatische vlag op de pannen van de hoofdbeuk, het Banpaleis, het Parlementsgebouw, de Stenen Poort. Buiten het Theater liggen al deze bezienswaardigheden op het Kaptol of de oude bovenstad. Aan de voet van de heuvel ligt het Trg Bana Jelacica : een echt stadsplein waar we onze wandeling begonnen en ‘by night’ eindigden.

Daarna terug naar ons logeeradres. Dag 2 zat erop, het is 15 juli.

Rond 8 uur deze morgen in Waanrode vertrokken met Jelka (dochter) en Marina (vrouw) richting Munchen. De snelheidsduivels onder ons vinden Duitsland het Walhalla. Overal mogen ze het gaspedaal zo ver mogelijk indrukken, denken ze althans. Nu de realiteit : ofwel zijn er voortdurend snelheidsbeperkingen, ofwel zie je het bordje ‘baustelle’ over x-aantal Km. Vandaag hebben we zeker 150 Km ‘baustelle’ aan ons been gehad met een gemiddelde snelheidsbegrenzing van 80 Km per uur. Vergeet a.u.b. het fabeltje dat men in Duitsland overal plankgas mag duwen : dat is  80% van de tijd niet waar.

Het was wel een prachtige dag vandaag : gemiddeld 28 °C en volop zon. Geen files gezien en vlot toegekomen op onze bestemming rond 17 uur. We logeren in hotel Guenstigschlafen aan de Verdistrasse 21 te Munchen. Onze eerste bestemming, bij de verkenning van Munchen, was dan ook het 2 Km verder gelegen Schloss Nymphenburg. Een prachtig symmetrisch opgebouwd complex met kleine detailverschillen. Veel groen, maar slecht onderhouden.

Daarna reden we naar het stadscentrum. We bezochten achtereenvolgens de Karlstor en – platze, de Sint-Michielskirche, de Frauenkirche, de Residenz en de Marienplatze. We besloten onze stadstocht met een lekker ijsje en vertrokken moe, maar tevreden naar dromenland in ‘Guenstigschlafen’. Maar eerst hebben we nog de lof gezongen over onze perfecte gids Jelka Nussbaum.

’s Morgens ontwaken we in het zeer rustige dorpje Stojanac, 5 Km van de watervallen gelegen. Vandaag, 21 juli, hebben we een korte trip voor de boeg. We doen het rustig aan en rijden door het groene binnenland richting Zadar. Daar nemen we de snelweg naar Split. De afdaling naar Sibenik is de moeite waard. Eerst zie je van op grote hoogte twee meren liggen en een kwarttiertje later rij je tussen de twee meren door.

Rond 13 uur arriveren we in de haven van Split, waar we de autoferry moeten nemen naar het eiland Brac. Een ticket ( 33 Kuna per persoon, ongeveer 5 Euro en 160 Kuna voor de auto, ongeveer 23 Euro ) bemachtigen was simpel, maar dan dat aanschuiven en parkeren van de auto in het ruim ? Om kort te gaan : om 14 uur zitten we in de airco-gekoelde binnenzaal van het schip met prachtig uitzicht op de stad Split en om 14u20 varen we af richting Supetar op Brac. Het is een zeer rustige en ontspannen boottocht van 50 minuten met uitzicht op de hoge bergkam op het vasteland en de zee tussen de eilanden. Af en toe verplaatsen we ons naar het bovendek om een nog beter vergezicht te hebben. Iets over 15 uur staan we met wagen en al op vaste bodem.

Er volgt nog een adembenemende autoreis van Supetar tot Milna door het ruige binnenland van het 40 bij 15 Km grote eiland. De wegen zijn smal en nauwelijks berijdbaar en een vrachtwagen kruisen is een hele onderneming. Rond 16 uur zijn we ter bestemming : een nieuw appartement met airco en zwembad op nauwelijks 50 meter van een zee-inham. Het appartement beschikt over de nodige luxe : flatscreen-TV met BVN ontvangst, WIFI, afwasmachine,… Ook aan ontspanning is gedacht : tafeltennis, biljart, voetbaltafel, darts,…

De temperatuur overschrijdt de 30 graden en we hopen hier lekker te ontspannen de volgende 14 dagen. Dan beginnen we aan de terugreis en hoop ik jullie terug te verblijden met een reisverslag. Tot dan !

