5 augustus 2019
Vandaag wordt het eindelijk een echte zomerdag. We rijden tot Chatsworth House. Niet zozeer voor het huis maar wel voor de riante tuin. Er is een trappencascade aanwezig met steeds een andere vorm van de volgende trap. Men wil daarmee variatie brengen in het geluid van het klaterende water. Er is tevens een soort geiser fontein, een mooie rotstuin en een schitterend landschap met overal grazende en vrij rondlopende schapen.
In de namiddag belanden we in Cambridge, de universiteitsstad met zijn vele colleges o.a. King’s-, John’s-, Trinity- en Corpus Christus college. Ze wedijveren om de mooiste gevel van de stad. Dan zijn er nog de bruggen over de River Cam, waar men Venetië probeert te imiteren. We wandelen nog voorbij de appelboom van Isaac Newton en spoeden ons daarna naar Royston, een stadje 30 Km ten zuiden van Cambridge. Daar zullen we overnachten in een uiterst net, rustig en stil appartement. En met een groot bed, zalig.
6 augustus 2019
Vandaag starten we onze laatste dag in Groot-Brittannië met een bezoek aan Canterbury. Er liep weer veel volk rond en de kathedraal stond voor meer dan de helft in de steigers. En dan durft men daar nog 12,50 pond inkom voor te vragen, gewoon om te buitenkant te kunnen bekijken. Diefstal noem ik dat. We hebben ze dan maar van op afstand op beeld gezet. Ook de Augustijnen abdij mochten we niet binnen of fotograferen wegens de privacy van de studenten (was toch de uitleg van de portier). Waarom dan nog Canterbury bezoeken, vraag ik me dan af.
We sluiten af op de witte kliffen van Dover waar we onze laatste picknick houden op Britse bodem. Rond 17 uur varen we af richting de EU, namelijk Dunkerque. We overnachten daar in All Suites Appartements. Het is er weer zeer Frans : tamelijk vuil en ongezellig.
Morgen wordt onze laatste etappe richting Waanrode.
Als laatste geef ik nog een algemene en persoonlijke indruk van onze Brexit-trip. Het links rijden ging me na een tijdje goed af. Maar die Engelse wegen zijn een ramp. Op de grote snelwegen vind je zo goed als geen toiletten : vandaag bv. heb ik 130 Km snelweg afgelegd voor ik eindelijk naar het eerste toilet kon. Het is te hopen dat je geen diarree hebt in Engeland. De aanduidingen naar de verschillende steden en aan de ‘roundabouts’ zijn afgrijselijk. En het rijden op een rondpunt is echt gokken. Aan wegomleggingen bij werken en wegenafsluitingen, doen de Britten niet mee. Trek uw plan is hier het parool. Je mag wel zeer snel rijden op grote banen met 1 rijvak (97 Km/u) en op de pseudo-autosnelwegen (113 Km). Op deze laatste staan geen vangrails, geen echte op- en afritten, staan er om de haverklap verkeerslichten, rijden er tractoren op de baan en volgt het ene rondpunt het andere op. En een laatste vaststelling : ik geloof dat de Britten hun rijbewijs vissen op de kermis. Want een Brit die degelijk met een auto kan rijden is een uitzondering.
Wales, met zijn vele wegen tussen twee hoge hagen en amper breed genoeg voor één auto, was prachtig van natuur.
Ierland vond ik duur maar had wel een zeer goed wegennet en de kust was schitterend, evenals deze van Noord-Ierland.
Schotland was wel de parel van deze reis. Schitterende landschappen en prachtige steden met één valse noot : Edinburgh was veel te commercieel.
