Gisteren zijn we aangekomen in het Educatief Natuurcentrum even buiten de stad. Hier zullen we drie dagen verblijven in een houten chalet genaamd ‘ Cabana del Agua ‘. Het is een gezellig, pasgebouwd, houten huisje met alle comfort en goed verwarmd, dat laat soms al eens te wensen over bij andere vakantiehuizen. Het ligt in een groot natuurpark met everzwijnen, herten, e.a.
Vandaag begeven we ons met de auto naar Cordoba, waar we ondergronds parkeren vlak voor het Station aan de Avenida de America. Hier starten we onze 13 Km lange wandeling door het oude centrum langs de Jardines de la Victoria (foto).
Halfweg het park slaan we linksaf richting de Puerta de Almodovar met zijn stuk stadsmuur uit de 14de eeuw. Het is tevens de toegang tot de Joodse wijk met zijn pytoreske straatjes. We wippen even binnen in de moskee en dolen wat rond in de smalle met paardenstront vervuilde straatjes. Hierdoor moeten we een hele tijd zoeken naar het Mezquita : oorspronkelijk een moskee later in het midden opgevuld met een kathedraal. Het is een enorm grote vestiging uit de 8ste eeuw met een binnentuin. Via deze tuin kunnen we de binnenruimte betreden mits 10 euro inkom voor 65-plussers. Bij het betreden van de ruimte valt je mond open van verbazing door de gekleurde bogen (foto) en de enorme ruimte die zich voor je ogen opent. Je vindt er zowel islamitische als katholieke zijkapellen. De katholieken pakken wel uit met hun enorme verzameling aan gouden parafernalia.
Na het verkwikkende bezoek aan het Mezquita slenteren we naar de Puerta del Puente waar de Puente Romano de Rio Guadalquivir overspant. De brug is alleen toegankelijk voor voetgangers. Het is er gezellig druk en al zeer warm voor de tijd van het jaar, zelfs in T-shirt zweten we ons kapot. Aan de overzijde ligt de Torre de la Calahorra van waaruit je een prachtig zicht hebt over de brug en het oude centrum (foto).
We steken de brug terug over en slaan na de Puerta del Puente linksaf om snel bij het Alcazar de los Reyes Christianos te arriveren. Onderweg passeren we nog de koninklijke paardenstallen die echter gesloten zijn. Op het plein achter het Alcazar staan de paardenkoetsen te wachten op hun klanten (vandaar die stront in de straatjes dus). Als gepensioneerde kan je binnen aan halve prijs nl. 3,50 euro. Het geheel is gebouwd in de 14de eeuw en bestaat uit een kasteel met een toren en kantelen. Bijhorend ook mooie tuinen met waterpartijen. Vanaf de toren heb je zowel een mooi uitzicht over de Puente Romano als de oude stad.
Na ons bezoek aan het Alcazar benen we naar het wat verder gelegen Plaza de la Corredera (foto) dat er verlaten bijligt, eten er een welverdiend ijsje en brengen nog een bezoekje aan de Templo Romano, die er vlak om de hoek ligt.
Nu nog naar onze auto en het bezoek aan de stad zit er op. Het was waarschijnlijk het beste moment om aan deze stadswandeling te beginnen : een kleine 22 graden, zon en niet te druk.
Ik tel Italië mee als eiland, het is namelijk een schiereiland.
We arriveren in de zeer vroege ochtend rond 0 u 30 in een Bed&Breakfast iets buiten de stad Civitavecchia. De koele kamer en de lekkere douche deden ons deugd. Na het gratis ontbijt rijden we langs de kust richting het zuiden. We gaan de volgende dagen zo weinig mogelijk de betalende snelwegen proberen te gebruiken. De tocht langs secundaire wegen laat je meer genieten van een land.
Sinds onze vorige passage in 2021 is er niet veel veranderd in de laars. Italianen blijven bij de slechtste chauffeurs van Europa en vegen aan alle verkeersregels hun voeten. Maar ook aan andere wetten hebben ze lak. Iedereen schijnt hier, op een zondag, een vuurtje te moeten stoken. En dat bij temperaturen boven de 35 °C en een superdroge natuur. Hier en daar ontstaan dan ook echt zware natuurbranden en zien we blusvliegtuigen en -helicopters heen en weer vliegen. De lucht tussen Rome en Napels ziet helemaal bruin van de vettige rook. Alles wordt hier namelijk opgestookt ruiken we.
En dan de staat van de wegen : erbarmelijk. Het blijft hier slalommen tussen de grote gaten. De bermen zijn echte vuilnisbelten rond Napels. Bij ons in België rapen de ‘mooimakers’ misschien een zak vol per kilometer bermschoonmaak. Hier kan je zonder overdrijven een container vullen op 100 meter. Het is schandalig hoe ze er bij liggen. Sommige inwoners proberen zelfs de vuilnishopen in brand te steken.
We bereiken onze stek voor de volgende twee dagen rond 16 uur. We moeten ons een beetje behelpen want we blijken een kamer te hebben geboekt i.p.v. een appartement. We verblijven niet ver van de Vesuvius (foto) en willen vandaag nog een deel van de vulkaan met de fiets bezoeken. Maar dit is ook geen sinecure te danken aan de Italiaanse autobestuurders en het te late vertrek onzentwege. Het is hier namelijk al donker rond 19 u 30 en dat hadden we niet verwacht. Opdracht mislukt.
12 augustus 2024
Omdat het opnieuw warmer dan 35°C is, laten we het bezoek aan het Archeologisch Park van Pompeï pas beginnen rond 16 uur. We parkeren vlak voor de ingang en betalen 20 euro pp. zonder audio-begeleiding. Ik heb zelf een wandeling opgesteld van ca. 6 Km om het bezoek wat te beperken in het meer dan 40 hectaren grote geheel. We voorzien ons van water en zelfs een regenscherm om ons tegen de brandende zon te beschermen. Overal waar het kan zoeken we de schaduw op. De wandeling begint al met een stevige klim naar de Porta Marina, de ingang van het park (foto).
Het is hier zeker geen overrompeling van toeristen. Ik denk dat het weer er voor iets tussenzit. We houden er een slakkengangetje op na en zetten ons regelmatig op een steen in de schaduw. We belanden zo in volgorde langs het Foro di Pompeï en langs enkele kleine straatjes (foto) bij het Teatro Grande en het Teatro Piccolo.
Natuurlijk zijn het maar een hoop oude stenen maar sommige woningen, van de rijkere inwoners, hebben de tand des tijds goed doorstaan zoals de Casa Menandro, Casa dei Verti en Casa del Fauno. In het Palestra Grande vind je wat overblijfselen van versteende mensen, potten en andere parafernalia. In de verste uithoek rusten we wat uit in het Anfiteatro waar zelfs Pink Floyd enkele keren in optrad. Muziek en foto-opnames ervan bevinden zich in de catacombe. Daarna keren we terug op onze stappen om te eindigen met de Tempio di Apollo (foto).