Voor de middag houden we platte rust. We hebben het even nodig. Alleen het oorlogsmonument over ons appartement trekt de aandacht. Het is er eentje uit 1991 en herinnert aan de gesneuvelden van deze kleine gemeenschap, met een 400-tal bewoners, tijdens de Bosnisch-Kroatische oorlog. Heel het dorp was weggebombardeerd en werd na de oorlog op kosten van het nieuwe onafhankelijke Kroatisch bewind heropgebouwd. Er staan een 15-tal namen van gesneuvelden op de gedenksteen. Oorlog is soms dichterbij dan je vermoedt.

In de namiddag is het dan eindelijk zo ver : we bezoeken de meren en watervallen van Plitvice. De inkomprijs is schappelijk : 110 Kuna voor een volwassene en 55 Kuna voor kinderen tot en met 18 jaar. 1 Euro = 7 Kuna. Daarna kan de wandeling door het prachtige park beginnen. We vertrekken aan parking 1, de bovenzijde van het park en krijgen onmiddellijk een uitzicht over de grote waterval en een panoramisch zicht op een groot deel van de eerste meren. Na een flinke afdaling belanden we tussen de kleinere watervallen en meertjes. Je weet niet waar eerst kijken.

Halfweg de wandeling worden we met een boot naar de andere oever van het grootste meer gebracht, waar de feeërieke wandeling wordt verdergezet. We aanschouwen een honderdtal watervallen aan deze zijde van het park. We zien ontelbare vissen in het heldere water. Ja zelfs een waterslang en een grote groene kikker staan op het kijkmenu.

Na een stevige wandeling van 4 uur bereiken we het treintje dat ons in een sneltreintempo naar onze vertrekplaats brengt. Ik heb voor een tijdje genoeg watervallen gezien.

We willen deze zonnige en prachtige dag beëindigen met een uitstapje naar Bihac in Bosnië-Herzegovina. Na een stevige aanschuifbeurt aan de grens belanden we in een mooi land qua landschap. Hetgeen ons opvalt zijn de minaretten die boven elk dorp uitreiken. Bihac zelf is een nogal klein nietszeggend stadje en teleurgesteld keren we terug naar Kroatië, waar we onszelf tracteren op een pizza.

Nu nog even nagenieten  met een glaasje wijn op het terras van ons verblijf. Morgen volgt de laatste dag van onze weektrip. Ik laat jullie wel weten hoe hij verlopen is.

Opgestaan met een heerlijk zonnetje, eindelijk zou ik zeggen, in centrum Budapest. Blijgezind vertrokken naar het zuiden langs het Balatonmeer waar we een half uurtje file hadden door een vrachtwagen die een deel van zijn lading verloren had (dakpannen). Maar onze dag kon niet stuk, dachten we.

Rond 12 uur bereiken we de Hongaars-Kroatische grens. Er schuiven een 50-tal wagens aan, maar de grenspost blijft dicht : stiptheidsactie vermoeden we. Want zowel het Hongaars als het Kroatisch gaan ons petje te boven. Iedereen zijn wagen uit, maar niemand begrijpt de reden van de afgesloten grens. Mijn vrouw wisselt voor alle zekerheid een aantal Euro’s in voor Kuna’s. Na een half uur wachten komt er schot in de zaak en schuiven we stilaan richting de grenspost, waar we een degelijke check-up ondergaan. Oef, we zijn in Kroatie.

We vervolgen onze weg langs Zagreb waar de thermometer 34 graden aanwijst. In Karlovac verlaten we de snelweg en nemen de rijksweg 1 richting Plitvice Jezera. Onderweg zien we nog een auto op zijn dak liggen en een ziekenwagen die snel wegrijdt met de gewonden.

Rond 17 uur bereiken we onze bestemming, appartement Ana in Smoljanac. We betrekken een ruime studio en schrijven ons in voor de barbecue van Ana. Het wordt waarschijnlijk een leuke avond.