juli 2022 – Guido Nussbaum

Zwitserland, Frankrijk en Luxemburg

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 28 juli 202228 juli 2022 Comments

25 juli 2022

We hebben in het verleden nog niet veel geluk gehad met vakantie in Zwitserland. En dit jaar wordt het er niet beter op. Aan de Italiaans-Zwitserse grens begint het al : een half uur aanschuiven en dan moeten we ons nog een autosnelwegticket aanschaffen voor 40 euro. Weer aanschuiven.

Aan de Gotthardtunnel staat er 6 km file. We besluiten dan maar de Gotthardpas te nemen. Wondermooie vergezichten zijn ons deel. Om in Bern te geraken moeten we dan ook nog de Sustenpas (foto) over. Daar picknicken we met zicht op een smeltende gletsjer.

Omdat we toch in de buurt van Lauterbrunnen zijn, willen we de drie bekendste watervallen van Zwitserland bezoeken, namelijk :

De Murrenbach : de hoogste waterval met zijn meer dan 400 m. Ze staat zo goed als droog, er loopt een straaltje water langs de bergwand naar beneden.
De Trummelbach : de mooiste en ondergrondse waterval. De grot sluit om 18 uur. We zijn 6 minuten te laat (door dat gedoe aan de grens).
De Staubbach : de meest bekende doordat ze voorkomt in een aantal films en Goethe de inspiratie gaf voor één van zijn gedichten. Normaal vernevelt ze even in de zomer : nu was ze precies helemaal vernevelt.

Viel dat even tegen ja. Dan maar verder naar ons einddoel Bern. We betrekken er ons appartement in Belp, even buiten de stad. Bij onze eerste inspectie trekken we de deur van de vaatwasser open : wat een stank kwam daar uit. Er bleek rottende vis in te zitten. Het appartement was schoongemaakt op 11 juli en nu 14 dagen later begon de toen waarschijnlijk niet geïnspecteerde machine enorm uit zijn bek te stinken. De hele kamer was binnen de minuut precies het vilbeluik. Marina belt direct naar de gastheer, maar ze kunnen ons geen andere kamer geven wegens volzet. We pakken onmiddellijk terug in en besluiten voor deze nacht iets anders te huren in Pontarlier (Frankrijk). Wel 140 Km verder en onderweg worden we nog geflitst ook : ik schat 73 waar er 70 mocht gereden worden.

26 juli 2022

Marina is de ganse voormiddag bezig met het terugeisen van het huurgeld voor ons verblijf van gisterenavond. Het ging wel over een verblijf van drie dagen. Als ze haar tanden ergens inzet komt het meestal wel goed : rond 11 uur komt het bericht dat alles teruggestort zal worden. Ze hadden onze verontwaardiging over de stank begrepen nadat ze zelf, waarschijnlijk, hun neus eens in de vaatwas en de kamer gestoken hadden. Nu kunnen we verder met de reis. We hadden deze nacht al iets anders geboekt in de buurt van Mulhouse voor twee nachten.

Na de teleurstelling van gisteren qua watervallen willen we nog één poging doen : de waterval op de Doubs in Le Brenet, juist over de Zwitserse grens. De waterval is te bezoeken per boot. Bij aankomst blijkt de boot niet uit te varen wegens het veel te lage peil van het water in het meer. Een wandeling van 11 km is ons deel om tot bij het natuurfenomeen te geraken. Kan je onze verwondering voorstellen wanneer de ‘chute’ volledig droog staat (foto’s).

We rijden maar vlug naar ons verblijf en sluiten de dag af.

27 juli 2022

We maken onze laatste fietstochten vandaag. Vlak na de middag bezoeken we Mulhouse, stad in de Elzas. Er zijn wel meestal fietspaden aanwezig, maar dan op zijn Frans. Overal duiken obstakels op : bushokjes, palen, vuilbakken,… Ze zijn bovendien slecht aangegeven. Er wordt hier blijkbaar ook toegelaten om op voetpaden te fietsen. De bestemmingen op onze 25 km lange trip zijn :

Sweissdissi : een beeld als ode aan de stratenmaker.
De Belvedere toren : kleine Eifeltoren met zicht op de stad (is nu afgesloten wegens herstellingswerken, dus daar gaat ons stadszicht) met in de buurt de ‘hongerende man’.
Hotel de Ville : het mooi beschilderde gemeentehuis met museum (foto).
Le Bollwerk : stadspoort uit 1385 met nog een klein stukje stadsmuur (foto).
L’Entrepot : komisch theater.
Het uit metaalschroot gemaakte standbeeld van een man (foto).
Onderweg zijn we in Sausheim nog een kanon en een tank uit 1944 gepasseerd.

’s Avonds stippelt Marina nog een tripje uit van 20 km in de buurt.

28 juli 2022

We maken vandaag nog een tussenstop in Luxemburg-stad en boeken een kamer op 3 km van het centrum. Het openbaar vervoer is in gans het groothertogdom gratis. Toch nemen we de fiets bij gebrek aan een duidelijk vervoersplan. We bezoeken alleen de hotspots :

De passerelle : een mooie brug in het groen met onderaan een voetgangers- en fietsdoorgang.
Het Constitutie Plein : met een mooi uitzicht over de Grund, de oude stad. Ook Gelle Fra is er te bezichtigen. Het is is hoge kolom met bovenaan een goudkleurig beeld.
De Corniche (foto) : het mooiste balkon ter wereld met zicht op de rivier Alzette, het klooster van Neimenster en de oude stenen brug Pont du Stierchen. De Corniche loopt boven op de beroemde kazematten (foto).
Porte des Trois Tours : inkompoort voor het hoger gelegen deel van de stad waarachter de winkelstraten liggen.

De Corniche met de stad op de achtergrond

Pont de Stierchen met links de kazematten en rechts een deel van het klooster van Niemenster

Het is nog een hele bedoening om op ons vertrekpunt terug te geraken omdat Marina haar GSM bijna plat is en ik geen vertrouwen meer heb in de Garmin. Maar de buskaarten in de hokjes brengen ons veilig thuis omdat we de beginhalte in ons hoofd hadden opgeslagen.

Zo komt er een einde aan bijna 5 weken rondtoeren in Zuidoost-Europa. We deden 16 landen aan en fietsten 425 km, legden een heel aantal kilometers te voet af (minstens 100), deden honderden trappen en zullen bijna 6.000 km gereden hebben. We overnachtten voor het eerst op een boot terwijl we al slapend 250 km aflegden. Het was een unieke ervaring en voor herhaling vatbaar.