Nu hebben we wel een echt Italiaans ijsje verdiend. Het in ondertussen wel al 19 uur geworden en de intentie om vandaag ook de Vesuvius te bezoeken valt voor de tweede keer in het water. Misschien later ooit eens ?
13 augustus 2024
De zon bakt ons weer tegemoet en de dag begint met twee uur tergend langzaam verkeer. Vooral het stilstaan in de tunnels enerveert ons. Eenmaal aangekomen aan de Amalfikust tempert de verkeersdrukte een beetje. Deze kust is één van de drukstbezochte en populairste van het land. De prachtige tegen de bergen aangesmeten dorpen en stadjes spreken tot de verbeelding. De grillige smalle kustweg afrijden is een waar avontuur. Ik ben al blij dat ik na de tocht mijn twee buitenspiegels nog aan de auto hangen heb. Vooral de zwarte busjes en de lijnbussen vormen een waar gevaar op de weg.
De kust zelf is zeer steil en rotsachtig (foto). De stadjes liggen boven op deze rotsen en bieden een prachtig uitzicht over de zee.
Sommige van de schilderachtige dorpen reiken tot aan de zee. De mooiste onder hen zijn Positano (foto) en Atrani. Het adagium van de meeste toeristen is dan ook ‘zon, zee en strand’.
We verlaten stilaan de kronkelende Amalfikust en komen terecht in de vlakte aan het Archeologisch Park van Paestum. Het heette in de oudheid ‘Poseidonia’ toen het huidige Italie door de Grieken werd bezet. De indrukwekkende ruïnes werden toevallig rond 1750 ontdekt toen er in de streek werkzaamheden plaatsvonden. Het geheel ligt binnen een hoge stenen muur en is ongeveer één Km² groot. Van de drie goed bewaarde tempels in Dorische stijl is deze van Poseidon (foto) de mooiste. We vinden de inkomprijs echt wel veel te hoog namelijk 30 euro pp.. Terwijl alles zeer goed zichtbaar is van op de openbare weg.
Nu nog een 30-tal Km naar onze slaapplaats en de dag zit er weer op. Dat dachten we althans. We waren de datum uit het oog verloren. Bijna aangekomen in Castellabate informeert mijn reisleider Marina naar de plaats der ophaling van de sleutels. We krijgen een droog antwoord terug : ‘ik ga jullie gratis annuleren’. Ze blijkt de laatste dagen slechte commentaren te hebben gekregen van haar klanten en heeft besloten haar verhuur even on hold te zetten. Gelukkig beschik ik over de beste fixer ter wereld namelijk Marina Jonckers (met hoofdletters). Ze telefoneert er op los en binnen een uur heeft ze een nieuwe slaapgelegenheid gevonden in Cosenza in de regio Calabrië. Zo eindigt de dag nog positief in koel flat.
14 augustus 2024
We houden een langzaamaan actie. We moeten maar 75 Km ver door het herboeken na annulatie van gisteren. We nemen de weg door het binnenland van Calabrië. Het is hier dag en nacht verschil met Napels en omgeving. Op het traject komen we zelden een tegenligger tegen en in onze rijrichting zijn we één keer voorbijgestoken. Wat ons opvalt is het groene landschap ondanks de helse temperaturen van de laatste dagen. Op de hoogtes dalen we voor het eerst in drie weken onder de 30°C. We slagen erin meer dan 3 uren te rijden, dus een gemiddelde snelheid van minder dan 25 Km/u. We hebben dan ook genoten van de prachtige natuur, diepe dalen en vergezichten.
We mogen om 14 uur onze volgende verblijfplaats Casa di Asia in Lamezia Terme binnen, we krijgen zelfs 20 minuten respijt. Het is qua inrichting het beste dat we tot nu toe al gezien hebben. Na wat afkoeling laden we rond 18 uur onze fiets af voor een tochtje van 21 Km in het hinterland van Lamezia Terme. We doen dorpjes aan als Aglia, Fronti, Palmatico, Accaria, Vaiola, Cardola en Zangarona. Voortdurend kunnen we de kustvlakte en de zee (foto) in de verte aanschouwen.
Vandaag is de laatste volledige dag op het West-Italiaanse schiereiland.
We maken een omweg langs Castelsardo. Een aan de kust en op een vulkanische rots gelegen kleurrijk stadje. We rijden er even met de fiets door, maar buiten de citadel en het algemeen stadszicht (foto) is er weinig te zien.
Omdat we pas rond 17 uur aan land kwamen, besluiten we een extra overnachting te boeken in een splinternieuw B&B Hotel te Sassari. Om de eerste halve dag op Sardinië af te sluiten maken we nog een avondwandeling langs de Piazza d’ Italia, de Fontana di Rosella en de duomo.
4 augustus 2024
We zetten onze reis verder naar het zuiden. We maken tussenstops in typisch sardeense dorpen als Alghero, Bosa en Oristano. Alghero vinden wij het mooist en gezelligst. Gelegen aan de westkust met een zuiderse promenade langs diezelfde kust (foto) en met zijn talrijke donjons. Ook de kleurrijke mozaiekkoepel (foto) van de Michel Arcangelo kerk en de Immacolato kathedraal zijn blikvangers. Voorts vind je ook twee middeleeuwse katapulten en uit latere tijden stammende kanonnen terug op de wandelboulevard.
In Bosa en Oristano passen we het systeem van hop-on-hop-off met eigen auto toe. Oristano, met zijn Torre Medievalle San Christophoro en zijn duomo, maakt een lauwe indruk op ons. Bosa (foto) daarentegen kan ons zeker bekoren met zijn felgekleurde huisjes aan de Temo-rivier met daarboven een citadel.
Rond 17 uur arriveren we in Iglesias waar we de volgende week zullen verblijven in casa PiMa-Morada. Gelegen in een doodlopende straat en schuin over een gevangeniscomplex of kazerne. In ieder geval hoog ommuurd en met meters prikkeldraad er bovenop. Het is een klein appartementje op de begane grond met iets dat van ver tegen een airco heeft aangelegen. Wel pas vernieuwd en modern ingericht met alle comfort.
5 augustus 2024
Onze eerste indruk van het eiland is er één van slechtonderhouden secundaire wegen. Het is er ook veel minder groen en minder indrukwekkend qua natuur dan op Corsica. De hoofdwegen liggen er iets beter bij maar je mag nergens sneller dan 80 Km per uur rijden, waar de locals zich geen bal van aantrekken.
Onze eerste volledige dag in Iglesias recupereer ik al lezend op ons kleine terrasje, Marina al duttend in de zetel. Tegen de avond maken we een kleine wandeling door het stadscentrum dat op een tiental minuutjes ligt. De blikvangers zijn de oude stadsmuur, de duomo (zoals in elke stad in Italië) en vooral de kleine straatjes en pleinen vol kleurrijke parasols (foto). Hier en daar komen we nog een beeldje op een sokkel tegen en ook enkele muurschilderingen. De temperaturen zijn intussen aangenamer geworden en er waait een fris briesje.
