We verlaten Ioannina om 11u Griekse tijd ( 10u België). De laatste kilometers Griekenland verplichten ons te slalommen tussen de gaten in het wegdek door. We stoppen nog één keer aan een kapelletje (foto).
Ontelbare mini-versies hiervan staan er langs de Griekse wegen. Het zijn Ikonostasie-kapelletjes. Ze zijn geplaatst door de familie voor hun in het verkeer omgekomen gezinsleden.
Van ver zien we de grensovergang met Albanië, het tiende land van onze reis. Het is zo ‘ n gebouw dat zegt : ‘ blijf hier a.u.b. weg ‘. (foto).
De grensformaliteiten verlopen tamelijk vlot. Er wordt wel gecontroleerd of de autopapieren in orde zijn. Het gelijkvormigheidsattest wordt aan beide zijden grondig nagekeken.
Eindelijk rijden we het ‘Wilde Westen van Europa’ binnen. Althans zo werd ons gezegd. Maar niets is minder waar. De wegen zijn er zeer goed berijdbaar en de Albanezen op het platteland rijden gezapig rond. Heel anders dan in het jachtige Griekenland. Alleen in de steden is het het gekrioel van wagens en vorderen we met een slakkengangetje van 20 Km/u. De laatste 40 Km van Elbasan naar Tirana blijkt zelfs een heuse autosnelweg. Deze eindigt abrupt in het midden van de stad en op 200 m van ons appartement. Gelukkig want de GPS kende slechts enkele grote straten van de stad.
We logeren in Apartments Botanic Park. Een zeer luxueus optrekje van 150 m² met privéparking. We betalen hiervoor 50 Euro per nacht.
Alleen nu enkele duizenden Albanese Lek ( 1 Euro = ca. 140 Lek ) afhalen en we kunnen morgen de stad gaan verkennen.
We beginnen onze tweede dag met een halve dag platte rust. Uitgerust nemen we rond 16u de bus naar het stadscentrum. Onze beide tickets samen kosten 60 Lek = minder dan 50 eurocent. Na een kwartiertje met de bus, die bij ons NOOIT door de controle zou geraken, staan we op het Skenderbej-Plein, hartje stad (foto).
Rond het enorme plein staan er verschillende monumentale gebouwen zoals het Nationaal Historisch Museum (foto),
de Ethem Bej Moskee (foto),
de Opera, de City Hall en vele ministeriële gebouwen.
Na het bezoek aan het plein lopen we de Boulevard Dëshmorët e Kombit op. Dit is een echt ‘Parijse Avenue’. We passeren eerst voorbij de Pyramide :oorspronkelijk opgericht als eerbetoon aan de laatste communistische leider Enver Hoxha. Samen met zijn val trad ook hier de verloedering in (foto).
Bijna aan het eind staat het Presidentieel Paleis (foto).
Het Moeder Theresa Plein is het eindpunt van de groene boulevard (foto).
We keren helemaal op onze stappen terug en flaneren nog langs het eeuwenoude Ura e Tabakeve , Tanners Bridge, (foto) en het parlement.
Daarna is het tijd voor een laatste terrasje : twee drankjes voor omgerekend 2 Euro. We keren moe en voldaan terug met de bus naar ons appartement.