Corona was nog niet helemaal weg. Vooral in Duitsland en Italië waren mondmaskers verplicht op het openbaar vervoer. In Italië ook in de winkels. In bussen, kabelbanen en waar mensen dicht op elkaar stonden droeg het merendeel van de mensen nog mondkapjes behalve dan in Kroatië, Montenegro en Kosovo waar corona ver weg leek. Op de overzetboot droeg alleen het personeel er nog.

Vooral Slovenië en Kroatië bleken qua natuur uitmuntend. Bratislava en Praag vielen bijzonder mee. Bologna was een zegen om in te fietsen en het verkeer in Napels was verschrikkelijk. Over het verkeer dan. De hectiek begon met de taxichauffeurs van Dubrovnik. Daarna kwam het drieluik Montenegro, Kosovo en Albanië. Allen met verschrikkelijk slechte wegen en verschrikkelijk slechte chauffeurs. Het zijn ook de enige drie landen waar regelmatig grote winkels opdoken die alleen velgen verkopen. Te begrijpen met zo’n slechte staat van de wegen. Napels moest er niet voor onderdoen en met uitbreiding het binnenland van Italië en de centra van de dorpen in Frankrijk. Frankrijk is veruit het land met de meeste kassa’s (flitspalen) naast de baan en de meeste obstakels op de wegen. Als ze zo verder doen is de Tour de France organiseren binnenkort onmogelijk.

Nog één opvallend ding : vele watervallen en waterlopen stonden droog, gletsjers zag ik met eigen ogen smelten. Mensen kloegen over het weinige water dat er dit jaar uit de lucht viel. Zou de opwarming van de aarde toch een feit zijn ?

En nu wachten op de zomer van 2023 voor onze volgende roadtrip.

Italie

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 25 juli 202225 juli 2022 Comments

19 juli 2022

We waren een beetje bang dat onze nachtrust niet zo vlot zou verlopen. We slapen zeer goed en worden om 7 u 30 door de luidsprekers opgeroepen om onze kajuit te verlaten. De zeereis zit er pas op rond 10 uur, wanneer we de ferry verlaten op Italiaans bodem.

Omdat we pas vanaf 17 uur onze optrek in Napels mogen betreden, besluiten we om dwars door Italië te rijden langs secundaire wegen. Zo zien we het echte Italiaanse binnenland. Op de autosnelweg zie je alleen veel wagens en vangrails. De wegen in het binnenland zijn in erbarmelijke staat. Putten van 40 cm diep zijn schering en inslag, in de steden ontbreken soms de putdeksels in het midden van de weg en het rijgedrag van de Italianen is er nog steeds niet op verbeterd. Voorrang is er alleen voor hen, ze schieten voor je in uit zijwegen, steken je overal voorbij want witte doorlopende lijnen zijn voor hen straatversiering en overal rijden ze minstens 30 km te snel.

Om de tijd door te krijgen bezoeken we nog het stadsplein met zijn kathedraal van Pompei (foto). Wel de stad, niet de ruïne want die ligt tegen de Vesuvius aan.

Maar het ergste qua verkeersbelevenis moest nog komen : een stadsrit door Napels. Het is een echt kluwen. Verkeerslichten = versiering. Overal en langs alle kanten schieten motorfietsen, groot en klein, je voorbij. Ik ben blij dat we zonder deuken onze oase, midden in de stad, bereiken. Het is een afgesloten (door slagbomen en bewaker) wijkje, minder dan 100 meter van het wespennest Napels.

20 juli 2022

Met de verkeerstoestanden van gisteren nog in het achterhoofd, hebben we beslist de auto niet meer te gebruiken in Napels. Met de fiets is het nog gevaarlijker dus laten we die ook op stal. Dan maar te voet in combinatie met de metro. Een dagkaart kost ons 3,50 euro p.p. en daarvoor mag je het ganse openbaar vervoer gebruiken inclusief de 3 Funicolaria of bergtreinen.

Na de middag vertrekken we onder een loodzware zon en rond 35 °C. We sporen van Materdei naar Piazza Dante met het standbeeld van Dante Alegheri en het Vittorio Emmanuel gebouw. We stappen dan onder de Porta Alba door en volgen de Via del Tribunal. We willen Napoli Sottoranco (ondergronds Napels) bezoeken maar daar staat een rij waar je niet over kunt kijken. Onderweg zien we een bronzen beeld van Pulcinella, de Italiaanse Jan Klaassen : een boertige volksfiguur. Iedereen wil zijn neus aanraken en die blinkt dan ook fel. Dan maar verder tot aan de Porta Capuana (foto).

We stappen verder tot Piazza Garibaldi met het gelijknamige standbeeld en galerie. Daar nemen we terug de metro tot Duomo. We slenteren door de straten tot aan het klooster van Santa Chiara. Hier huisden in het verleden de zusters Clarissen en de Franciscanen broeders. De inkom voor senioren is 4,50 euro p.p.. Vooral de mozaïeken op de zuilen en de fresco’s in de zuilengalerijen zijn de moeite waard (foto’s).

We willen ook maar twee van de waarschijnlijk meer dan honderd kerken bezoeken. We beginnen met de vlak bij het klooster gelegen en zeer sober ingerichte Chiesa Santa Chiara en enkele meters verder de Gesu Nuevo met zijn weelderig interieur. Daarna terug naar Piazza Dante waar we, na een lekker en verdiend ijsje, terug de metro opstappen om in Vanvitelli de Funicolare te nemen. Gewoon om het eens te beleven (foto).

Moe en na een wandeling van meer dan 10 km komen we rond 19 uur terug aan in onze oase.

21 juli 2022

We passen vandaag het zelfde systeem toe als gisteren : stappen in combinatie met de metro. De eerste halte wordt de haven en omgeving. Via de fontein van Neptunus en de Galeria Umberto I belanden we op Piazza Plebiscito met zijn Basilica Reale en zijn Palacio Reale (foto).

Uiteindelijk bereiken we de zee met zijn Castel Dell Ovo uit de 12de eeuw en zijn Castel Nuovo uit de renaissance (1490). Foto’s :

Aan het Castel Nuovo nemen we terug de metro naar de halte Toledo. Volgens onze gastvrouw het mooiste metrostation ter wereld (foto).

We bollen verder tot de funicolare Montesanto waar we stijgen tot Piazza Morghen van waaruit we naar het Castel Sant Elmo kruipen, want de warmte en de vermoeidheid slaan toe. We besluiten toch één Castel binnenin te bezoeken. Voor 5 euro mogen we beiden binnen. Boven op het fort hebben we een prachtig 360° panorama over Napels en de Middellandse Zee. We zien in de verte ook Capri en de Vesuvius liggen (foto).