6 augustus 2024
Vandaag willen we een fietstocht maken langs de falaise kust rond Porto Flavia. We laden onze ebikes op de auto en vertrekken richting Buggurru. Af en toe krijgen we een voorsmaakje van deze steile kust (foto).
Aangekomen in onze startplaats stellen we vast dat we de batterijen vergeten zijn. Daar gaat onze fietstocht. We besluiten de rit dan maar met de auto af te leggen. Na een rit door het woeste berglandschap belanden we aan Capo Pecora. Deze rotsachtige en grillige kaap is een pareltje (foto). We maken er een korte wandeling. Een zacht windje en de azuurblauwe lucht maken het plaatje af.
We keren terug naar ons verblijf in Iglesias en ik boks nog snel een fietstocht van 35 Km in de buurt bij elkaar. De omgeving nodigt uit tot fietsen. De hoogteverschillen zijn binnen de perken, maar de wegen blijven zeer slecht onderhouden. Gaten van 30 cm diep zijn schering en inslag. Het motto is dan ook ‘voorzichtig zijn’. De Grotta San Giovanni (foto) is ons einddoel. De inkom bedraagt 5 euro pp., helm verplicht. Onze fietshelm is toegelaten in deze enorme grot, waar je ook kan doorfietsen op een goed onderhouden asfaltweg. Maar dan alleen tussen 9 en 9u30 ’s morgens. Dus dat gaat niet meer. Dan maar wandelen door de enorme, koele grot. Een beetje spijtig van die weg waardoor stalagmieten weinig kans krijgen zich te vormen. De grot is in feite een lange tunnel met een in- en uitgang. Er loopt ook een riviertje door, dat nu echter droogstaat. Na een uurtje is onze verkoeling afgelopen en keren we terug naar Iglesias.
7 augustus 2024
Bij een temperatuur van 37°C rijden we naar de hoofdstad Cagliari. In de stad is de temperatuur draaglijker namelijk 32°C. We parkeren op het plein voor het Ospedale San Giovanni di Dio. Voor 2 euro mogen we er een ganse dag stationeren. We slenteren, want wandelen kost teveel zweet, langs de chiesa Sant’Efisio. Daarna stijgen we naar de hoogte van het Bastione di Saint-Remy, veruit het indrukwekkendste gebouw van de stad (foto). We beklimmen via een honderdtal trappen het monument en belanden zo op het plein bovenop (foto), waar we een mooi uitzicht hebben over de stad en zijn haven.
We zetten ons slentergangetje verder langs de Torre dell’Elefante tot de Orto Botanico : een tuin verbonden aan de universiteit die je voor 4 euro pp. kan bezoeken. We besluiten de groene schaduwrijke omgeving ervan op te zoeken. Palmbomen, vele soorten cactussen, een kunstmatig watervalletje, andere subtropische planten en een kronkelende reuzeboom (foto) passeren de revue.
We moeten nu weer de hoogte in langs het Anfiteatro Romano (dat gesloten is wegens slecht onderhouden) tot de Torre San Pancrazio aan de Porta Christina. Om dan weer af te dalen tot de kathedraal en zo tot bij de parking. Het was een zeer vermoeiende en hete wandeling maar wel de moeite waard.
8 augustus 2024
Ons volgende eiland voor één dag is Antioco op 45 Km van Iglesias gelegen. We maken er een fietstocht van 45 Km van rond het ganse eiland. In beginsel wilden we het eiland Calaforte bezoeken, maar dan moesten we weer de veerboot nemen en dat gaan we deze vakantie nog een aantal keren doen. De twee eilanden liggen slechts op enkele kilometers van elkaar. Antioca is te bereiken via een brug. Het eilandje ligt slechts 100 meter van het vasteland van Sardinië. We zetten onze auto onder een brug naast de zee in Sant’Antioco. Onder een brug om in de schaduw te kunnen staan, want het is hier weer 33°C.
We maken de tocht tegen de klok in. De eerste 10 Km tot aan Cala Sapone (foto) is het nogal druk op de baan en Italianen zijn, zoals ik uit het verleden al weet, geen heren in het verkeer. Ze scheren rakelings langs je door en claxonneren voortdurend.
Na Cala Sapone wordt het minder druk, maar ook smaller. De omgeving is weids en begroeid met kleine struiken. De zee is meestal dicht bij ons aan onze linkerzijde. Steile kusten wisselen af met zandstrandjes. Op een bepaald moment zien we het eiland Calaforte in de verte liggen aan Capo Sperone, een steile rotskust.
Onze drank raakt op en we besluiten de stad Calaseta binnen te rijden om wat drank in te slaan. We vinden geen enkele winkel open. Dus maar verder langs de kust langs Cussorgio. We hebben nu wind in de rug en het gaat zeer vlot vooruit. Wat ons hier in het zuiden van Sardinië en ook hier op Antioco is opgevallen, zijn de cactusmuren zoals wij ze noemen : hoge wanden van cactussen (foto) links en rechts van de wegen.
Terug aangekomen bij onze auto vinden we eindelijk een bar open waar we onze dorst kunnen laven.
10 augustus 2024
Gisteren hebben we een dag platte rust ingelast. Het is hier echt heet met gemiddelde temperaturen rond de 35°C en dat hakt erin.
In de namiddag zouden we om 14 u 30 moeten inschepen in Olbia 300 Km ver aan de noordoostkust van het eiland. We vertrekken dan ook voor 10 u in Iglesias. Een uurtje later krijgen we bericht dat het vertrek 2 uur is uitgesteld. Dan maar een Nuraghe bezoeken. Nuraghi zijn torens uit de bronstijd zo’n 6.000 jaar oud. Het waren verzamelplaatsen waar goederen werden verhandeld tussen de Nuraghi-volkeren die in Centraal- en Zuid-Sardinië leefden. De Nuraghe die wij bezoeken ligt in de buurt van de stad Abbasante en heeft de naam Nuraghe Losa (foto) meegekregen. Om de site te bezoeken moeten we wel 6 euro pp. betalen. Op Sardinië zijn nog een honderdtal Nuraghi behouden gebleven, maar weinigen zijn zo goed in stand gehouden als deze.
Daarna moeten we ons een beetje haasten om op tijd in te schepen, zo denken we althans. Deze verloopt op zijn Italiaans namelijk zeer chaotisch. Gevolg : in plaats van om oorspronkelijk om 15 u te vertrekken, komt hij pas in beweging rond 17 u 45. We arriveren dan ook pas rond middernacht in Civitavecchia op het vasteland. We hebben er wel een prachtige zonsondergang (foto) bovenop gekregen.
We vertrekken in de motregen bij een temperatuur van 16 graden naar hopelijk beter weer op onze eilandentrip met tocht door Italie.
