Het was deze morgen zwoel in Boekarest bij ons vertrek. De GPS leidde ons voor de eerste keer feilloos de stad uit richting Ploiesti. We kregen een voortreffelijke snelweg onder de wielen geschoven. Ook voorbij Ploiesti richting Brasov viel het verkeer en de vierbaansweg reuze mee. We reden door dorpjes die regelrecht uit de Dracula-films leken te komen. Rond Brasov leefde immers graaf Tepes Vlad, beter gekend als Dracula. De kleurrijke huizen met mooie houten loggias en torentjes deden ons de nog lange reis, die voor de boeg lag, voor even vergeten.
Plots begon de miserie : in elk dorp stond er een ellenlange file en we vorderden zeer langzaam. We besloten een andere reisweg te zoeken en sloegen even voor Brasov af naar Sibiu. Een perfecte rijweg deed ons goed opschieten. We kregen zelfs terug een stukje autosnelweg voorgeschoteld dat nog niet op de kaart was aangeduid.
Mijn vrouw Marina kreeg dan het lumineuze idee van nogmaals af te wijken van de vooropgestelde rijweg en de kortste weg te nemen over Sebes en Deva naar Oradea. Het werd een echte verschrikking. We vorderden amper tegen 50 Km/uur. Niet door het drukke verkeer maar door de barslechte toestand van de wegen. Het rijden werd een echt computerspelletje : zo weinig mogelijk in putten rijden. Het bleek een onmogelijke opdracht. Op de 175 Km over dit trajekt heb ik tenminste 10.000 putten gezien en gevoeld. Stel je de slechtste weg in je buurt voor en vermenigvuldig dat met 100 en je komt in de buurt van de toestand van de Roemeense weg. Of was het Romeinse heirbaan ? Rond Brad kregen we zelfs een onvervalst stuk ‘Bos van Wallers’ uit Parijs-Roubaix voorgeschoteld. Maar dan veel erger : stuur hier renners over en ze sneuvelen ALLEMAAL. Wij reden bijna 20 minuten over dit stukje kassei van 2 Km.
De keerzijde van de medaille was dat we een stukje authentiek Roemenie te zien kregen : Vlaanderen uit de jaren ’40 en ’50. Echte hooimijten met de hand gemaakt. Mensen die met hun koe of hun 3 geiten op wandel zijn. Ezelskarren volgepropt met hooi. Zwerfhonden langs de straten, sommigen dood langs de weg : gesneuvelden van het zware vrachtverkeer.
We bereikten eindelijk Oradea en even later de Roemeens-Hongaarse grens. Nog een uurtje door de poesta en we bereikten onze bestemming in een dorpje in de buurt van Debrecen : Hajduszoboszlo. We logeren in een appartement in het drukke stadje en verorberen rond 10 uur ’s avonds een zeer lekkere pizza.