Nu nog een lekker chocolade-ijsje en dan terug naar onze verblijfplaats. Zwaar vermoeid sluiten we onze driedaagse Napels af.

23 juli 2022

Gisteren reden we van Napels tot Bologna. Het was een loodzware en bloedhete dag. De ganse dag gaf de thermometer in de wagen meer dan 40° C aan. We arriveren om 18 uur bij onze nieuwe verblijfplaats op 4 km van het oude centrum van Bologna. Gelukkig hebben we airco zodat we ogenblikkelijk kunnen afkoelen.

We zitten hier zeer rustig en bezetten een bijgebouw van een plattelandshuis. De luiken blijven de ganse dag dicht wegens de nog steeds hoge temperaturen. Men raadt ons aan het stadsbezoek voor de middag te doen. Om 9 uur is het al 27°C en de voorspelling is dat de temperatuur per uur twee graden zal stijgen.

Om 10u30 vertrekken we met de fiets richting het centrum. Bologna is een echte fietsstad. Naast de grote invalswegen is er een vrijliggend fietspad en binnen de autoluwe, op veel plaatsen autovrije, binnenstad is het heerlijk rustig fietsen. Wegens de grote warmte is er weinig volk op stap. We fietsen achtereenvolgens naar :

Porta San Donato : één van de vele poorten van de stad.
Basilica San Pietro waar de aartsbisschop zetelt.
Piazza Maggiore met zijn Neptunus fontein (foto), Palazzo Re Enzo en Basilica San Petronio.
Two Towers : de twee schuine torens (foto) Asinelli (97m) en Garisenda (48m) van de stad. Ook samen met de fontein van Neptunus het uithangbord van de stad.
Basilica di Santo Stefano : bestaat uit 7 kerken en een abdij (foto’s).
Casa Isolani (foto) : gebouwd in de 13de eeuw.

We verlaten de stad langs de via Maggiore (foto) waar vele gebouwen met arcades staan. Bologna is de stad van de arcades en van 22 torens. We doen onderweg nog wat inkopen en gaan ons de rest van de dag onledig houden met afkoelen van onze rit, wat koers kijken en lezen.

24 juli 2022

Vandaag is het minder warm dan gisteren. Toch pakken we het op dezelfde manier aan. We willen met de fiets tot het Sanctuorio of the Madonna di San Luca aan de andere kant van de stad. Het wordt een tocht van 25 km. In het begin volgen we de kleine ring rond de stad langs de vele stadspoorten of resten ervan. De mooiste vinden we de Porta Saragozza (foto).

Daar moeten we het rustige fietspad langs de ring verlaten, weg van de stad. De straat loopt langzaam omhoog. Vanaf de Arco Melancello gaat het stijgingspercentage enorm de hoogte in. Zelfs met onze e-bikes halen we maar 7 km/u. Gedurende het ganse traject vanaf de Porta Saragozza loopt er een arcaden-galerij (foto) naast de weg. De voetgangers maken dankbaar gebruik van de schaduwrijke wandelarcade. Wij moeten de zon trotseren. Nat van het zweet bereiken we het Sanctuorio (foto).

We dalen terug af naar de kleine ring en aan de Porta Castiglione rijden we terug de hoogte in naar San Michele in Bosco waar we een prachtig uitzicht voorgeschoteld krijgen van de oude binnenstad (foto).

Op de terugweg tracteren we ons op een echte Italiaanse gelato. Niets beter dan een typisch artisanaal ijsje. Dat kan smaken. De rest van de dag luieren we in ons koele huisje en maken ons klaar voor de laatste avond in Italië. Hier eindig ik ook het verslag over onze reis naar Kosovo.

Kosovo

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 19 juli 202219 juli 2022 Comments

15 juli 2022

Het duurt even eer we uit Podgorica raken en daar is mijn kameraad de GPS verantwoordelijk voor. Gelukkig weet ik dat we richting Kolasin in de noorden moeten. De eerste 50 Km rijden we op een gloednieuwe betalende autosnelweg. Tunnels en viaducten volgen elkaar op. Prachtige vergezichten in een Alpijns landschap zijn ons deel. Nabij Kolosin moeten we de snelweg verlaten en tot onze niet geringe verbazing krijgen we de rit gratis (zei de man in het betaalhokje).

Naargelang we dichter de grens met Kosovo naderen wordt de weg steeds slechter. Daarna hebben we weer twee grenscontroles aan ons been. Aan Montenegrijnse kant loopt het vlot, we zijn dan ook de enigen die over willen. Aan Kosovaarse kant gaat het minder vlot : onze groene verzekeringskaart (die nu wit is) blijkt er niet geldig. We moeten een speciale verzekering nemen die 15 dagen geldig is in Kosovo. Prijs 15 euro.

Na de formaliteiten aan de grens willen we de White Drinit stroomversnellingen nabij Radac eren met een bezoek. Maar ze vinden is wat anders. Gelukkig heb ik een ervaren co-piloot die me met stalen zenuwen op het juiste pad leidt. Het is namelijk zo dat in dit land wegwijzers, dorpsnamen en aanduidingen naar toeristische plaatsen noch in velden noch in wegen te bespeuren zijn.

Het White Drinit resort blijkt nog beter mee te vallen dan oorspronkelijk gedacht : er waren niet alleen mooie waterpartijen en schaduwrijke en avontuurlijke wandelpaadjes maar, last but not least : een waterval.

Na deze meevaller, dachten we dat de dag niet meer stuk kon, maar. Om 17 uur komen we aan bij ons appartement in Pristina, de hoofdstad van Kosovo. Ik wil natuurlijk nog het laatste deel van de tourrit zien : de TV werkt niet. De koelkast geeft warmte i.p.v. te koelen. Er is geen zetel aanwezig en alle kranen staan los. En hier gaan we drie dagen verblijven ? We hopen dat we het zolang uithouden. Uiteindelijk zijn de TV en koelkast rond 19 uur opgekalefaterd. Want gemaakt, daar vrezen we voor.

16 juli 2022

Ondanks de verouderde toestand van ons appartement kunnen we toch de ganse voormiddag lekker in de schaduw op ons terrasje zitten. De zachte bries doet deugd. Alleen het zicht op een elektriciteitspaal uit de jaren stilletjes is er te veel aan (foto). Je kan hem aanraken vanaf het terras en alles is met haken en ogen aan elkaar gemaakt.