Onze eerste tussenstop is Lyon. De centraal gelegen Franse stad waar we misschien al 100 keer gepasseerd zijn, maar het nooit de moeite vonden om er een bezoekje aan te brengen. Het wordt wel een korte trip door het oude stadsdeel.
Voor 2,20 euro pp. nemen we aan het monument van Lumiere (foto) de metro richting Place Bellecour. Een enorm groot en levendig plein. Vandaar wandelen we naar Place des Jacobins met zijn mooie fontein. Dan gaat het over de Passerelle de la Palais de Justice, langs datzelfde Paleis bergop naar de hoogte van Fouvière waar de trotse kerk ‘Notre Dame de Fouvière’ (foto) boven de stad uittorent.
We willen ook nog het Odeon de Lyon bezoeken, maar wegens uitzonderlijke omstandigheden is dit niet mogelijk vandaag. Het odeon is een Romeinse site binnen de stad. Daarna dalen we af tot aan Place Bellecour waar onze korte wandeling van ca 5 Km er op zit.
25 juli 2024
Onder een stralend zonnetje fietsen we tijdens de voormiddag door het stadspark van Lyon : ‘ la Tête d’ Or ‘ . Een groene oase midden deze drukke stad met plantenserres en een kleine zoo, alles gratis toegankelijk. Beiden zijn wel minimalistisch opgevat. In de serres is alles kriskras door elkaar aangeplant. Van de dieren in de zoo krijgen we weinig te zien door de overvloedige plantengroei in de kooien en de zeer ruime Afrikaanse steppe waar je wat geluk moet hebben om wat dieren te spotten.Toch zien we giraffen, pelikanen, flamingo’s, enkele aapjes, wat gazellen en één of ander rund met lange horens. Voor ons, bezoekers, misschien veel minpunten maar voor de dieren waarschijnlijk een zegen : zoveel ruimte en groen.
’s Middags picknicken we aan een idyllische vijver en dan moeten we ons reppen om op tijd in Toulon te geraken waar we om 19 uur moeten inschepen op de veerboot Meridional (foto) naar Ile Rousse op Corsica. Het aan boord gaan verloopt zeer vlot en we kunnen beschikken over een warme buiten-kajuit met een twijfelaar als bed. Tijdens de nachtelijke tocht van bijna 12 uur stellen we vast dat onze frigobox stuk is. We vallen in kosten, want dit item is wel onontbeerlijk voor ons.
26 juli tot 3 augustus 2024
Onze eerste indruk van Corsica is er één van bergen en rotspartijen met panoramische vergezichten. Onze eerste stop is aan de Eglise Saint Michel (foto) in Murato. De kerk heeft wat weg van een giraf ( dat vinden wij althans).
Na een bezoek aan Bastia met zijn Citadel, zijn gezellige oude haven aan de Eglise Saint Jean Baptiste en zijn Place de Saint-Nicolas met een standbeeld van Napoleon, rijden we naar onze verblijfplaats voor acht dagen in Cervione. Ons appartement is spiksplinternieuw : we zijn de eerste huurders in Residence a Casetta. Het ligt wel op de tweede verdieping en dat is afzien en zweten bij 34°C om alles boven te krijgen. Eén groot mankement is er wel : geen wifi en voor een diehard pc-werker is dat een ramp. Marina lost het op door het tariefplan van haar abonnement op te trekken zodat ik haar smartphone als mobiele hotspot kan gebruiken.
We zijn hier aan de Costa Verde te gast. Om te acclimatiseren fietsen we de eerste dagen hier in de bergachtige buurt rond. Vooral de Strada di a Curnice, een zeer hoog gelegen kronkelende en schaduwrijke weg met vergezichten over de kust is onze dada. De route loopt langs enkele watervalletjes, bergdorpjes, een aquaduct en enkele uit de rotsen gehakte tunnels. Af en toe maken we wat langere ritjes met de fiets op de Strada Pianola met zijn cascade de la Struccia en de kloosterruïne van Pedicroce.
Eerste grote uitstap op 29 juli
Het is vandaag snikheet en daarom zoeken we een beetje verkoeling in de auto richting Ajaccio. Deze havenstad, die soms overspoeld wordt door cruiseschepen, ademt Napoleon Bonaparte. Vandaag ligt er trouwens een schip van TUI voor anker. Voor de rest staat er op elk plein met naam wel een standbeeld van de Franse keizer. Vele straatnamen zijn genoemd naar generaals. De stad herbergt ook het Napoleonhuis en de Chapelle Imperial met zijn graftombes van de familie Bonaparte. Op de plaats waar Napoleon als kind veel zou gespeeld hebben, Place Austerlitz, staat het meest imposante beeld van de door hun geroemde burger (foto). Naast de Chapelle Imperial vind je het Musée Feche. Ook de citadel aan de kust oogt indrukwekkend.
Op de terugweg stoppen we eerst aan de Cascade Anglais op de hoogte van Vizzavona. Het is hier veel koeler nl. 30°C. De weg naar de twee kleine watervalletjes loopt door het bos en langs een met rotsblokken bezaaid bergriviertje waar op geregelde plaatsen kleine zwemvijvertjes zijn ontstaan waar de bezoekers dankbaar gebruik van maken (foto). Het is wel een stevige klimwandeling van een tweetal Km.
Even later belanden we in Corte, de vroegere hoofdstad van Corsica. We maken hier een fietstocht door de Gorges de la Restonica met zijn met witte reuzekeien bezaaide rivier en zijn bergen bezaaid met rotsen die als kaarsvet lijken naar beneden te druipen. We geraken niet tot op het einde van de Gorges omdat de brug halfweg is ingestort. Daarna dalen we rustig af tot in het centrum van Corte waar ik nog een mooie foto maak van haar citadel en zijn omgeving (foto).
Omdat stilaan de duisternis intreedt besluiten we onderweg nog een pizza te verorberen om daarna moe en voldaan ons appartement te bereiken.
Tweede grote uitstap op 1 augustus
Na een halfuur file aan de kust slaan we iets voor Bastia af richting binnenland om de Strada Mare a Mare te verkennen. We willen kennismaken met het Parc National de Corse. De route van ca. 80 Km loopt dwars door het noorden van het eiland. We maken kennis met de prachtige natuur en het hooggebergte. In het begin rijden we langs de Scala de Santa Regina langs overstekende rotsen en zeer smalle, slecht onderhouden wegen. We slalommen voorzichtig langs spiegels van kruisende wagens. Door de weerkaatsing van de rotsen loopt de temperatuur op tot 38°C.
De weg loopt gestaag op tot de top van de Col de Vergio op 1467 meter hoogte. De temperatuur is hier veel draaglijker (30°C) en we lopen er wat rond. Wat ons ook de vorige dagen opviel is het feit dat hier nogal wat dieren rondzwerven op de wegen. Zo zijn we al enkele keren moeten stoppen voor berggeiten, koeien (sommige met zeer lange horens), zwarte varkens, paarden en zelfs een enkel everzwijntje. Hier op de top komen we een verdwaalde ezel tegen ( foto).
