19 juli 2022
We waren een beetje bang dat onze nachtrust niet zo vlot zou verlopen. We slapen zeer goed en worden om 7 u 30 door de luidsprekers opgeroepen om onze kajuit te verlaten. De zeereis zit er pas op rond 10 uur, wanneer we de ferry verlaten op Italiaans bodem.
Omdat we pas vanaf 17 uur onze optrek in Napels mogen betreden, besluiten we om dwars door Italië te rijden langs secundaire wegen. Zo zien we het echte Italiaanse binnenland. Op de autosnelweg zie je alleen veel wagens en vangrails. De wegen in het binnenland zijn in erbarmelijke staat. Putten van 40 cm diep zijn schering en inslag, in de steden ontbreken soms de putdeksels in het midden van de weg en het rijgedrag van de Italianen is er nog steeds niet op verbeterd. Voorrang is er alleen voor hen, ze schieten voor je in uit zijwegen, steken je overal voorbij want witte doorlopende lijnen zijn voor hen straatversiering en overal rijden ze minstens 30 km te snel.
Om de tijd door te krijgen bezoeken we nog het stadsplein met zijn kathedraal van Pompei (foto). Wel de stad, niet de ruïne want die ligt tegen de Vesuvius aan.
Maar het ergste qua verkeersbelevenis moest nog komen : een stadsrit door Napels. Het is een echt kluwen. Verkeerslichten = versiering. Overal en langs alle kanten schieten motorfietsen, groot en klein, je voorbij. Ik ben blij dat we zonder deuken onze oase, midden in de stad, bereiken. Het is een afgesloten (door slagbomen en bewaker) wijkje, minder dan 100 meter van het wespennest Napels.
20 juli 2022
Met de verkeerstoestanden van gisteren nog in het achterhoofd, hebben we beslist de auto niet meer te gebruiken in Napels. Met de fiets is het nog gevaarlijker dus laten we die ook op stal. Dan maar te voet in combinatie met de metro. Een dagkaart kost ons 3,50 euro p.p. en daarvoor mag je het ganse openbaar vervoer gebruiken inclusief de 3 Funicolaria of bergtreinen.
Na de middag vertrekken we onder een loodzware zon en rond 35 °C. We sporen van Materdei naar Piazza Dante met het standbeeld van Dante Alegheri en het Vittorio Emmanuel gebouw. We stappen dan onder de Porta Alba door en volgen de Via del Tribunal. We willen Napoli Sottoranco (ondergronds Napels) bezoeken maar daar staat een rij waar je niet over kunt kijken. Onderweg zien we een bronzen beeld van Pulcinella, de Italiaanse Jan Klaassen : een boertige volksfiguur. Iedereen wil zijn neus aanraken en die blinkt dan ook fel. Dan maar verder tot aan de Porta Capuana (foto).
We stappen verder tot Piazza Garibaldi met het gelijknamige standbeeld en galerie. Daar nemen we terug de metro tot Duomo. We slenteren door de straten tot aan het klooster van Santa Chiara. Hier huisden in het verleden de zusters Clarissen en de Franciscanen broeders. De inkom voor senioren is 4,50 euro p.p.. Vooral de mozaïeken op de zuilen en de fresco’s in de zuilengalerijen zijn de moeite waard (foto’s).
We willen ook maar twee van de waarschijnlijk meer dan honderd kerken bezoeken. We beginnen met de vlak bij het klooster gelegen en zeer sober ingerichte Chiesa Santa Chiara en enkele meters verder de Gesu Nuevo met zijn weelderig interieur. Daarna terug naar Piazza Dante waar we, na een lekker en verdiend ijsje, terug de metro opstappen om in Vanvitelli de Funicolare te nemen. Gewoon om het eens te beleven (foto).
Moe en na een wandeling van meer dan 10 km komen we rond 19 uur terug aan in onze oase.
21 juli 2022
We passen vandaag het zelfde systeem toe als gisteren : stappen in combinatie met de metro. De eerste halte wordt de haven en omgeving. Via de fontein van Neptunus en de Galeria Umberto I belanden we op Piazza Plebiscito met zijn Basilica Reale en zijn Palacio Reale (foto).