Tijdens de namiddag wandelen we onder een stralende zon door de stad. Vermits straatnamen een zeldzaamheid zijn en we geen verbinding hebben met een satelliet wegens de hoge roamingkosten, heb ik een tochtje uitgestippeld zoals in de goeie oude tijd : zoveelste straat rechts, daarna zoveelste straat links,…

Bij ons eerste monument, NEWBORN, loopt het al fout. Uiteindelijk vinden we het juiste traject en doen we vervolgens volgende bezienswaardigheden aan :

Bill Clinton monument : werd opgericht in 2019 omdat hij er voor zorgde dat de bombardementen door de Serviërs stopten in 1999 en er zo een einde kwam aan het conflict tussen Servië en zijn, volgens hen, nog steeds opstandige provincie. Slechts een paar landen erkennen Kosovo als land. Waaronder de USA en Groot-Brittannië. Daarom ook dat er boulevards vernoemd zijn naar George Bush, Bill Clinton en Tony Blair.
Mother Theresia Cathedral : een zeer sober ingerichte kerk ter ere van moeder Theresa.
De Nationale Bibliotheek : gebouwd in 1982 en beschouwd als één der lelijkste gebouwen ter wereld. Ik vind het wel iets hebben.
Verrezat e Deshmoreve : vuil monument ter ere van de slachtoffers van de oorlog van 1999. De graven in de buurt zijn meestal wel uit wit marmer. Vanaf het monument heb je ook een stadszicht.
Sheshi Skenderbeu : ruiterstandbeeld ter ere van de Albanese held die streed tegen het Ottomaanse rijk in de 15de eeuw. Kosovo wordt voor een groot deel bevolkt door etnische Albanezen. Je ziet hier enorm veel Albanese vlaggen.
Newborn monument : na wat geslenter door de binnenstad komen we onverwachts toch nog terecht aan het Newborn monument. Een modern werkstuk uit opstaande letters die regelmatig in een andere kleur of kleuren worden geschilderd.
Het Paleis voor de Jeugd : dit monumentale gebouw staat vlak achter het Newborn en staat als typische communistische bouw in fel contrast met het moderne Newborn.
Heroinat : vlak tegenover Newborn staat dit monument gemaakt uit meer dan 26.000 medailles met een vrouwenhoofd zoals het monument voorstelt. Dit ter nagedachtenis van de meer dan 26.000 verkrachte Kosovaarse vrouwen door de Servische nationalistische strijders tijdens de oorlog van 1999.

Foto’s :

Newborn met op de achtergrond een deel van het Paleis voor de Jeugd

Het Paleis voor de Jeugd vanaf de straat van ons appartement. Is het eerste wat we zagen van Pristina.

Moe van onze 9 Km lange wandeltocht, ploffen we neer op ons bed bij gebrek aan een zetel.

17 juli 2022

We hebben onze rit met de fiets tot vandaag, een zondag, uitgesteld. We hadden al opgemerkt dat het verkeer hier een warboel is èn levensgevaarlijk om door te fietsen. Een ander probleem is dat onze twee doelen bijna uitsluitend te bereiken zijn via de snelwegen in de buurt. We moeten daar op de pechstrook rijden, zo hadden we het toch gezien van andere fietsers. Bij elke af- en oprit heb je meer dan twee ogen nodig om niet onder de wielen van een wagen te geraken. Nergens geeft men fietsers voorrang, ook al fiets je op een voorrangsweg. We geraken desondanks heelhuids op onze eerste bestemming : Gazimestan. Een monument uit de 14de eeuw voor de martelaren (foto). Boven op de toren heb je een mooi uitzicht over de streek rond Pristina en de stad zelf. Om het monument te mogen bezoeken moeten we onze ID’s achterlaten bij twee politieagenten aan de ingang. Onze fietsen zijn wel veilig bij hen. Bij ons vertrek vraag ik aan één van de agenten of we wel mogen fietsen op de snelweg. Natuurlijk antwoordt hij, we zijn hier in Kosovo.

Gerustgesteld zetten we onze weg op de pechstrook verder naar het zuidelijk gelegen Graçaniça. De helse rit brengt ons zonder ongelukken bij het klooster van het stadje. Het ziet er fantastisch uit, zowel aan de binnen- als de buitenkant (foto). De binnenzijde hebben we alleen maar kunnen bewonderen van uit de openstaande poort en een kleine zijdeur. We hadden geen bedekte bovenarmen, vandaar.

Om de terugweg niet zo hectisch te laten verlopen, besluit ik naar de hoogste heuvel in de buurt te rijden en te kijken waar Pristina ligt. We zien de stad in de verte aan onze voeten liggen en proberen er recht op af te rijden. Wonder boven wonder lukt het ons en zien we na een tijdje de Mother Tereza Cathedral voor ons opduiken. Vanaf hier kennen we de weg nog van onze voettocht gisteren.

Nu nog alles een beetje herschikken in onze tassen, want morgen nemen we de nachtboot van Durres in Albanië naar Bari in Italië. Eens wat anders dan in een studio of appartement overnachten.

18 juli 2022

We blijven tot de laatste minuut in ons krot te Pristina. We kregen er de laatste twee dagen nog nachtlawaai bij ook. We raken vlot de stad uit en hebben daarna autosnelweg, waar je 80 mag rijden, tot Prizren. We proberen de ZEER drukke stad te bezoeken en vinden, na drie keer het centrum doorkruist te hebben, een privé parkeerplaatsje voor 5 euro. De sympatieke man kent Gent goed want de kinderen van zijn broer voetballen er. We stappen over het bekende en oude stenen bruggetje, langs de Xhamia e Sinan Pashes moskee waar juist opgeroepen wordt tot het gebed van 13 uur. De moskeeën wedijveren met mekaar om ter hardst roepen. Al uitgenodigd worden tot gebed, bestijgen we de heuvel achter de moskee tot het Kalaja, fort, van Prizren. We genieten nu van een panorama over de stad (foto).

Stadszicht vanaf Kalaja op de stenen brug en de moskee.

Daarna gaat het verder richting Kosovaars-Albanese grens waar de grens geplogenheden herbeginnen. Het gaat er tamelijk vlot vooruit alhoewel de douane beambten zeer norse mensen zijn.

Omdat onze boot richting Italië pas om 23 uur vertrekt, trekken we nog de vertrekstad Durres (Albanië) in. Het is een typische stad aan de Adriatische Zee. Zeer net ook. We flaneren wat op de dijk, bezoeken het vervallen amfitheater en de stadsmuur. Op de dijk staan er verschillende beelden. Eén ervan stelt een hoop zangers voor (foto) : het zijn Mick Jagger, Tina Turner, Bob Dylan en een onbekende zanger op de bank.