We dalen nu langzaam af door de Gorges de Spelunca waar de rotspartijen en -vlaktes ons blijven verbazen. Na meer dan drie uren rijden bereiken we Portu aan de Westkust van Corsica. Het is een gezellig kustdorp met een klein zandstrand nabij het Chateau (foto).
We willen de Callanches de Piana, die hier in de buurt liggen, met de fiets bezoeken. De Callanches zijn werelderfgoed en over een lengte van een paar kilometers zie je de mooiste rotsformaties. Van uit Portu begint de site bij de stenen hond (foto). Daarna zijn eenzame rotsblokken, smalle doorgangen (foto), prachtige vergezichten en kronkelende wegen tussen enorme gesteenten ons deel. Een echte overrompeling van toeristen is het zeker niet. Wie is er ook zo zot om bijna 4 uur door de bergen te crossen ? We genieten van het moment, eten een artisanaal ijsje en dalen voldaan af naar onze startplaats.
De hond
Nu 180 Km terug naar Cervione. We rijden nog eens door de Callanches om een tweede maal te genieten van de natuurpracht.
3 augustus 2024
We beleven onze laatste dag op Corsica en vertrekken rond 10 uur te Cervione. We willen Porto Vecchio en Bonifacio nog bezoeken voor we moeten inschepen om 14 u 30 in dit laatste plaatsje. Voor 130 Km rijden zou dat moeten lukken. Helaas door het drukke verkeer en de vele files in de buurt van de badsteden zien we ons genoodzaakt Porto Vecchio te schrappen en hebben we nog een uurtje over om door Bonifacio te dwalen. Het is er zeer druk in de middeleeuwse straatjes. We merken ook dat de stad boven het water oprijst (foto). Later zien we vanaf de veerboot hoe hoog Bonifacio boven de kliffen (foto) uittorent.
Zo zien we vanop de overzetboot Ichnusalines Corsica aan het zicht verdwijnen en in de verte Sardinië opdagen. Na een uur varen komen we aan in Santa Teresa op Sicilië.
Op de terugreis naar Belgie willen we zeker stoppen in Cuenca. Cuenca heeft zowel een nieuw als een zeer oud stadsgedeelte. Het oude stadsdeel rust op een hoge rots waar de huizen op geënt zijn (foto).
We parkeren onze auto in een publieke parking die uitgehouwen is in de rots. Vandaar is het een korte trip van 100m tot aan de Plaza Mayor : het oude hart van het middeleeuwse stadsdeel. We ontdekken er de consistorie met zijn bogen en de Santa Maria kathedraal. De binnenzijde van deze kerk is zeker de moeite waard om te bezoeken. Voor 4,50 euro pp. ben je al binnen. Het is een gotische kerk en de rijkdom druipt er vanaf. Je vindt er verschillende kapellen met prachtige plafonds, met goud overgoten beelden, praalgraven van bisschoppen, standbeeldjes en in deze paastijd : een uitbeelding van het laatste avondmaal (foto).
Vanaf een zij-uitgang heb je een ruim zicht over de Puente San Pablo die 60 m boven de Rio Huecar uitstijgt en 100 meter lang is. Je moet wel tegen het feit kunnen dat ze beweegt wanneer je er over stapt. Marina heeft het gewaagd en bijgaande foto is er het bewijs van.
Daarna slenteren we nog door de talrijke smalle straatjes. Maar het is niet gemakkelijk met al die trappen. Op één van die steile straatjes krijgen we een zicht op de Casas Colgados uit de 15de eeuw (foto). We eindigen onze wandeltrip bij de Torre Margane, die boven op onze parkeergarage staat.
Voor we terugkeren naar ons hotel, rijden we nog even de berg op richting het Castillo waar we een panoramisch overzicht hebben over de stad (foto).
4 april 2024
Wat je zeker niet mag vergeten te bezoeken wanneer je in de buurt van Cuenca bent, is ‘La Ciudad Encantada’. De inkom voor het park bedraagt 5 euro pp. en het geheel is elke euro waard. Op een wandeling van ca. 3 Km loop je langs uit- en afgesleten rotsformaties. Op de bijgeleverde folder krijgen deze rotsbeelden een naam. Zo heb je ondermeer : grote Tormo (het eerste beeld), de hond, de Romeinse boog, het hoofd van de man achter een den, de zeehond, de schildpad, twee beren,…(foto). Bij elk beeld staat een pancarte met uitleg en de wandeling zelf is uitstekend aangegeven.
Persoonlijk vind ik de kloof waar je door kan wandelen het mooiste. Het is een mini canyon (foto).
Bij een stralende zon verlaten we het stenenpark en rijden vervolgens door een groen, nat en rotsig landschap. We vertoeven regelmatig op 1.500 meter hoogte en krijgen panoramische landschappen voorgeschoteld. We maken nog een tussenstop bij het beeld aan de bron van de Rio Tajo (foto). Daar picknicken we op een grote rotsblok naast de bron. Het geheel heeft als naam ‘Naciemento del Rio Tajo’.
Rond 14 uur bereiken we het middeleeuwse stadje Albarracin. De stad is nog authentiek. Ik heb er althans geen enkel nieuw huis gezien. Het is ook verkeersarm en gezellig om door te slenteren. Het vergt wel een flinke trappenbeklimming voor we de Plaza Major bereiken. Een gezellig pleintje met zicht op de kerk en de burcht (foto). De stad is ook eigenaar van een stevige vestingsmuur (foto) en een tunnel die door de rots onder de stad doorgaat.
Ons bezoek aan de stad begint aan parking Glorieta de Espana in hartje Murcia. Bij het verlaten van de parking stuiten we direct op Casa Consisteral : het neo-klassieke stadhuis. Het ligt aan een bloemenrijk plein waar je ook het beeld ‘Homenaje al Nazareno vindt. We verlaten het plein richting Plaza del Cardenal Belluga waar je een mooi zicht hebt op de Santa Maria Kathedraal en het Palacio Episcopal met zijn prachtige trap. De kathedraal staat wel in de steigers en men heeft op de stellingen een enorme striptekening gemaakt (foto). Het wordt zo stilaan een gewoonte voor ons dat belangrijke monumenten in de steigers staan wanneer we op bezoek zijn.
We zetten onze weg verder tot het Teatro Romea en daarna naar Plaza Santo Domingo. Op het plein zie je een mooie bloemenwand rond een enorme ficus. Achter het geheel staat er een beeldengroep gewijd aan de mensenrechten (foto). Het plein kijkt uit op een barokke kerk. In de buurt liggen twee kloostergemeenschappen, gehuisvest in prachtige gebouwen, nl. de deze van de heiligen Anna en Clara.
In de Calle Traperia vinden we het Real Casino terug. Een bezoekje waard. Voor slechts 3 euro (senioren) krijg je een inkijk op de bourgeoisie van Murcia. De inkomhal bekleedt met mozaïekjes, twee prachtige galerijen, een heren-en vrouwenkamer en een zeer gezellige bibliotheek (foto) maken het plaatje compleet.
