20 tot 23 juli
Dag 1
We verlaten rond de middag Slovenië in de blakende zon. We halen voor het eerst meer dan 30°C. Het plezier is van korte duur. We passeren Triest, daarna Pordenone en even later krijgen we een hels onweer over ons heen. Rond 17 u bereiken we Trento en installeren ons in een chique appartement. Dat mag wel voor 140 euro per nacht. Het is veruit onze duurste overnachting.
We verblijven in het centrum van de stad en wagen ons aan een stadswandeling. Eerst naar het 200m verder gelegen Piazza Duomo. Echt prachtig dat plein. Ik probeer een zo getrouw mogelijk beeld te scheppen van een deel van het plein met de volgende filmpjes : Piazza Duomo en Piazza Duomo (2)
Gelukkig blijft het droog wanneer we langs de verkeersvrije straatjes en pleinen kuieren tot aan het Castillo del Buonconsiglio.
Daarna begeven we ons naar het appartement om wat na te genieten met een echte Italiaanse pizza. Terwijl ik dit schrijf, valt de regen met bakken uit de lucht.
Dag 2
Op enkele kleine vertragingen na komen we vlot, in de vroege namiddag, in Torino aan . Eerst installeren we ons in het appartement en werken we een lekkere koude schotel naar binnen. Nu zijn we klaar om Torino te ontdekken. We rijden tot in een stadsparking vlak in het centrum onder Piazzale Valdo Fusi.
Het begint wel te regenen, maar dat weerhoudt ons niet om op te stuiven naar achtereenvolgens Piazza San Carlo, Piazza Castello, het Koninklijk Paleis en de Mole Antonelliana. Deze laatste staat op de Italiaanse euromunt van 2 cent. We nemen de panoramische lift tot ca. 100m hoogte. De toren zelf is 167m hoog en de bouw ervan begon in 1863. Boven krijgen we een panoramisch zicht over de stad.
Piazza Castello
Koninklijk Paleis
Piazza San Carlo
Mole Antonelliana
Dag 3
We geraken vlot weg uit Torino. We rijden Frankrijk binnen langs Montgenèvre en dalen af naar Briançon. Een stadje aan de voet van zijn citadel. We besluiten even halt te houden en wandelen het oude centrum in. Briançon is ook bekend door de Tour de France en is geliefd bij de amateur-wielrenners.
’s Middags picknicken we met zicht op het Lac de Serre-Ponçon.
We overnachten in Aimargues, een dorpje halfweg de steden Nimes en Montpellier. Het appartement is weer naar de Franse slag. Eerst laat de gastheer ons 1,5 uur wachten. De huurprijs voor 1 nacht bedraagt 77 euro en is daarmee ons tweede duurste appartement. Alles opnoemen wat ons stoort zou ons te ver leiden. Maar toch deze : de airco lekt en de beloofde WIFI werkt niet want we krijgen na herhaald aandringen het wachtwoord niet. Frankrijk was en blijft voor ons het land waar de gastheren het minst hun best doen om er een zorgeloos verblijf van te maken.
Dag 4
Marina kan niet snel genoeg weg zijn uit ons overnachtingshol 🙂 .
Ik heb tijdens deze vakantie nog geen waterval gezien en na enig smeken, mag ik van mijn liefste vrouw 100 Km omrijden. We rijden door de Hérault en volgen het riviertje ‘La vis’. Na een uurtje bereiken we de Cascade de La Vis. We maken er een korte wandeling en genieten van de mooie omgeving. Filmpje op link : Cascade de la Vis (2) .
Na enkele uren op de saaie Franse en Spaanse snelwegen, rijden we net voorbij Barcelona richting Igualada. We passeren langs het Montserrat-gebergte : mooi in al zijn natuurpracht. Daarna nemen we de slingerende weg door de naaldbossen tot Valls. Dezelfde weg legde ik in 2016 af met de fiets. Het was een blij weerzien. We slapen voor het eerst in een hotel : Class Valls.
Morgen nog een laatste etappe naar ons vakantiehuis in Relleu. We zullen dan ongeveer 7.000 Km gereden hebben. We reden terug naar de jaren zestig van de vorige eeuw in de dorpjes van Polen, Roemenië en Moldavië. Er stonden nog hooimijten en bijna alles werd er met paard en kar gedaan, zelfs de taxi in Moldavië. Op bepaalde velden rooide men nog aardappelen met de riek en overal liepen er honden (vooral veel zwerfhonden) rond. Voor varkens, paarden, ganzen, kippen en koeien moesten we regelmatig remmen omdat ze vrij rondliepen op de straat. Maar één ding viel ons op : we werden overal zeer vriendelijk onthaald en alles was kraaknet (wat we van de Fransen nog nooit hebben kunnen zeggen 🙁 ). In de steden was er een enorme kloof tussen arm en rijk. We weten nu dat ons leventje in België en de volgende 3 weken in Spanje een luxeleven is waar veel mensen enkel kunnen van dromen.
Bedankt om onze reis te volgen : groetjes van Marina en Guido.