V.l.n.r. : Mick Jagger, onbekende gitarist, Tina Turner en Bob Dylan

Om 20 uur schepen we in en betrekken onze kajuit bestaande uit een stapelbed, badkamertje met W.C. en een kleine kast. We blijven op het dek wachten en kijken hoe de boot geladen wordt met auto’s, vrachtwagens en bussen. Met 1 uur vertraging varen we af en even later leggen we ons te rusten.

Montenegro

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 15 juli 202215 juli 2022 Comments

13 juli 2022

We verlaten Dubrovnik en 10 Km verder Kroatië waar het grensritueel weer begint. Voor degenen die het niet meer moesten weten : één grensovergang is twee keer wachten, twee keer je pas checken en lang wachten. Het land waar we in terechtkomen is de zelfverklaarde volksrepubliek Srpska waar vooral Serviërs wonen. Het is een federatie binnen Bosnië-Herzegovina met als hoofdstad Banja Luka. En het is een versnipperde federatie die zowel in het noorden als in het zuiden voorkomt. Dit deel van Bosnië-Herzegovina ligt niet zo goed bij de internationale gemeenschap wegens zijn etnische zuiveringen tijdens de Balkanoorlog in de jaren ’90. De Serviërs waren namelijk verantwoordelijk voor de genocide van Srebrenica onder leiding van Ratko Mladic op 8.000 Bosniakken.

Na 50 Km zitten we aan onze volgende grensovergang, deze van de federatie met Montenegro. Hier controleert men ook de inschrijvingskaart van de auto. Dus nog langer wachten. Daarna kunnen we eindelijk verder bollen langs Niksic en zijn mooie meren (foto) tot Podgorica. De maximumsnelheid ligt overal op 80 Km, maar meestal is het 50 of 60. Iedereen houdt zich daar min of meer aan. Niet verwonderlijk want om de 10 Km staat er een politiecombi. We arriveren rond 13 uur op ons modern appartement tegen het centrum van de stad.

Nadat we Jonas Vingegaard in de Tour de rit zien winnen en de gele trui pakken, fietsen we richting het Daybabe Klooster. Het ligt zo’n 10 Km buiten de stad en de binnenzijde is volledig in de rotsen uitgehold. De inkom is gratis en er is geen mens te zien. De grootste kapel is slechts enkele vierkante meter groot en het geheel is precies gemaakt voor kabouters (foto’s).

We keren terug naar ons logement na een vergeefse zoektocht naar de plaatselijke Niajara Waterval. De winkels en handelszaken zijn vandaag en morgen gesloten wegens plaatselijke feestdagen. Gelukkig hebben we proviand bij als noodrantsoen. Tot overmaat van ramp valt terwijl in dit intik de elektriciteit uit voor meer dan een uur : het is vandaag dan ook de dertiende.

14 juli 2022

Omdat het 32°C warm is, nemen we de fiets om de stad te bezoeken. We doen het kalm aan en zoeken zoveel mogelijk de schaduw op. In volgorde rijden en stoppen we bij volgende bezienswaardigheden:

De Orthodoxe Kathedraal van de Verrijzenis van Christus
De Millennium Bridge met vlak ernaast een mooie fietsbrug
Het Vladimir Vysotsky monument : was een populaire Russische dichter die zijn gedichten zong begeleid van een gitaar, zoals hij zelf zei.
De oude Ribnica Brug : een oude stenen brug, de oudste van de stad
De Clock Tower uit de 18de eeuw en symbool van de oude stad (Stara Varos). In de buurt vinden we ook de oudste moskee uit de 15de eeuw en verschillende graffiti.
Het standbeeld van Josip Broz Tito : de stad heette in de tijd dat deze over ex-Joegoslavië heerste Titograd. Velen gebruiken nog deze oude naam en hebben heimwee naar het oude moederland.

Foto’s :

Fietsbrug met op de achtergrond Millennium Bridge

Bijna overal in de stad zijn er vrijliggende fietspaden. Voor een grote stad is het hier zalig en rustig fietsen. ’s Avonds gaan we nog eens tevergeefs op zoek naar de Nijagara Waterval met de fiets. Ik vrees dat die waterval een fabeltje is om toeristen te lokken. Op de door ‘Google maps’ aangeduide plaats vinden we een stromend beekje (foto).

Het is onze laatste avond in Montenegro.

Kroatië

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 13 juli 202213 juli 2022 Comments

10 juli 2022

Een nieuwe dag, een nieuw land. Vandaag gaan we het Nationale Park van Krka verkennen. Onder een zwaar bewolkte lucht rijden we eerst 300 Km om aan de noordelijke zijde van het park terecht te komen. Daar kopen we een dagkaart voor het ganse park all-in. De inkomprijs p.p. komt op 200 kuna ( 1 euro = 7,20 kuna). We stappen direct naar het platform aan het water om de Roski Slap op beeld te kunnen vastleggen (foto).

Men had ons aangeraden aan de kaartenkiosk om even de grot bovenaan de waterval te bezoeken. Men had het aantal trappen, nl. 517, vergeten te vermelden (foto). Marina heeft weer afgezien maar wou persé mee naar boven. De grot op zich stelde weinig voor : een gang van een 30-tal meter lang.

Na ons bezoek begeven we ons naar het appartement waar we zullen verblijven in Konjevate een deelgemeente van Lazovic. We rusten even uit en rijden dan naar Stradinsk waar we om 18 uur de boot nemen naar Stradinski Buk. Echt de mooiste waterval van Kroatië. De bootreis was inbegrepen in de dagtickets. We maken een wandeling in de buurt van deze waterval en nemen een paar prachtige foto’s. Daarna keren we met de boot van 19 u 30 terug.

11 juli 2022

Wat ben ik blij dat de grenzen binnen de EU afgeschaft zijn. Vandaag weer een staaltje meegemaakt van het oude Europa, waar je aan elke grens moest aanschuiven en van geld wisselen. Op ons traject van Sibenik naar Dubrovnik passeren we tweemaal de grens : eerst deze van Kroatië naar Bosnië-Herzegovina en 10 Km verder de omgekeerde grensovergang. Gevolg : samen goed voor 25 minuten aanschuiven. Je moet maar in de regio Dubrovnik wonen om steeds hetzelfde aanschuifritueel te moeten doorstaan.

Onderweg genieten we van de prachtige azuurblauwe hemel en de panoramische vergezichten op de Adriatische zee met zijn verspreide eilanden en grote jachten (foto).