We maken nog een ommetje langs de Plaza de Toros, waar al sinds 1987 geen stierengevechten meer plaatsvinden. We begeven ons naar de Rio Segura die door het centrum vloeit. Een oude brug en een pseudo-vis (foto) fleuren de rivier op.
Nu nog even wachten in het park voor Casa Consistoral want het Palacio Episcopal kan binnenin pas bezocht worden vanaf 17 uur. Het bezoek is wel gratis maar buiten de monumentale trap (foto) is er weinig te bespeuren.
We verlaten Murcia richting Gebas in de buurt van Sierra Espuma waar we overnachten in het appartement El Mirador de Gebas. Hier verblijven we twee dagen.
15 maart 2024
Ons appartement ligt perfect om te wandelen en te fietsen in en rond Sierra Espuma. Tijdens de voormiddag beginnen we onze wandeling van 9 Km vlakbij onze verblijfplaats. We volgen de zeer goed aangeduide wandeling MU92 richting Mirador el Baranco. Onderweg passeren we de wondermooie witte bergen (foto). De erosie heeft er ferm in huisgehouden. Na 3 Km bereiken we het uitzichtpunt over de Barranco (foto).
We zetten onze tocht verder en volgen nu wandeling MU93.1. Ze leidt ons door de witte bergen en rietvelden in een droge bedding van een riviertje.
Tijdens de namiddag maken we een fietstocht door de Sierra Espuma. We starten de rit aan ons appartement. Het wordt een stevige fietstocht langs El Berro en door de dennenbossen van het park. Buiten een verdwaalde auto voelen we ons alleen op de wereld en één met de natuur. We genieten van de prachtige natuur en de stilte. Op de hoogste toppen hebben een mooi overzicht op de witte geërodeerde bergen van onze voormiddagwandeling.
Eénmaal uit het natuurpark besluiten we naar de Barranco zelf te fietsen. Daarvoor moeten we wel een slechte weg trotseren. Maar wanneer we het domein van de Barranco bereiken, wordt de weg veel beter en volgt hij een aangelegd betonnen kanaal. Op een bepaald moment worden we beloond met een panorama over de Barranco (foto). Nu nog naar huis fietsen langs Alhama de Murcia. En na een stevige beklimming bereiken we na 43 Km onze verblijfplaats.
Bij een stralend zonnetje komen we rond 14u aan op de Wetenschapssite van Valencia. We verorberen eerst onze picknick en flaneren daarna door het park. Het eerste wat ons opvalt is het beperkt aantal bezoekers. Eerst passeren we het Forum : een modern blauw gebouw met waterpartij (foto).
We steken de drukke, prachtige witte brug over en belanden bij de Embrella (foto): een boogconstructie met aan de binnenzijde een tropisch uitziende tuin. We zetten onze tocht verder langs het witte wetenschapsgebouw en het speciale kunstengebouw. Zo belanden we op het binnenplein van het park waar je alle gebouwen op een rij (foto) kan spotten. De waterpartijen maken het geheel volledig af. Ook de hemisfeer spreekt tot de verbeelding : we wandelen er rustig onderdoor.
Uiteindelijk bereiken we Oceanografic : in gebouwen en paviljoenen kan je de pracht van vissen en speciale vogels, die leven in de verschillende oceanen en hun omgeving, bewonderen. Bij de vissen kan je in de waterpartijen wandelen (foto). Roggen, zeehonden, haaien, zeeleeuwen, groene palingen, beluga’s, pinguins en andere veelkleurige tropische vissen passeren de revue.
In de buitentuinen vind je pelikanen (foto), flamingo’s, een volière met speciale vogels, verschillende soorten eenden, krokodillen en reuzenschildpadden.
Deze wonderlijke beleving kostte ons 51 euro voor twee senioren.
7 februari 2024
We parkeren ondergronds vlak bij de Mercado Central. Daar starten we onze wandeling door de oude stad. We bezoeken de Torre de Quart en de Torre dels Serrans (foto) met zijn pont dels Serrans : de oude toegangspoorten van de stad. Daarna slenteren we tot het historische plein Plaza de la Virgin, ook Plaza de la Mare de Deu genaamd. Het is een prachtig geheel met zijn fontein, Basilica en zicht op de achterzijde van de Cathedral la Seu (foto). Om de hoek kijk je tevens op de Torre el Micalet en het verbindingsbruggetje tussen de basiliek en de kathedraal (foto).
Zo komen we terecht op de Plaza de la Reina waar je dan weer een de voorzijde van de kathedraal kan bewonderen (foto).
We zetten onze tocht verder langs Plaza Redona en La Lonja de la Seda (foto) om te eindigen aan de Mercado Central (foto).
Na onze wandeling van ca. 5 Km rijden we naar het Bioparc : één van de mooiste dierentuinen van Europa, zo beweren ze althans. We zijn echter te laat op de afspraak en kunnen geen ticket meer bemachtigen. Alleen de ingang kunnen we op de gevoelige plaat vastleggen.
Vandaag hebben we echt herfstweer namelijk motregen en ca. 14°C. Onze eerste korte stop is aan een typisch Noorse kerk in Lillestrom.
Nadat we de Noors-Zweedse grens, zonder enige controle, gepasseerd zijn, rijden we door het Haldenkanalen Regionalpark. Een brok natuur rond tientallen meren in alle formaten. We zijn nu in de regio Värmland waarvan Karlstad één van de grootste steden is. De stad ligt aan de Klaralven rivier, de grootste van Zweden. Ze kijkt ook uit op het Vänermeer (foto), met zijn 5.655 Km²het tweede grootste meer van Europa.
We overnachten er bij particulieren die hun bovenverdieping verhuren. Het is een modern appartement in een groene wijk.
16 juli 2023
Voor we onze reis verder zetten vanuit Karlstad gaan we een training bijwonen van de plaatselijke ijshockeyploeg in de nabijgelegen ijshal (foto).
Het is droog weer vandaag en daar zijn we zeer blij om. In Kristinehamn gaan we naar een sculptuur van Picasso (foto) kijken. Deze is op het strand opgebouwd in het jaar 1965.
9 Km verder stoppen we in Jarsberg bij de oudste Runesteen (foto) van Zweden.
Vandaar gaat het in één ruk naar ons doel in Alvsjo, een deelgemeente van Stockholm. Daar volgen we eerst de Tour de France en rijden dan naar het oude centrum van de stad. We wandelen achtereenvolgens langs :
Stadshuset met zijn 106 m hoge toren naast het water
Kungliga Slott : het koninklijk paleis met zijn wachten
Jarnpojke (foto) : de kleine 15 cm grote prins van Stockholm
Marten Trotzigs Grand (foto) : de smalste straat van de stad met trappen
Brantingtorget : het ronde plein met zijn drie ingangen onder een boog
Riddarhuset : het huis van de adel
Riksdaghuset : parlementsgebouw
Nationaal Museum : dat we over het water zien oprijzen
We keren terug naar onze rustige buitenwijk waar we nog nagenieten in ons gelijkvloers appartementje.