Uiteindelijk bereiken we de zee met zijn Castel Dell Ovo uit de 12de eeuw en zijn Castel Nuovo uit de renaissance (1490). Foto’s :
Aan het Castel Nuovo nemen we terug de metro naar de halte Toledo. Volgens onze gastvrouw het mooiste metrostation ter wereld (foto).
We bollen verder tot de funicolare Montesanto waar we stijgen tot Piazza Morghen van waaruit we naar het Castel Sant Elmo kruipen, want de warmte en de vermoeidheid slaan toe. We besluiten toch één Castel binnenin te bezoeken. Voor 5 euro mogen we beiden binnen. Boven op het fort hebben we een prachtig 360° panorama over Napels en de Middellandse Zee. We zien in de verte ook Capri en de Vesuvius liggen (foto).
Nu nog een lekker chocolade-ijsje en dan terug naar onze verblijfplaats. Zwaar vermoeid sluiten we onze driedaagse Napels af.
23 juli 2022
Gisteren reden we van Napels tot Bologna. Het was een loodzware en bloedhete dag. De ganse dag gaf de thermometer in de wagen meer dan 40° C aan. We arriveren om 18 uur bij onze nieuwe verblijfplaats op 4 km van het oude centrum van Bologna. Gelukkig hebben we airco zodat we ogenblikkelijk kunnen afkoelen.
We zitten hier zeer rustig en bezetten een bijgebouw van een plattelandshuis. De luiken blijven de ganse dag dicht wegens de nog steeds hoge temperaturen. Men raadt ons aan het stadsbezoek voor de middag te doen. Om 9 uur is het al 27°C en de voorspelling is dat de temperatuur per uur twee graden zal stijgen.
Om 10u30 vertrekken we met de fiets richting het centrum. Bologna is een echte fietsstad. Naast de grote invalswegen is er een vrijliggend fietspad en binnen de autoluwe, op veel plaatsen autovrije, binnenstad is het heerlijk rustig fietsen. Wegens de grote warmte is er weinig volk op stap. We fietsen achtereenvolgens naar :
- Porta San Donato : één van de vele poorten van de stad.
- Basilica San Pietro waar de aartsbisschop zetelt.
- Piazza Maggiore met zijn Neptunus fontein (foto), Palazzo Re Enzo en Basilica San Petronio.
- Two Towers : de twee schuine torens (foto) Asinelli (97m) en Garisenda (48m) van de stad. Ook samen met de fontein van Neptunus het uithangbord van de stad.
- Basilica di Santo Stefano : bestaat uit 7 kerken en een abdij (foto’s).
- Casa Isolani (foto) : gebouwd in de 13de eeuw.
We verlaten de stad langs de via Maggiore (foto) waar vele gebouwen met arcades staan. Bologna is de stad van de arcades en van 22 torens. We doen onderweg nog wat inkopen en gaan ons de rest van de dag onledig houden met afkoelen van onze rit, wat koers kijken en lezen.
24 juli 2022
Vandaag is het minder warm dan gisteren. Toch pakken we het op dezelfde manier aan. We willen met de fiets tot het Sanctuorio of the Madonna di San Luca aan de andere kant van de stad. Het wordt een tocht van 25 km. In het begin volgen we de kleine ring rond de stad langs de vele stadspoorten of resten ervan. De mooiste vinden we de Porta Saragozza (foto).
Daar moeten we het rustige fietspad langs de ring verlaten, weg van de stad. De straat loopt langzaam omhoog. Vanaf de Arco Melancello gaat het stijgingspercentage enorm de hoogte in. Zelfs met onze e-bikes halen we maar 7 km/u. Gedurende het ganse traject vanaf de Porta Saragozza loopt er een arcaden-galerij (foto) naast de weg. De voetgangers maken dankbaar gebruik van de schaduwrijke wandelarcade. Wij moeten de zon trotseren. Nat van het zweet bereiken we het Sanctuorio (foto).
We dalen terug af naar de kleine ring en aan de Porta Castiglione rijden we terug de hoogte in naar San Michele in Bosco waar we een prachtig uitzicht voorgeschoteld krijgen van de oude binnenstad (foto).
Op de terugweg tracteren we ons op een echte Italiaanse gelato. Niets beter dan een typisch artisanaal ijsje. Dat kan smaken. De rest van de dag luieren we in ons koele huisje en maken ons klaar voor de laatste avond in Italië. Hier eindig ik ook het verslag over onze reis naar Kosovo.