Om 14 uur zijn we al ter plaatse. We logeren in een rustige straat hartje Dubrovnik. Alles ligt binnen loopafstand. In de namiddag doen we een poging om door de oude stad te fietsen. Dit blijkt een onmogelijke opdracht. Er zijn juist twee enorme cruiseschepen aangemeerd en het is over de koppen lopen. Zelfs te voet en met de fiets aan de hand lukt het niet. Dan maar terug naar onze verblijfplaats om wat te rusten in de schaduw van de bougainville (foto).

s’ Avonds doen we al wandelend een tweede poging om de oude stad te bezoeken. We slenteren wat rond op de geplaveide hoofdstraat en genieten van een ijsje. Het is eens wat anders : Dubrovnik by night (foto).

In de stad werden grote fragmenten van ‘Game of trones’ gefilmd. Verschillende personages en de ijzeren troon zijn er te bewonderen (foto).

Het is al de tweede keer dat we hier verblijven en tweemaal rond dezelfde periode, maar vandaag was het vele malen drukker dan de vorige keer.

Nog twee vaststellingen vandaag. Geen enkele, maar dan ook geen enkele Kroaat houdt zich aan de verkeersregels qua snelheid en de taxichauffeurs van Dubrovnik zijn, excuseer me de uitspraak, pretentieuze smeerlappen die je van het zebrapad, zelfs het voetpad rijden en die denken dat de rijweg er alleen voor hen is.

12 juli 2022

Onder een temperatuur van 30°C en een blauwe lucht fietsen we de berg Srd op. Mijn relatie met de taxichauffeurs hier wordt er niet beter op. Zelfs op het verkeersarme wegje rijden ze je van de baan, maar dan echt van de baan. Eén keer kom ik bijna ten val en heb ik de bestuurder zijn rug vol gescholden. Onderweg stoppen we enkele keren om te genieten van de panoramische vergezichten. We kunnen ook mooie plaatjes schieten van de ganse, ommuurde, stad Dubrovnik (foto).

Op de top wippen we even binnen in het oorlogsmuseum, inkom 30 kuna p.p.. Het museum gaat over de oorlog van 1991 tussen Kroatië en de toen nog Bosnisch-Servische Federatie. Er lopen filmpjes over de bombardementen op Dubrovnik. Je vindt er ook de gebruikte vuurwapens en foto’s over de vernielingen in de stad. Het museum is gevestigd in een bunker (foto) die gebruikt werd door de Kroaten.

De terugweg verloopt probleemloos, het is namelijk steeds bergaf. De rest van de dag gebruiken we om te recupereren van de vorige, soms fysisch zware, dagen.

Slovenië

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 9 juli 20229 juli 2022 Comments

6 juli 2022

De ganse voormiddag cruisen we door Oostenrijk langs het romantische Wenen en het zuidelijker gelegen Graz.

Rond 13 uur parkeren we naast de Drau, hartje Maribor, ook gekend onder haar Duitse naam Marburg. Vermits we pas vanaf 14 uur ons appartement binnen mogen, slenteren we even langs de oever van de rivier met zijn Judgement – en Water Tower (foto’s) : twee verdedigingstorens uit de middeleeuwen.

Daarna wandelen we even de binnenstad in door verkeersvrije straten. Op onze weg vinden we Maribor Castle en Plague Column (foto), dit laatste werd opgericht door vrome burgers uit de stad in 1681 ter nagedachtenis van de slachtoffers van de pest die een jaar eerder door de stad raasde en 1/3 van de bevolking doodde.

Ons logement valt voor het eerst tegen. De beloofde airco is er niet en ook toiletpapier moeten we ontberen. Het ruikt tevens een beetje muf en we zullen in twee aparte bedden moeten slapen. We maken dan maar een fietstocht in de buurt van ca. 25 Km. Een groot deel ervan op vrijliggende- en goed aangegeven paden.

7 juli 2022

Vandaag maken we een korte trip van Maribor tot Bled. We bereiken Bled al rond 12 uur. Omdat de meteo voor de namiddag zwaar onweer voorspelt, besluiten we de Vintgar Kloof meteen af te wandelen. De normale parking bij de kloof is niet bereikbaar wegens werken. We vinden in een dorpje op 2 Km van de ingang een kleine parkeerplaats. Aan de kassa van de kloof betalen we 7 euro p.p. (senioren, want daar maken we nu helaas deel van uit). Het wordt een prachtige tocht langs het snelstromende riviertje met soms grote niveauverschillen. Het pad waarop we wandelen is van hout en in de rotsen verankerd. Het lijkt wat op de Passarella van Relleu (Spanje), maar dan in het groot en 1600 meter lang (foto).

Halfweg bevinden we ons op het diepste (200 m) en smalste punt van de kloof (foto). De ene stroomversnelling volgt na de andere op. Daarna volgt nog de hoge spoorwegbrug waaronder een natuurlijke barrage ligt.

De kloof sluit af bij de Sum waterval (foto), waarna we de terugtocht aanvangen. Je mag de kloof maar in één richting door en dus wacht ons een tocht door het bos en hoog boven de kloof. Een tocht met 270 trappen opwaarts (dit is de autist in mij) en vele onvoorziene kilometers. Terug aangekomen aan de betaalkiosk zien we dreigende onweerswolken opwellen. We zullen ons moeten haasten om niet nat te worden. Helaas vergeefse hoop : we arriveren kletsnat aan de auto na een wandeling van 11 Km in totaal. We gaan het morgen voelen aan onze oude knoken, vrees ik.

In de gietende regen betrekken we onze studio rond 16 uur in een typische chalet. Zeer proper en praktisch ingericht. Tevens met een terras waar we morgen hopelijk droog zitten te genieten in het zonnetje.

8 juli 2022

Eindelijk nog eens een flauw zonnetje. Het zal een drukke dag worden want we moeten enkele doelen van gisteren inhalen. Om 10 uur zetten we al koers naar de streek rond het Bohinjsko Jezero (het meer van Bohinj). We rijden naar Ukanc aan het einde van het meer waar we naar Slap Savica (foto) klimmen langs 530 trappen. Een stevige fysieke inspanning zo vroeg op de dag. Inkomprijs 2,50 euro p.p. (senior). De waterval zelf is 78 m hoog.

Watervallen, het blijft mijn dada en in de komende dagen hoop ik er nog enkele aan te doen. We dalen met de wagen af naar het station van de Vogel kabelcabine. De kabelbaan brengt ons voor 25 euro p.p. naar een hoogte van 1595 meter in 4 minuten. Daar heb je van op het platform een prachtig uitzicht over het meer van Bohinj (foto). Bovenaan is er in de zomer eigenlijk weinig te zien buiten enkele houten sculpturen van inheemse dieren.

Onze lunch verorberen we al wandelend in Ribcev Laz (foto) langs de boord van het meer.