17 juli 2023
Iets voor de middag starten we aan onze fietstocht in de zuidelijke buurt van Stockholm. Onderweg kom ik zwaar ten val met de Ebike. Ik verbijt de pijn en we zetten onze tocht verder naar Skogskyrkogarden, de begraafplaats die UNESCO werelderfgoed is. Het is een enorm kerkhof in het groen. Daarna belanden we op Monteliusvagen waar je een panoramisch uitzicht hebt over de oude stad (foto).
We snellen terug naar ons appartement zodat we het opkomende onweer zouden mijden. Helaas, we worden kletsnat. Ondertussen is de pijn in mijn rechterheup zo toegenomen dat ik met moeite van de zetel naar de eettafel geraak. Ook twee ribben aan de linkerkant doen pijn bij het inademen. Na overleg besluiten we huiswaarts te keren en te stoppen met de reis. We pakken met veel moeite in en vertrekken rond 16 uur. We rijden de 1662 Km in één ruk, met een achttal stops, door. De pijn wordt stilaan ondraaglijk en in plaats van direct naar huis te rijden, stoppen we aan de spoed van het AZ.Diest. Ik word er meteen geholpen en er worden röntgenfoto’s gemaakt. Na een uurtje krijg ik het goede nieuws dat er niets gebroken is en iets slechter nieuws : ik mag minstens 10 dagen niet op mijn heup steunen. Het wordt dus platte rust i.p.v. een actieve wandel- en fietsvakantie.
We verlaten Denemarken langs de Oresundbrug. Eigenlijk is het een ca. 20 Km lange afwisseling van een tunnel, een dijkweg en dan de hoge brug. De tol bedraagt 499 Zweedse Kronen (67 euro).
Met zo’n 25°C en een licht briesje is het vandaag ideaal fietsweer . We besluiten dan ook voor een tochtje door Malmo, de moderne universiteitsstad. We parkeren aan Malmo Castle (niets bijzonders) en rijden dan naar de eyecatcher van deze stad die je al ziet van op de Oresundbrug : Turning Torso (foto). Een moderne hoogbouw in spiraalvorm.
We fietsen even langs het water in de buurt van de Dockplatsen en vandaar gaat het naar Stortorget, het centrale plein met zijn middeleeuwse gebouwen als het Rathaus (1542), Kocksa Husset (1522) en Lejonet Apothek (1571). Op de terugweg zien we talrijke zeer moderne gebouwen. Echte pareltjes zijn erbij.
Nadat we aangekomen zijn op Gardsboende in Skarby nabij Ystad komen we in de stal (foto) terecht van een voormalige boerderij. De stal is met zin voor authentieke elementen ingericht als knusse woonruimte.
We willen nog profiteren van het prachtige weer en bezoeken Ystad en omgeving met de fiets. Marvinsholm Slott, de kust, Brigitta House, Brahe House en Grabrodracloster liggen op onze weg.
Na een lekkere maaltijd leggen we ons languit in de zetel.
9 juli 2023
Na onze overnachting in de stal zetten we onze reis verder naar Ales Stenar, het Zweedse Stonehenge (foto). De 59 twee ton zware stenen staan in scheepsvorm opgesteld. Het geheel blijft voor de wetenschap een mysterie. Een mogelijke verklaring is dat de grootste steen vooraan een soort zonnewijzer is. Wanneer zijn schaduw recht op de steen valt binnen de ellips weet men er een bepaalde datum en uur op te plakken. Het geheel is echt wel het kleine broertje van Stonehenge en werd gebouwd rond de negende eeuw door Vikingen.
’s Middags picknicken we in de schaduw van een molen. Daarna snellen we naar Bromolla waar we het chaletje Edenryd betrekken. Van uit ons keukentje hebben we in de verte zicht op de Oostzee (foto).
’s Avonds maken we een fietstocht van 35 Km door Bromolla en naar de fietsbrug van Solvesborg (foto). Een lange, mooie brug over het water. We zijn hier in het Noorden al verwend geweest met zeer brede en vrijliggende fietspaden. Kopenhagen was wel het summum. Zelfs in het centrum van de stad wordt er voorrang gegeven aan koning fiets. Het enige nadeel aan dit beleid is dat er soms files ontstaan op deze lichtlopende fietswegen.
10 juli 2023
We staan op met een stralend zonnetje. Onze eerste stop is Almhult, de stad van IKEA. Alles ademt er IKEA : een museum, een hotel, gemeentevoertuigen in geel-blauw en een portret van stichter Ingvar Kamprad.
Rond 14 uur arriveren we in Jonkoping waar we nog een wandeling maken en langs het moderne cultuurpaleis (foto) passeren. We zullen overnachten in een modern sousterrain tegenover de Husqvarna fabriek, het Philips van Zweden. Het weer is helemaal omgeslagen : zwaar bewolkt en af en toe een bui.
11 juli 2023
We rijden nu verder noord westwaarts en stoppen eerst te Habo waar we het kerkje met het mooiste en één van de oudste interieurs (foto) van Zweden treffen. De zon komt er als het ware even piepen.
Daarna zetten we koers naar Smögen aan de westkust. Het kleurrijke stadje (foto) ligt achter een muur van rotsen weggestopt. Het is een wandelattractie die we niet willen missen. We wanen ons soms in een andere wereld (foto). De rotsen zorgen ervoor dat het stadje goed beschermd is tegen stormen en de ruwe zee.
Aan de Zweeds-Noorse grens is het een tijdje aanschuiven maar daarna raken we vlot tot in Hoybraten, deelgemeente van Oslo. Daar betrekken we een appartement.
12 juli 2023
We parkeren ons aan Prinsens Gate in centrum Oslo. De wandeling van 6 Km gaat langs de Domkerk, het Stadhuis, het Nobel Vredescentrum en Akershus Festning uit 1300. De regen speelt ons parten en we worden doornat. Toch willen we het wereldberoemde Operahuset (foto) zien. Architectonisch een pareltje. Je kan gewoon het gebouw op wandelen en over het dak slenteren : in de regen is dat iets minder romantisch. We stappen ook nog even het Munchgebouw binnen en besluiten, door onze doorweekte kleren, om later de Munch tentoonstelling te bezoeken.
13 juli 2023
Rond de middag komt de zon piepen en we haasten ons naar dezelfde parkeergarage van gisteren. Op wandel naar koninklijk Oslo moeten we ons ontdoen van onze trui en regenjasjes. De stralende zon doet goed aan onze oude lijven. Na 2 Km bereiken we het Koninklijk Paleis (foto) in het koninklijk park. Er is zeer veel volk op stap vandaag. We zijn net op tijd voor de aflossing van de wacht (foto). De militairen toen flink hun best om er een showtje van te maken.
We keren terug richting haven met zijn Operahuset en Munck Museum. Net wanneer we het Munch gebouw (foto) binnentreden begint het te stortregenen. We maken van de gelegenheid gebruik om het Munch Museum te bezoeken (160 Noorse Kronen pp.). Geen korting voor senioren. Het 13 verdiepingen hoge gebouw is voor de helft gewijd aan het werk van Edvard Munch. De thema’s waarover hij schildert zijn de dood, veel Bijbelse taferelen, naakten, de natuur en natuurlijk zijn beroemdste werken : de Madonna en de Schreeuw. Van de Schreeuw zijn er drie verschillende versies gemaakt een zwartwitte, één met blauwe tinten en één met oranje tinten (foto). Om het halfuur verschijnt er een andere versie waar dan iedereen staat te drummen om opname te kunnen maken.
Omdat het nog steeds regent besluiten we een ‘ice cream’ te eten in de buurt van ’the scream. Tijdens een droog momentje keren we terug naar onze auto en rijden naar Holmenkollen. Op de berg ligt de Holmenkollenschans (foto). De oudste schans ter wereld. Indrukwekkend gewoon. Ik klim tot halfweg en krijg er een prachtig uitzicht over Oslofjord.
14 juli 2023
Vandaag maken we een fietstocht door Oslo. We zien eindelijk het Opera- en Munch huis (foto) in de zon liggen. Ze zien er een stuk mooier uit.
Daarna begeven we ons naar het Vikingskiphuset waar er een vikingboot zou te bewonderen zijn : het staat echter in de steigers en is gesloten. Onderweg passeren we langs Aker Brygge met zijn grote klok langs het water.
Dan maar naar Vigeland Park. Een sculpturenpark met beelden over de levensfases van de mens. Centraal staat de monoliet opgebouwd uit verstrengelde lichamen (foto).
Rond de monoliet staan er verschillende beelden van mensen in allerlei poses. Lager gelegen is er een zwarte enorme fontein (foto) en een brug met eveneens mensbeelden. Het geheel is opgesmukt met rozenstruiken. Met dit weertje ziet het geheel er zeer kleurrijk uit.
Nu nog met de fiets naar ons verblijf waardoor we er 52 Km opzitten hebben. Het wordt onze laatste avond in Oslo. Morgen terug naar Zweden.
Voor onze Scandinavie reis moeten we weer door bouwwerf Duitsland. Wanneer we de laatste 40 jaar door het land bollen, belanden we om de 50 Km in een echte bouwwerf : wanneer gaan die snelwegen eindelijk eens op orde geraken ?
Het Ruhr – gebied wordt stilaan industrieel erfgoed : de vieze smoglucht van weleer lijkt verleden tijd. De industriële gebouwen gaan tegenwoordig door het leven als landschapspark.
We maken een korte stop in Ledde (foto) waar mijn beide overgrootouders en een groottante overleden zijn. Het waren echte globetrotters : geboren in de buurt van Bonn en na omzwervingen langs Aken, Luik, een aantal adressen in het Brusselse ( waar mijn betovergrootvader overleed), een tiental adressen in Antwerpen, een tijdje in de buurt van de Nederlands-Duitse grens, dan naar Mönchengladbach om uiteindelijk terecht te komen in Ledde bij Munster.
Rond 15 uur arriveren we in Jeersdorf bij Bremen waar we onze eerste nacht doorbrengen in een ruim appartement.
5 juli 2023
Storm Poly (hier verkocht als orkaan) laat ons besluiten de boottocht tussen Puttgarden en Rodbyhavn te ruilen voor een omweg over Kolding en de Störebelt brug (foto). We betalen 36 euro om over de brug te mogen rijden. We kunnen wel betalen met Euro’s maar krijgen Deense Kronen terug. Door de felle wind is het toch een beetje gevaarlijk en voelen we de auto soms heen en weer schudden.
Het weer valt wat tegen. Veel buien, stevige wind en temperaturen rond 15°C voelen niet echt zomers aan.
We belanden rond 18 uur in Herlev, een voorstad van Kopenhagen en logeren in een ‘Cosy House’ in een rustige wijk.
6 juli 2023
Om de buien te mijden vertrekken we al voor de middag met de auto naar het oude centrum van Kopenhagen. We parkeren in de ondergrondse parking Landgreven : het grapje zal ons omgerekend 27 euro kosten voor ongeveer 3 uren.
Eerst begeven we ons naar de Rundetarn (foto) : een ronde toren uit de 17de eeuw met een traploze oploop die tot een prachtig vergezicht leidt over Kopenhagen en de Sont-brug tussen Denemarken en Zweden. De inkom bedraagt 40 DK pp..
Daarna stappen we verder tot slot Rosenborg in het stadspark Ostre Anlaeg (foto). Het is een renaissance-kasteel met in de kelder de kroonjuwelen en in de koninklijke tuin een standbeeld van de schrijver Hans Christian Andersen.
We passeren de Frederikskirke, het Kastelet met zijn mooie waterpartijen om zo terecht te komen bij de kleine zeemeermin : hèt beeld van Kopenhagen en wereldwijd bekend (foto).
Op de terugweg zien we nog de prachtige Gefion-fontein, opgebouwd rond enkele briesende stieren en koninklijk Amalienborg, om onze wandeltocht te eindigen op Nyhavn (foto), de pittoreske wandelboulevard naast het water met zijn restaurantjes en cafés in alle kleuren van de regenboog. Het was daar wel over de koppen lopen.
Moe van onze 7 Km lange wandeling zullen we deze nacht waarschijnlijk goed slapen : dat hopen we althans.
7 juli 2023
Na wat gedoe met de sleutel van het verblijf (iemand had deze kwijtgespeeld) vertrekken we rond 14 uur met de fiets. Onze eerste stop wordt Christiania (foto) : een Vrijstaat binnen Kopenhagen met een eigen, nogal ultra-liberale, wetgeving. Het staatje is gesticht in de jaren ’60 van vorige eeuw door hippies. Het is een zeer kleurrijk, maar rommelig gedoe. Tientallen handelaars van kraampjes met drugs roepen je toe en prijzen hun waren aan. Het handeltje lijkt goed te floreren want de rook om ons hoofd ruikt naar weed. De hele gemeenschap is hier precies aan het blowen aan de rookwolken boven de hoofden te zien.
Na een tijdje hebben we genoeg gezien en fietsen verder tot Christiansborg Palace (foto) en zijn omgeving.
Daarna zetten we onze tocht verder naar Brondby waar we houten reuzenbeelden willen spotten. We vinden er slechts twee van de zes. Ook andere toeristen zijn hopeloos op zoek naar de houten giganten. We komen Little Tilde (foto) en Thomas of the Mountain tegen na lang zoeken.
De rit van 57 Km eindigt aan ons vakantiehuisje in Herlev rond 19 uur.