Nu nog naar Blejski Grad, het kasteel van Bled. De Inkom is er 9,30 euro p.p. (senior). Het kasteel staat op een 130 meter hoge rots boven het meer van Bled. Je hebt er een mooi panoramisch zicht op het eiland met kerk midden in het meer (foto). Het kasteel zelf is ook de moeite waard om binnenin te bezoeken. Er is een klein museum, een kapel, een feeëriek binnenplein en enkele terrassen met zicht op het meer.

Daarna blazen we even uit rond onze studio, die zeer rustig gelegen is op 2 Km van Bled.

In de late namiddag (na de tourrit) maken we een fietstocht rond het meer van Bled. Wat mooie plaatjes oplevert. Nu we toch aan het fietsen zijn, besluiten we eens langs te gaan in het dinopark. Voor 14 euro p.p. mogen we erin. Voor kinderen lijkt dit wel iets. De levensgrote kopieën hebben wel iets. Er staan ook mini-replica van Stonehenge, een pyramide, een sfinx en Paaseiland beelden (foto). Maar op een klein kwartiertje is het bezoek al afgelopen. Tijd om huiswaarts te keren.

9 juli 2022

De weersomstandigheden zijn ideaal vandaag om bergop te stappen. 23 °C en een zacht briesje. We verlaten onze uiterst rustige verblijfplaats in Bled rond 9 u 30. Deze voormiddag wordt het watervallen-bezoekdag. Waterval is in het Sloveens : SLAP.

De eerste vinden we in de buurt van Mojstrana. De nieuw aangelegde weg brengt ons tot op de parking waar een stevige beklimming richting Slap Pericnik start. Het speciale aan deze is dat je achter deze waterval kan stappen (foto).

We rijden even later even door Italië en daarna door de Sloveense Alpen naar Slap Boka. Hier is de wandeling tot het uitkijkplatform minder intensief en feeëriek. Marina vond het zelfs leuk. De waterval is de hoogste van Slovenië met zijn 106 meter en moeilijk bereikbaar. Soms staat ze in de zomer droog, maar we hebben eens geluk vandaag (foto).

Foto Slap Boka vanaf platform.

Nu nog naar Kobarid waar we Slap Kozjak vinden. We parkeren vlakbij het begin van het wandelpad dat op ons 20 minuten naar de mooiste waterval van Slovenië brengt. Eerst moeten we over de wankele touwhangbrug van 51,5 meter lang. Ze wiebelt enorm en Marina staat er doodsangsten op uit. Maar dapper als altijd geraakt ze er toch over. Onderweg houden we een ‘walking lunch ‘. Gisteren hadden we het concept al eens uitgeprobeerd en het bleek een meevaller. Op 100 meter van de waterval moet je 5 euro p.p. betalen om verder te mogen. Het is echt een zeer mooie waterval die tussen twee enorme wanden naar beneden dondert (foto).

Over het verdere verloop van de reis naar Rijeka in Kroatië kan ik kort zijn. Ik heb de hele tijd ruzie gemaakt met de GPS.

Gelukkig is ons verblijf schitterend. Een enorm en modern appartement in de buitenwijken van de stad met alles erop en eraan. We hebben al spijt dat we hier slechts één nacht zullen verblijven.

Slovakije

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 5 juli 20225 juli 2022 Comments

3 juli 2022

Gisteren rond 19 uur, en na 2 uur wachten op onze gastvrouw, konden we onze gekoelde studio eindelijk in.

We zitten hier zes hoog met zicht op een Walt Disney muurschildering (foto) en op 2 Km van het centrum.

Vandaag maken we een fietstocht door het centrum onder een heerlijk zonnetje en rond 30°C. Het is zondag en er weinig verkeer, de perfecte dag om te fietsen. Het weer is prachtig : volop zon en ca. 30°C. De rit leidt achtereenvolgens langs het Grassalkovich Palace ( een Rococo paleis waar de president huist), de Trinitarian kerk en Sint-Stefanus kapel, de Michaelspoort die natuurlijk helemaal ingepakt staat, en verder tot Stara Radnicka. Dit laatste is het centrale plein met zijn Old Town Hall uit 1370. Op het plein zelf vinden we nog de Maximilianus Fontein en de Soldaat van Napoleon (foto) die over je schouder meekijkt bij het lezen op één van de banken op het plein. Ook een beeld van de Wachter en het Zilveren beeld bevinden zich op deze markt.

In de straten in de buurt van de markt vind je nog verschillende andere beelden. Het bekendste is de werkende man Cumil (foto). Deze verdient wel een schouderklopje.

We laten de binnenstad even achter ons en fietsen een aantal kilometers naast de Donau en steken deze over aan de UFO : een uitkijkpost in de vorm van een vliegende schotel foto).

Een Km verder steken we de Donau terug over en rijden nog langs het Hviezdovlav plein met zijn Operagebouw en Fontein ter ere van de god Ganymedes, daarna volgt nog de Blauwe Kerk (foto) in art nouveau stijl (die ook binnenin blauw ziet) om terug koers te zetten naar onze studio.

4 juli 2022

Op onze tweede dag in de hoofdstad van Slovakije is het een beetje wikken en wegen. Het weer is nogal onweerachtig. We besluiten na de middag om het toch maar te wagen en sleuren onze mini-Ebikes tevoorschijn voor een tocht langs de Donau van een dertigtal kilometer tot Devin Castle (foto). Het is een kasteelruïne uit de 9de eeuw n.c., gelegen op een hoogte aan de samenvloeiing van de Morava met de Donau en aan de grens met Oostenrijk, dat aan de andere oever van de Donau ligt. De site is vandaag niet te bezoeken : we hebben weer eens geluk. We bezichtigen dan maar de buurt met zijn Brana Slobody (de Vrijheidspoort) en Pamatnik (het hart van Europa). De buurt is een beetje gewijd aan de vrijheidsstrijd van de Slovaken tegen het communistisch beleid, opgelegd door de Russen. In 1989 wierpen ze het Russische juk af met hun Fluwelen Revolutie.

We keren terug langs de oever van de rivier tot bijna centrum Bratislava. Daar klimmen we naar het Slavin-oorlogsmonument (foto) ter ere van WO II.

We worden er beloond met een prachtig zicht op de oude stad met zijn kasteel (foto). Tijd om terug te keren want de wolken worden dreigender. We blijven gelukkig wel droog.

5 juli 2022

Vandaag is een typisch Belgische ‘Drache Nationale’ dag. De ganse dag stroomt de regen naar beneden. Tegen 17 uur zijn we het echt beu en besluiten, omdat het gestopt is met regenen, het Bratislava Hrad toch te bezoeken. Iemand van ons is toch slim genoeg om een regenjasje mee te nemen. Het wordt weer een flinke beklimming door de straatjes en paadjes richting het witte kasteel dat boven de stad uittorent. Boven gekomen begint het te gieten. Gelukkig kunnen we schuilen onder de ingangspoort. Goed nat terug beneden en omdat het terug gestopt is met regenen, slenteren we nog even door het oude stadscentrum en passeren zo het standbeeld van Hans Christian Andersen (foto).

Het is onze laatste dag in Bratislava en Slovakije.

Tsjechië

Naar Kosovo guidonus@gmail.com 1 juli 20223 juli 2022 Comments

29 juni 2022

Om de voorspelde regen te vroeg af te zijn, vertrekken we reeds om 10 uur in Dresden. Eerst een goeie tankbeurt in euro’s, want de diesel staat hier minder dan 2 euro, en daarna richting de Duits-Tsjechische grens. Rond 11 uur zijn we al in Hrensko, een Tsjechisch grensstadje aan de Elbe. We willen absoluut de Pravcicka Brana bezoeken : een natuurlijke zandsteenboog. Na onze auto voor 150 kronen te hebben geparkeerd, volgt er een stevige wandeling van 4 Km bergop. Voorlopig nog in droog weer. Onderweg zien we grote, precies gestapelde, zandsteenblokken die hoge wanden vormen (foto). De zware tocht blijkt wel de moeite waard wanneer we de zandsteenboog bereiken (foto). Voor 30 kronen pp. mogen we even onder de boog verblijven. Het begint stilaan te druppelen en we besluiten direct terug af te dalen. Terug op de parking (niet die van Antwerpen) hebben we er een wandeling van 3 uur opzitten en regent het nog steeds zachtjes.

Op onze reisweg stoppen we nog even in Terezin. De volledig dubbel-ommuurde stad was in WO II een overgangskamp voor Joden onder de naam Theresiënstadt. Duizenden Joden overleden er en de anderen werden doorgestuurd naar Auschwitz waar hen meestal eenzelfde dodelijk lot wachtte (foto).

Nu nog een uurtje rijden tot Praag waar we rond 17 uur intrekken in een studio in de Residential Tower 4G. We zitten op de 10de verdieping van de 17 verdiepingen tellende appartementstoren. Het geheel bestaat uit 5 van die torens. Het is een hele bedoening om hier je weg te vinden.

Twee van de torens en de TV-Toren : van uit onze studio.

Voor degenen die het nog niet moesten weten : het regent hier pijpenstelen. Het is onze derde keer Praag en we hadden steeds regen. Hopelijk morgen beter.

30 juni 2022

Ik ben de ganse voormiddag bezig geweest met het uitstippelen van een fietsroute door en langs de door ons in het verleden nog niet bezochte bezienswaardigheden in Praag. Rond 14 uur beginnen we er aan. In het begin is het niet simpel om tussen de auto’s te laveren. Bovendien zijn fietsers hier een zeldzaamheid. Na wat zoeken vinden we Havlickovy Sady : park met grot. Dan is het draaiende hoofd van Kafka (foto) aan de beurt. Het is een 11 m hoog beeld van de Tsjechische kunstenaar David Cerny bestaande uit 42 roterende schijven samen 39 ton zwaar.

Via het Dansend Huis aan de Jiraskuv Most (brug) rijden we naar Mala Strana. Een stevige kuitenbijter. Boven in het park is het eindelijk rustig rijden. We bezoeken er de Petrinska Rozhledna (foto) : een kopie van de Eiffeltoren uit 1891.

We dalen terug af naar het Strahovska Klooster uit 1140. Inkom 150 Kronen p.p. en 50 om foto’s te mogen nemen. Buiten de twee prachtige bibliotheken heeft het weinig om het lijf. De grootste vind ik persoonlijk de mooiste foto).

Nu nog even langs de John Lennon muur waar vandaag gedichten opgehangen zijn tegen en over de oorlog in Oekraine (foto).

Op onze terugweg passeren we nog langs de Astronomische Klok, het oude marktplein met zijn Maria-kathedraal en de Prasna Brana, een vroeg-Gotische poort uit 1475.

Moe en voldaan bereiken we onze studio en is het tijd voor platte rust.

1 juli 2022

’s Morgens een kort fietstochtje naar het monument voor de gesneuvelde Tsjechische soldaten gemaakt (foto). Het is en blijft niet simpel om in een grootstad te fietsen.

Omdat het vandaag weer regent, besluiten we een bezoek te brengen aan Karlstejn Hrad (foto) op een 40 Km van Praag. Volgens velen is het gotische kasteel het mooiste van Tsjechië en gebouwd tussen 1348 en 1365. We parkeren ons, verplicht, aan de voet van het stadje en wandelen 2 Km de berg op naar het kasteel. De enige straat staat vol souvenirwinkeltjes. Het is een prachtig slot en we nemen de 40 minuten toer met gids (340 Kronen voor twee personen). Daarvoor leidt men ons rond door de hoogste toren. Er is de mogelijkheid om drie verschillende toeren, steeds begeleid door een gids, te nemen. Wil je ze alle drie ook aandoen, ben je wel enkele uren kwijt. We keren in de regen terug naar onze standplaats en brengen de laatste avond in Praag door in ons knusse stulpje.

2 juli 2022

Onderweg naar onze nieuwe bestemming stoppen we in Kutna Hora. Het middeleeuws stadje leefde van de zilvermijnbouw en werd zo na Praag de rijkste stad in Bohemen. Het staat op de UNESCO-Werelderfgoedlijst. We wandelen door het autovrije centrum tot aan de Baborska-Kathedraal (foto), gebouwd tussen 1388 en 1482, en gewijd aan de patroonheilige van de stad H.Barbara. Het is een prachtig gotisch bouwwerk.

De binnenzijde bezoeken kost je 120 Kronen p.p.. De biechtstoelen (foto), preekstoel en het orgel zijn de moeite waard.

Speciaal voor Ron Meeusen die al jaren droomt om eens biechtvader te mogen zijn.

Ook de prachtige wandelboulevard met zijn verschillende beelden richting de kathedraal én met zicht op de scheve toren van Kutna Hora, moet je doen (foto).

Even verderop vinden we het Ossuarium van Sedlec. Te bezoeken tegen 120 Kronen p.p.. Niet echt de moeite waard. Wanneer je een prachtig Ossuarium wil bezoeken doe dat dan in Brno.

P.S. : vandaag is 1 Euro = 24,75 Kronen

We bollen nu richting onze nieuwe bestemming : Bratislava in Slovakiije.